Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:
Το Ισραήλ εκτελεί ανθρώπους χωρίς δίκη σχεδόν κάθε μέρα. Οποιαδήποτε άλλη περιγραφή είναι ψέμα.
Μπορεί κάποτε να γινόταν συζήτηση εδώ (στο Ισραήλ) για τη θανατική ποινή, αλλά τώρα πραγματοποιείται χωρίς δίκη (και χωρίς συζήτηση). Μπορεί κάποτε να υπήρχε συζήτηση για τους κανόνες εμπλοκής, αλλά σήμερα είναι σαφές: πυροβολούν για να σκοτώσουν – οποιονδήποτε ύποπτο Παλαιστίνιο.
Ο υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας, Γκιλάντ Ερντάν, περιέγραψε με σαφήνεια την κατάσταση όταν είπε, «κάθε τρομοκράτης θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν θα επιβιώσει από την επίθεση που είναι έτοιμος να διαπράξει» – και σχεδόν κάθε πολιτικός συμφώνησε, σε μια αηδιαστική ομοφωνία, από τον Γιερ Λαπίντ και πάνω. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξαν τόσες πολλές «άδειες για να σκοτώσουν» , ούτε το δάχτυλο ήταν τόσο ευαίσθητο πάνω στη σκανδάλη.
Το 2016, δεν χρειάζεται να είσαι ο Άντολφ Άιχμαν για να εκτελεστείς, στο Ισραήλ – φτάνει να είσαι μια παλαιστίνια έφηβη με ψαλίδι. Τα εκτελεστικά αποσπάσματα είναι ενεργά κάθε μέρα. Στρατιώτες, αστυνομικοί και πολίτες πυροβολούν όσους μαχαιρώνουν Ισραηλινούς, ή προσπάθησαν να τους μαχαιρώσουν ή υπήρχαν υπόνοιες ότι επρόκειτο να το κάνουν, και σε εκείνους που υποτίθεται πως στοχεύουν Ισραηλινούς με τα αυτοκίνητά τους.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπήρχε ανάγκη να πυροβολήσουν – και σίγουρα όχι να σκοτώσουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ζωές των σκοπευτών δεν ήταν σε κίνδυνο. Πυροβολούν και σκοτώνουν ανθρώπους που κρατούν ένα μαχαίρι ή ακόμα και ψαλίδι, ή ανθρώπους που απλώς βάζουν τα χέρια τους στις τσέπες τους ή χάνουν τον έλεγχο του αυτοκινήτου τους.
Τους πυροβολούν μέχρι θανάτου αδιακρίτως – γυναίκες, άνδρες, έφηβες, εφήβους. Τους πυροβολούν όταν είναι ακίνητοι, ακόμα και όταν δεν είναι πλέον απειλή. Πυροβολούν για να σκοτώσουν, να τιμωρήσουν, να απελευθερώσουν τον θυμό τους, και να πάρουν εκδίκηση. Υπάρχει τέτοια αδιαφορία εδώ (στο Ισραήλ), που αυτά τα περιστατικά μόλις και μετά βίας παρουσιάζονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το περασμένο Σάββατο, στρατιώτες στο σημείο ελέγχου Beka’ot (ονομάζεται Hamra από τους Παλαιστίνιους), στην κοιλάδα του Ιορδάνη, σκότωσαν, με 11 σφαίρες, έναν επιχειρηματία, τον Αμπού αλ-Ουάφα, 35 ετών, πατέρα τεσσάρων παιδιών. Την ίδια στιγμή, σκότωσαν επίσης τον Αλί Αμπού Μαριάμ, έναν εργάτη αγροκτήματος και μαθητή, 21 ετών, με τρεις σφαίρες. Οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής, δεν εξήγησαν τη δολοφονία των δύο ανδρών, παρά μόνο είπαν πως υπήρχε η υποψία ότι κάποιος είχε μαχαίρι. Υπάρχουν κάμερες ασφαλείας στην περιοχή, αλλά ο Ισραηλινός Στρατός δεν παρουσίασε βίντεο του περιστατικού.
Τον περασμένο μήνα, άλλοι στρατιώτες σκότωσαν τον Νασάτ Ασρούφ, πατέρα τριών παιδιών που εργαζόταν σε ένα ισραηλινό σφαγείο πουλερικών. Τον πυροβόλησαν στο χωριό του, Σινζίλ, από 150 μέτρα μακριά, ενώ επέστρεφε στο σπίτι του από έναν γάμο. Νωρίτερα αυτό το μήνα, η Μάχντια Χαμάντ – μια 40χρονη μητέρα τεσσάρων παιδιών – πήγαινε με το αυτοκίνητο στο σπίτι της, στο χωριό Σιλουάντ. Οι συνοριακοί αστυνομικοί γάζωσαν το αυτοκίνητό της με δεκάδες σφαίρες, επειδή υποψιάστηκαν ότι θα έπεφτε επάνω τους.
Για τη δολοφονία της φοιτήτριας κοσμητολογίας, Σαμάχ Αμπντάλα, οι στρατιώτες ούτε που χρειάστηκε να «υποψιαστούν». Πυροβόλησαν «κατά λάθος» το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε και τη σκότωσαν, ενώ στόχευαν έναν 16χρονο πεζό που υποπτεύθηκαν πως θα τους μαχαίρωνε, τον Αλαά αλ-Χασχάς. Εννοείται πως στη συνέχεια τον εκτέλεσαν κι αυτόν.
Σκότωσαν επίσης την Ασρακάτ Κατανανί, 16 ετών, η οποία κρατούσε μαχαίρι και απειλούσε μια ισραηλινή. Πρώτα ένας την χτύπησε με το αυτοκίνητό του, και όταν ήταν ξαπλωμένη και τραυματισμένη στο έδαφος, στρατιώτες και έποικοι την πυροβόλησαν τουλάχιστον τέσσερις φορές. Αυτό δεν λέγεται εκτέλεση;
Και όταν οι στρατιώτες πυροβόλησαν τον 20χρονο Λάφι Άουαντ στην πλάτη, αφού πέταξε πέτρες και έτρεχε για να ξεφύγει, εκτέλεση δεν ήταν;
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις περιπτώσεις που έχω καταγράψει τις τελευταίες εβδομάδες στη Haaretz. Στον ιστότοπο της ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, B’Tselem, υπάρχει μια λίστα περισσότερων περιπτώσεων με εκτελέσεις.
Η σουηδή υπουργός εξωτερικών κ. Margot Wallström, μια από τους λίγους υπουργούς στον κόσμο με αριστερή συνείδηση, απαίτησε να ερευνηθούν αυτές οι δολοφονίες. Δεν υπάρχει απαίτηση περισσότερο ηθική από αυτή. Μια απαίτηση που θα ‘πρεπε να προέρχεται από τον δικό μας υπουργό δικαιοσύνης.
Το Ισραήλ απάντησε με τις συνήθεις κραυγές του. Ο πρωθυπουργός είπε ότι αυτό είναι «εξωφρενικό, ανήθικο και άδικο.» Και ο Βενιαμίν Νετανιάχου ξέρει πολύ καλά αυτούς τους όρους: Είναι αυτοί ακριβώς που περιγράφουν την εκστρατεία των εγκληματικών εκτελέσεων που πραγματοποιούνται στο Ισραήλ, υπό την ηγεσία του.
Γιδεόν Λεβί
