Βλέπω από μακριά την μαϊμού την Αριστέα να κρατάει το εξαπτέρυγο και να χοροπηδάει απάνω στα κεφάλια των πιστών, οι οποίοι με σκυμμένο κεφάλι κάνουν την προσευχή τους και προσκυνούν την εξουσία που η μαϊμού η Αριστέα πρεσβεύει! Που και που η Αριστέα σταματάει στο κεφάλι κάποιου από αυτούς που στέκονται τρομαγμένοι απέναντί της και αφοδεύει απάνω του! Μακάριος αισθάνεται αυτός που η μαϊμού η Αριστέα έχεσε επάνω στο κεφάλι του, γιατί το κεφάλι του έστω και χεσμένο μένει στη θέση του! Παρακάτω η μαϊμού η Αριστέα πιάνει από τα μαλλιά και σέρνει κόσμο στην πυρά! Όταν η πυρά γεμίζει με φλεγόμενα κορμιά και μέχρι να χωνέψει για να ξανανάψει από την αρχή, η μαϊμού η Αριστέα σπρώχνει κόσμο κοπανώντας τον με το εξαπτέρυγο μπροστά στη λαιμητόμο! Καθώς η πυρά καίει και η γκιλοτίνα κόβει, η μαϊμού η Αριστέα ανικανοποίητη από το θέαμα αρχίζει την ιερά εξέταση! Η μαϊμού κρίνει, κατακρίνει, τιμωρεί, μοιράζει συγχωροχάρτια κι ο κόσμος φοβισμένος κάνει την προσευχή του και παρακαλάει η μαϊμού να χέσει στο κεφάλι του! Τύχη –τύχη!
Κινητικότητα! Κάποιοι ψιθυρίζουν! Κάποιοι αντιδρούν! Η μαϊμού η Αριστέα βγάζει το περίστροφο από το τρίχωμά της και αρχίζει να πυροβολεί! Ο κόσμος λίγο διστάζει αλλά ο Μέλιος πιάνει και σηκώνει ψηλά εκείνην την σημαία με τα εργαλεία, την βαμμένη στο αίμα αυτών που έπεσαν από το περίστροφο της μαϊμούς της Αριστέας και γίνεται μπροστάρης και γίνεται οδηγητής! Η μαϊμού δεν έχει πει όμως την τελευταία της λέξη! Πετάει το εξαπτέρυγο από τα χέρια της και μακελεύει τον Μέλιο μ’ έναν μπαλτά! Η μαϊμού η Αριστέα αρπάζει τη ματωμένη σημαία με τα εργαλεία από τα χέρια του Μέλιου και ανεμίζοντάς την μπαίνει μπροστά! Ο δρόμος της Αριστέας ξανά στην πυρά και στην λαιμητόμο καταλήγουν, αλλά ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τίποτα! Ακολουθεί την μαϊμού που πέταξε το εξαπτέρυγο και έπιασε στα χέρια της να μαγαρίσει την σημαία του Μέλιου, την ματωμένη σημαία με τα εργαλεία! Τώρα τη μαϊμού δεν τη λένε Αριστέα! Αλεξία τη λένε! Είναι όμως η ίδια ακριβώς μαϊμού! Τίποτα δεν έχει αλλάξει ούτε στα μούτρα της, ούτε στον κώλο της! Δεν άλλαξε τίποτε παρά μόνο τ’ όνομά της αλλά ο κόσμος την ακολουθεί φωνάζοντάς την πια Αλεξία! Η μαϊμού η Αλεξία!
Φωνάζω στον κόσμο να μην ακολουθήσει τη μαϊμού την Αλεξία, γιατί είναι η μαϊμού η Αριστέα και μόνο όνομα άλλαξε. Κάποιοι δεν ακολουθούν την μαϊμού την Αλεξία! Πιάνουν και σηκώνουν στα χέρια τους τον Μέλιο! Είναι κατακόκκινος από τα αίματα ο Μέλιος! Πάνω του χαράσσουν με το δάχτυλο εκείνα τα εργαλεία που τόσο εντυπωσίασαν τον Μέλιο! Τώρα ο Μέλιος είναι σημαία που σηκώνεται ψηλά από πολλά χέρια τίμια και βαδίζει στον αντίθετο δρόμο από αυτόν που περπατάει η μαϊμού η Αλεξία και το πλήθος! Μερικοί από την κομπανία της Αλεξίας ξεκόβουν και τραβάνε πίσω από τον Μέλιο που τώρα έγινε σημαία! Οι περισσότεροι παρασύρονται από την μαϊμού η οποία κρατάει την σημαία του Μέλιου, που τον μακέλεψε με τον μπαλτά για να του την κλέψει και να κοροϊδέψει το πλήθος!
Η μαϊμού η Αλεξία έρχεται ίσα πάνω μου! Άρχισε πάλι τα ίδια τερτίπια! Άρχισε να χορεύει πάνω στα κεφάλια του πλήθους, να χέζει πάνω σ’ αυτά των τυχερών και να ξεδιαλέγει για την πυρά, τη λαιμητόμο και την ιερά εξέταση! Το πλήθος εκστασιασμένο κοιτάει τη σημαία του Μέλιου και δεν βλέπει πως η μαϊμού η Αλεξία είναι η μαϊμού η Αριστέα! Τους φωνάζω, αλλά εκείνοι δεν μ’ ακούν! Περιμένουν η Αλεξία ν’ αλλάξει τις ζωές τους, χωρίς εκείνοι να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι. Με υβρίζουν, με αποπαίρνουν γιατί κι εγώ δεν κάνω πλάτες στη μαϊμού την Αριστέα, που βαφτίστηκε Αλεξία. Η μαϊμού κρίνει, κατακρίνει, τιμωρεί, μοιράζει συγχωροχάρτια, αποφασίζει τι είναι σωστό και τι όχι, κι ο κόσμος εκστασιασμένος κάνει την προσευχή του και παρακαλάει η μαϊμού να χέσει στο κεφάλι του και να μην τον ξεδιαλέξει για ξεπάστρεμα!
Η μαϊμού η Αλεξία έφτασε μπροστά μου! Λίγο απέχει από την πυρά και τη λαιμητόμο! Έχει εκστασιαστεί κι αυτή καθώς ετοιμάζεται να βασανίσει, να κάψει κορμιά και να κόψει κεφάλια!
– Αριστέα, την φωνάζω!
Τρομάζει η Αριστέα και γυρίζει προς τα εμένα στο άκουσμα του πραγματικού ονόματός της! Τρομάζει κι ο κόσμος καθώς ακούει το μισητό όνομα της Αριστέας που βαφτίστηκε Αλεξία! Δίνει ένα σάλτο η Αριστέα από ένα κεφάλι στο οποίο έχεζε εκείνην τη στιγμή και βρίσκεται μπροστά μου ανεμίζοντας την ματωμένη σημαία με τα εργαλεία!
– Είναι εχθρός του λαού, είναι προδότης, φωνάζει η μαϊμού η Αριστέα στο πλήθος! Επάνω του, να ξεκάνουμε τον πράκτορα της αντίδρασης!
Δίνω μια γερή κλωτσιά στον κώλο της μαϊμούς της Αριστέας και αρπάζω από τα χέρια της την ματοβαμμένη σημαία μας με τα εργαλεία για να πάψει να την μαγαρίζει αυτή η βρώμα, η πόρνη η μαϊμού! Το πλήθος που έχει κάνει σημαία του τον Μέλιο και τραβάει τον αντίθετο δρόμο από αυτόν της μαϊμούς σταματά και στρέφει! Ο Μέλιος γεμάτος αίματα κατεβαίνει από τα χέρια του πλήθους! Τώρα πια δεν έχει αίματα ο Μέλιος! Απλώνει το χέρι και του δίνω την ματωμένη σημαία με τα εργαλεία, την ανεμίζει ψηλά και πιάνοντας να τραγουδά «εμπρός της γης οι κολασμένοι» κάνει να τραβήξει εμπρός!
– Απάνω τους, φωνάζει η μαϊμού και κάνει να τραβήξει από το βρωμερό τρίχωμά της τον μπαλτά και το περίστροφο.
Κάποιοι από το πλήθος παρασύρονται ξανά και επιτίθενται στον Μέλιο και σ’ όσους τον ακολουθούν! Δίνω μια γερή κλωτσιά μέσα στα μούτρα την μαϊμού την Αριστέα! Τα δόντια της σκορπίζουν και τα αίματά της γεμίζουν την στράτα! Το πλήθος διστάζει! Παίρνω τον μπαλτά από το χέρι της και αρχίζω να την μακελεύω! Τα αίματα της μαϊμούς της Αριστέας γεμίζουν και τον ουρανό, αλλά αντί να τον βάψουν κόκκινο τον βάφουν καταγάλανο! Το πλήθος κοντοστέκεται! Παίρνω το περίστροφο από το χέρι της μαϊμούς της Αριστέας και της δίνω την χαριστική βολή!
Τώρα βαδίζουμε εκείνον τον μακρύ, αλλά ωραίο δρόμο της λευτεριάς, πλάι – πλάι με τον Μέλιο και είναι ο Μέλιος ο ίδιος ο λαός! Ο Μέλιος ανεμίζει όσο πιο ψηλά μπορεί την ματωμένη σημαία με τα εργαλεία για να την δει όλος ο κόσμος απανταχού της γης και να ακολουθήσει τον δρόμο της απελευθέρωσης από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς!
– Ποιος είσαι μωρέ, με ρωτάει ο Μέλιος καθώς βαδίζουμε πλάι – πλάι.
– Είμαι εκείνος που σου είχα υποσχεθεί ότι θα βαδίσω στο πλάι σου, θα πολεμήσω μαζί σου και θα κυβερνήσω μαζί σου όταν εσύ αποφασίσεις να πάρεις στα χέρια σου την εξουσία!
Μ. Γκίνη
