Στρατόπεδο Παύλου Μελά: μια ιστορία υφαρπαγής δημόσιας περιουσίας

Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ από την πρώτη στιγμή είχαν καταγγείλει και παλέψει την Ιδιωτικοποίηση-Εμπορευματοποίηση της δημόσιας περιουσίας που με συστηματικό τρόπο προώθησαν και προωθούν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πάντα και προκειμένου να χαριστούν φιλέτα γης κατασκευαστές-Εκκλησία-Εμπορικά Κέντρα-Ξενοδόχους-SUPER MARKET οι κυβερνήσεις προπαγάνδισαν τους "εθνικούς κινδύνους" ώστε να γίνουν νέες αγορές όπλων με το αντίτιμο  που θα κατέληγε στα Ταμεία τους ή επιχείρησαν να ενσωματώσουν τους στρατιωτικούς υποσχόμενες την κατασκευή κατοικιών στους χώρους αυτούς. 

Πάντα με τη Δωρεάν Εργασία των Φαντάρων.   

Εμείς στεκόμαστε στο πλευρό των κινημάτων που Αντιστέκονται και παρουσιάζουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας:

Τις τελευταίες εβδομάδες με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και τη βοήθεια της διοίκησης του Δήμου Παύλου Μελά γίνεται προσπάθεια ολοκλήρωσης της διαδικασία τελικής έγκρισης της σύμβασης διευθέτησης της χρήσης του Στρατοπέδου Παύλου Μελά που είχε δρομολογηθεί επί της προηγούμενης δημαρχίας Διαμαντή Παπαδόπουλου μετά από συμφωνία του με το ΤΕΘΑ[1] (Ταμείο Εθνικής Άμυνας).

Με τη σύμβαση αυτή η πολυπόθητη μετατροπή του Στρατοπέδου Παύλου Μελά σε κοινόχρηστο αστικό πάρκο υψηλού πρασίνου με πολιτιστικές λειτουργίες θάβεται κάτω από την πολεοδόμηση περίπου του 30% της έκτασης υπέρ των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και της νομοτελειακή μετατροπής του υπόλοιπου σε προαύλιο εμπορικών δραστηριοτήτων και ιδιωτικών πάρκων ψυχαγωγίας. Έχει ήδη συντελεστεί και η παραχώρηση «γωνιακού μαγαζιού» στη Μητρόπολη Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως για να κατασκευάσει μια ακόμα εκκλησία-τερατούργημα αυξάνοντας το τσιμέντο που καλύπτει τη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Ας δούμε πως τα πράγματα έφτασαν ως εδώ και ποιες είναι οι προκλήσεις για την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, απαντώντας σε μερικά κρίσιμα ερωτήματα που έχει αναδείξει η συζήτηση.

Είναι το στρατόπεδο ιδιωτική περιουσία του ΤΕΘΑ;

Ξεκάθαρα όχι, η όλη συζήτηση βασίζεται στην παραδοχή ότι αυτό ανήκει στο ΤΕΘΑ ως κάποιο είδος ιδιωτικής περιουσίας των στελεχών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Όμως ο ιδρυτικός νόμος του Ταμείου Εθνικής Άμυνας (4407/28-8-1929) αναφέρει ρητά ότι η περιουσία που διαχειρίζεται το ΤΕΘΑ αποτελεί δημόσια περιουσία. Αυτό βασίζεται στη θεμελιώδη παραδοχή ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν το ένστολο κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο άλλωστε συντηρούμε με το υστέρημά μας και είναι λογικό ότι όταν κάτι που τους έχει παραδοθεί για τους σκοπούς τους δεν το χρειάζονται, αυτό επιστρέφει στους πολίτες για να διατεθεί όπου υπάρχουν οι μεγαλύτερες ανάγκες. Ακόμα και αν κριθεί ότι πρέπει να εκποιηθεί, αυτό δεν μπορεί να γίνεται για να ωφεληθεί μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, αλλά το σύνολο της κοινωνίας, υπέρ της οποίας υπάρχουν οι ένοπλες δυνάμεις.

Μιλώντας ειδικότερα για το στρατόπεδο Παύλου Μελά, αυτό ήταν στρατόπεδο του Οθωμανικού Στρατού και παραδόθηκε στο Ελληνικό Κράτος το οποίο όπως ήταν φυσιολογικό το διέθεσε αμέσως στις ένοπλες δυνάμεις του. Αυτό σημαίνει ότι το ΤΕΘΑ ως όργανο του κράτους το μόνο που θα έπρεπε να κάνει είναι να επιστρέψει το στρατόπεδο στους φυσικούς του ιδιοκτήτες εδώ και χρόνια χωρίς όρους, εκτός από το να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη, ακόμα και οι μαύρες της σελίδες, γιατί και αυτές είναι δικές μας. Οι δηλώσεις πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων περί των δικαιωμάτων του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων επί της περιουσίας που διαχειρίζονται είναι τουλάχιστον προκλητικές. Ακόμα χειρότερο, είναι ότι αυτές γίνονται από στελέχη μιας κυβέρνησης της οποίας η κύρια συνιστώσα διεκδίκησε την εξουσία με σημαία της την προάσπιση των δικαιωμάτων της κοινωνίας στη δημόσια περιουσία. Αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ακύρωσε την παράλογη λογική ιδιοποίησης της δημόσιας περιουσίας που διαχειρίζεται ο στρατός που εισήγαγε ο Ν. 2745/1999 (Νόμος Τσοχατζόπουλου), αλλά στον Ν. 4407 (Νόμος Καμμένου), εισήγαγε επιπρόσθετα ότι αν η δημόσια περιουσία που διαχειρίζεται το ΤΕΘΑ δεν διατεθεί για εμπορικούς σκοπούς, οι πολίτες (δια των ΟΤΑ) θα πληρώσουν δυσβάστακτο ενοίκιο για την περιουσία που τους ανήκει!

Ποιος και πως αποφάσισε την τύχη του Στρατοπέδου Π. Μελά;

Έχοντας τα προηγούμενα υπόψη ως ένα γενικό πολιτικό πλαίσιο που πρέπει να αντιμετωπίζεται το θέμα είναι σκόπιμο να δούμε και τα ειδικότερα στοιχεία της υπόθεσης Στρατόπεδο Παύλου Μελά. Το πρώτο και σοβαρότερο ζήτημα είναι η επιτακτική και απολύτως ανελαστική ανάγκη όλοι οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα στα δυτικά να μετατραπούν σε κοινόχρηστους χώρους υψηλού πρασίνου. Αυτό επιτάσσει η τρομακτική έλλειψη πρασίνου που έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών η οποία έχει πολλαπλώς τεκμηριωθεί επιστημονικά. Τι έχει γίνει έως σήμερα;

Το 2010 το Δημοτικό Συμβούλιο του τότε Δήμου Σταυρούπολης (Συνεδρίαση της 19 Απριλίου 2010) συμφώνησε να αποδοθεί κατά χρήση όλο το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στον Δήμο χωρίς ανταλλάγματα ή άλλους όρους σύμφωνα με το Νόμο 3883/2010 άρθρο 84.

Λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2014 η τότε διοίκηση του Δήμου Παύλου Μελά υπό τον κ. Δ. Παπαδόπουλο αψήφησε τον ευνοϊκό αυτό νόμο και προχώρησε σε άλλη συμφωνία με δυσμενείς όρους με βάση τον νόμο Τσοχατζόπουλου. Αυτή προέβλεπε ότι περίπου 50 από τα 330 συνολικά στρέμματα του στρατοπέδου που βρίσκονται στον έλεγχο του ΤΕΘΑ θα οικοπεδοποιηθούν. Η συμφωνία αυτή περιελάμβανε την απόδοση των 8 στρεμμάτων στην εκκλησία και μια σειρά επαχθών όρων που επιβαρύνουν τα οικονομικά του δήμου με μελέτες χωροταξικές και πολεοδομικές, τον υποχρεώνουν σε καταβολή τιμήματος στο ΤΕΘΑ, επιτρέπει στο ΤΕΘΑ να έχει λόγο στον σχεδιασμό του χώρου, προβλέπει εμπορικές δραστηριότητες και οδηγεί έμμεσα πλην σαφώς την όλη υπόθεση στα χέρια ιδιωτών. Ο σημερινός δήμαρχος κ . Δεμουρτζίδης είχε ψηφίσει λευκό κατά την έγκριση αυτής της πρότασης, ενώ στην παράταξή του μετέχουν πρόσωπα προβεβλημένα στο κίνημα κατά της οικοπεδοποίησης των στρατοπέδων, και συμμετέχουν σήμερα σε θέσεις ευθύνης στη διοίκηση του Δήμου, απεμπολώντας τις κινηματικές τους απόψεις. Αυτά είχαν ήδη ξεχαστεί όταν η σημερινή δημοτικά αρχή υποδεχόταν τον τότε πρωθυπουργό Α. Σαμαρά στις 6 Σεπτεμβρίου 2014 ο οποίος εξήγγειλε την εφαρμογή της συμφωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε στην αντιπολίτευση, είχε καταγγείλει τη συμφωνία, όπως και το σύνολο των μεθοδεύσεων. Αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση, παρά τις προσπάθειες πολλών τότε βουλευτών του συνέχισε την ίδια πολιτική. Υιοθέτησε τον Νόμο Καμμένου ενώ ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην γραμματέας του κόμματος κ. Βίτσας στηρίζοντας πλήρως την πολιτική Καμμένου, δήλωσε ότι χωρίς την παραχώρηση των 50 στρεμμάτων για οικοπεδοποίηση δεν ισχύει η συμφωνία, εννοώντας τη συμφωνία ΤΕΘΑ-Παπαδόπουλου. Στα τέλη του 2016, η δημοτική αρχή του Δήμου Παύλου Μελά, επικαλούμενη τον κίνδυνο ακύρωσης της συμφωνίας αυτής και με πρόσχημα την απώλεια πόρων του ΕΣΠΑ που δεν είναι ούτε εξασφαλισμένοι, ούτε αρκετοί πιέζει για τη συμφωνία. Είναι όμως σαφές ότι η πίεση προέρχεται από την κυβέρνηση και ειδικότερα από το δίδυμο Καμμένου-Βίτσα, που διαγκωνίζονται για τα μικροπολιτικά οφέλη από τις ψήφους των στρατιωτικών. Τα δέντρα ως γνωστό δεν ψηφίζουν γι’αυτό και η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ μεθοδεύει διαχρονικά τη συναίνεση της κοινωνίας δίνοντας το ρόλο του ενδιάμεσου στην τοπική αυτοδιοίκηση και τη βοήθεια της δεξιάς του κυρίου.

Έτσι λοιπόν οργανώνεται η λήψη αποφάσεων για την τύχη αυτού του τόσο σημαντικού χώρου για την υγεία και την ποιότητα ζωής των δημοτών του Δήμου Παύλου Μελά κατ΄αρχήν και των υπολοίπων κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Πάνω σε μια υφαρπαγή περιουσίας του ελληνικού λαού, με μικροπολιτικές στοχεύσεις και για να εξυπηρετηθούν εργολάβοι και επενδυτές εμπορικών κέντρων και πολυχώρων ακριβοπληρωμένης αναψυχής. Μέσα σε γραφεία υπουργείων και μητροπολιτικών μεγάρων, χωρίς να ρωτηθεί η κοινωνία, αντίθετα με τις πολιτικές δεσμεύσεις των αιρετών. 

Σήμερα έχουμε φτάσεις και σε απειλές από την πλευρά της δημοτικής αρχής ότι κινδυνεύει το στρατόπεδο αν δεν ισχύσει η συμφωνία. Απειλές που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Ο Νόμος Καμμένου με τον οποίο απειλεί ο Δήμαρχος Π. Μελά προβλέπει αυτά που έχει ήδη αποδεχθεί, τι έχει λοιπόν να φοβηθεί; Όσο για τους πόρους του ΕΣΠΑ που επικαλείται, ούτε εξασφαλισμένοι είναι ούτε επαρκείς. 

Υπάρχει λύση;

Ναι αν η δημοτική αρχή του Δήμου Παύλου Μελά απαγκιστρωθεί από τον εκβιασμό του «ρεαλισμού» και εμπιστευθεί τη δύναμη των πολιτών που νομιμοποιούν δημοκρατικά τη λήψη αποφάσεων για τέτοια σημαντικά θέματα. Αν ζητήσει μέσω δημοψηφίσματος όλοι μαζί να διεκδικήσουν το αυτονόητο, να αποδοθεί κατά κυριότητα το στρατόπεδο χωρίς κανένα τίμημα στο Δήμο για να το μετατρέψει σε έναν κοινόχρηστο δημόσιο χώρο υψηλού πρασίνου, με ανάδειξη της ιστορίας του χώρου και χρήσεις πολιτισμού. Να διεκδικήσει επίσης και την άρση της παραχώρησης στην Μητρόπολη, διατηρούμενης μόνο της εκκλησίας ως έχει. Το ΤΕΘΑ δεν είχε κανένα δικαίωμα να διαθέσει ούτε αυτά τα 8 στρέμματα, αφενός γιατί δεν του ανήκουν αφετέρου γιατί ακόμα και αν το υπόλοιπο στρατόπεδο δινόταν χωρίς όρους, η παραχώρηση αυτή θα δημιουργήσει πολεοδομικά τετελεσμένα στη διαμόρφωση του χώρου με την τσιμεντοποίηση που θα υλοποιήσει και η Μητρόπολη.

Μπροστά στην ενότητα λαού και δημοτικής αρχής και με τη στήριξη και των υπόλοιπων πολιτών της Θεσσαλονίκης το ΤΕΘΑ δεν έχει άλλο δρόμο. 

Γ.Γρηγοριάδης 

Γ.Θεοδωρόπουλος

Π.Κακούρος

Μέλη Πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση του Στρατοπέδου Παύλου Μελά

[1] Πρόκειται για το όργανο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που διαχειρίζεται την τα ακίνητα που έχουν παραχωρηθεί ή δωρηθεί στις ένοπλες δυνάμεις.

ΠΗΓΗ

Όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, εγώ όπως και πολλοί άλλοι, είχα την σταθερή πεποίθηση, ότι οι καλοί βαθμοί είναι το παν.

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/5-logi-pou-den-chriazete-pleon-na-echete-arista-se-ola-ta-mathimata/

Όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, εγώ όπως και πολλοί άλλοι, είχα την σταθερή πεποίθηση, ότι οι καλοί βαθμοί είναι το παν. Οι γονείς μου και οι καθηγητές μου επέμεναν, ότι τα σημαντικά επιτεύγματα θα με βοηθούσαν να ξεκλειδώσω όλες τις σημαντικές πόρτες του κόσμου. Η υψηλή βαθμολογία είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη ζωή. Και εγώ πίστευα τυφλά αυτά τα λόγια. Θυμάμαι μια εποχή που εξουθένωνα τον εαυτό μου στο διάβασμα μόνο και μόνο για να έχω υψηλή βαθμολογία στα μαθήματα. Και όλα έβγαζαν νόημα. Ωστόσο, τώρα δεν θέλω ο γιος μου να διαβάζει τόσο σκληρά όσο διάβαζα εγώ στην ηλικία του. Μπορεί να σας ακούγετε περίεργο αυτό, αλλά αφήστε με να σας εξηγήσω την άποψή μου. 1. Κανείς δεν με ρώτησε ποτέ για τους βαθμούς μου. Κανείς εργοδότης δεν με ρώτησε ποτέ για την βαθμολογία μου στο πανεπιστήμιο. Κανένα βιογραφικό που συμπλήρωσα δεν είχε πεδίο με τον τίτλο “Απόδοση στο Πανεπιστήμιο.” Βέβαια, όλα είχαν πεδίο με τον τίτλο “Επαγγελματική εμπειρία.” Ακόμη πιο περίεργο είναι το γεγονός, ότι οι δεξιότητες μου στους υπολογιστές και τα επιτεύγματα μου στον αθλητισμό είχαν περισσότερη σημασία στις αιτήσεις μου για δουλειά, παρά οι βαθμοί του πανεπιστημίου. 2. Έχω ξεχάσει όλα όσα έμαθα στο πανεπιστήμιο. Η μνήμη μου λειτουργεί με εξαιρετικό τρόπο: ξεχνούσα όλα όσα είχα μάθε μετά το τέλος των εξετάσεων. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα χρόνια στο πανεπιστήμιο δεν είχα μάθει τίποτα. Παρόλο που οι βαθμοί μου υποδεικνύουν το αντίθετο, οι ακαδημαϊκές μου γνώσεις ήταν ένα σκέτο χάος. Όπως αποδείχθηκε, δυο μήνες δουλειάς μου προσέφεραν περισσότερες γνώσεις και με βοήθησαν να αποκτήσω περισσότερα επαγγελματικά προσόντα από ότι 5 χρόνια σκληρού διαβάσματος στο πανεπιστήμιο. Οπότε, τι αξία έχει να προσπαθείς τόσο σκληρά για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; 3. Το κυνήγι των καλών βαθμών έβλαψε την υγεία μου. Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να τα πιάνουν όλα με την πρώτη, αλλά εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς. Για να παραμείνουν οι γνώσεις μέσα στο κεφάλι μου, έπρεπε να τα μάθω όλα παπαγαλία. Πλησιάζοντας προς την εξεταστική περίοδο, συνήθιζα να κάνω επανάληψη 12 με 15 ώρες την ημέρα. Ακόμα θυμάμαι, ότι με έπιανε ο ύπνος στα μαθήματα ή στα μέσα μεταφοράς από την εξάντληση. Λόγω της χρόνιας κόπωσης, η παραγωγικότητά μου μειώθηκε και το μυαλό μου δεν ήταν πια δεκτικό σε καινούργιες πληροφορίες. Κοιτάζοντας πίσω, νιώθω έκπληκτος με την επιμονή και την υπομονή που είχα και για το πως ανάγκαζα τον εαυτό μου να κάνει πράγματα που βαριόταν αφόρητα. 4. Δεν είχα χρόνο για άλλους ανθρώπους. Στο πανεπιστήμιο είχα άπειρες ευκαιρίες να καλλιεργήσω το προσωπικό μου δίκτυο γνωριμιών, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένος, κάνοντας επανάληψη. Οι σπουδές και οι σκέψεις μου σχετικά με τις σπουδές έτρωγαν όλο τον χρόνο μου. Δεν υπήρχε καθόλου ελεύθερος χρόνος για προσωπική ζωή ή βόλτες με τους φίλους μου. Ίσως, η πιο πολύτιμη ευκαιρία που θα έχετε στο πανεπιστήμιο είναι να κάνετε χρήσιμος φίλους. Το πανεπιστήμιο είναι η αφετηρία για την διαμόρφωση νέων σχέσεων και το πεδίο που θα δοκιμάσετε τις κοινωνικές σας δεξιότητες. Έχω παρατηρήσει ένα περίεργο γεγονός: όλοι εκείνοι που είχαν κοινωνική ζωή στο πανεπιστήμιο τα πάνε πολύ καλά στην ζωή τους τώρα. Μάλιστα, ένας από αυτούς τους συμφοιτητές μου στο πανεπιστήμιο έγινε διευθυντής μιας μεγάλης εταιρίας στα 30 του. Και δεν ήταν αυτό που λέμε υπόδειγμα φοιτητή. Αν είχα πάλι την ευκαιρία, θα αφιέρωνα περισσότερο χρόνο στο φοιτητικά κινήματα, τις βόλτες και τα πάρτι και λιγότερο στο διάβασμα. 5. Όλες οι δεξιότητες μου για να βγάλω χρήματα αποκτήθηκαν εκτός πανεπιστημίου. Η αποτελεσματική μάθηση είναι εφικτή μόνο αν υπάρχει γνήσιο ενδιαφέρον. Δυστυχώς, η σύγχρονη εκπαίδευση σκοτώνει αυτό το ενδιαφέρον, γεμίζοντας το κεφάλι των παιδιών με ένα σωρό θεωρητικές γνώσεις που δεν θα τους χρησιμεύσουν πουθενά στην πραγματική ζωή. Βλέποντας μια ώρα ντοκιμαντέρ στο Discovery Channel παίρνω περισσότερες πληροφορίες από ότι στα 15 χρόνια σπουδών μου. Κατάφερα να μάθω Αγγλικά μόνος μου μέσα σε 1.5 χρόνο, χάρη στο γνήσιο ενδιαφέρον μου για την γλώσσα. Και αυτό μετά από 13 χρόνια αναγκαστικής και αντι-παραγωγικής εκμάθησης αγγλικών στο σχολείο και το πανεπιστήμιο. Η προετοιμασία των άρθρων για το μπλογκ μου με βοήθησε περισσότερο στο να εκφράζω τις σκέψεις μου γραπτά από ότι το γράψιμο στο σχολείο. Αυτές είναι οι συμβουλές που θα δώσω στα παιδιά μου, όταν ξεκινήσουν το σχολείο: Η διαφορά μεταξύ των βαθμών Α και Β είναι τόσο συγκεχυμένη, που δεν θα έχει καμία επίδραση στην ποιότητα της ζωής τους στο μέλλον. Οι ικανότητές τους θα τους βοηθήσουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, όχι οι βαθμοί του πανεπιστημίου. Αποκτήστε εμπειρία, όχι βαθμούς. Ένα πτυχίο διάσημου πανεπιστημίου δεν σου δίνει πλεονέκτημα στην ζωή, αλλά οι φίλοι με επιρροή σου δίνουν. Δώστε περισσότερη προσοχή στο να γνωρίσετε καινούργιους ανθρώπους και να επικοινωνήσετε. Αυτό είναι το πραγματικό κλειδί που θα σας ανοίξει όλες τις πόρτες. Επιμείνετε σε πράγματα που βρίσκετε νόημα. Μην προσπαθήσετε να ανταποκριθείτε στις προσδοκίες άλλων ανθρώπων. Μόνο η ύπαρξη γνήσιου ενδιαφέροντος μπορεί να σας βοηθήσει να πετύχετε σημαντικά επιτεύγματα. [professionali]

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/5-logi-pou-den-chriazete-pleon-na-echete-arista-se-ola-ta-mathimata/