Τέσσερα χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε τον Λουκμάν. Τέσσερα χρόνια μετά, το «Ποτέ Ξανά» έχει ιδιαίτερη, συγκεκριμένη, σημασία. Στις 17 Γε­νά­ρη του 2013, δο­λο­φο­νή­θη­κε εν ψυχρώ στα Πε­τρά­λω­να ο 26χρο­νος Σαχ­ζάτ Λουκ­μάν, από μέλη της Χρυ­σής Αυγής.
Ήταν το πρώτο θύμα (που μά­θα­με το όνομά του και το χαμό του) της νε­ο­να­ζι­στι­κής δο­λο­φο­νι­κής βίας, την εποχή που οι χρυ­σαυ­γί­τες βρί­σκο­νταν «στα πάνω τους» και έμπαι­ναν σε μια δια­δρο­μή κλι­μά­κω­σης των βί­αιων επι­θέ­σε­ών τους, η οποία θα κα­τέ­λη­γε στη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσσα το Σε­πτέμ­βρη του ίδιου χρό­νου. Χρειά­στη­κε να χυθεί το αίμα του Παύ­λου για να ενερ­γο­ποι­η­θούν τα αντι­φα­σι­στι­κά αντα­να­κλα­στι­κά της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας και να φρά­ξουν το δρόμο στη ΧΑ. Τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά, δεν ξε­χνά­με τον Λουκ­μάν. Τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά, το «Ποτέ Ξανά» έχει ιδιαί­τε­ρη, συ­γκε­κρι­μέ­νη, ση­μα­σία. Πα­ρα­μέ­νει η ανά­γκη αντι­φα­σι­στι­κής επα­γρύ­πνη­σης και δρά­σης για να μην επι­τρέ­ψου­με στη ΧΑ να αντε­πι­τε­θεί, να μην επι­τρέ­ψου­με μια «επι­στρο­φή» στο 2013, να μην επι­τρέ­ψου­με να υπάρ­ξουν άλλα θύ­μα­τα της να­ζι­στι­κής βίας.Αυτά ίσχυαν και πα­λιό­τε­ρα και πάντα. Ισχύ­ει ιδιαί­τε­ρα στη νέα συ­γκυ­ρία: όπου ο μνη­μο­νια­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σπέρ­νει την απο­γο­ή­τευ­ση και τον κυ­νι­σμό, η ρα­τσι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των προ­σφύ­γων δη­μιουρ­γεί «εύ­φο­ρο έδα­φος» για νέους «Άγιους Πα­ντε­λε­ή­μο­νες» στα νησιά, και η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δεν δι­στά­ζει να «ξε­πλέ­νει» τους ναζί (από το Κα­στε­λό­ρι­ζο έως τις δη­λώ­σεις Πα­ρα­σκευό­που­λου για «σο­βα­ρό­τε­ρη ΧΑ»).
Απο­μό­νω­ση
Αυτά επι­χει­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει η ΧΑ για να βγει από την «απο­μό­νω­ση» στην οποία είχε βρε­θεί από το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα και τους πε­ριο­ρι­σμούς που της επι­βάλ­λει η δίκη της. Φαί­νε­ται και στα νησιά, και στις πρώ­τες προ­σπά­θειες να ξα­να­βγεί στο δρόμο, αλλά και στο ότι δη­μο­σκο­πι­κά «τσι­μπά­ει» 1-1,5 μο­νά­δα.Αν δεν χρειά­ζε­ται εφη­συ­χα­σμός, δεν χρειά­ζε­ται και πα­νι­κός. Το κλίμα «απει­λής εκρη­κτι­κής ανό­δου» της ΧΑ που εμ­φα­νί­ζε­ται συχνά όταν οι εκλο­γές είναι ένα εν­δε­χό­με­νο (όπως στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρία), αντι­κα­το­πτρί­ζει την «ακα­τα­νί­κη­τη» ει­κό­να που προ­βάλ­λει η ΧΑ για τον εαυτό της μέσα από τα ΜΜΕ της, συ­νή­θως κα­τα­φεύ­γο­ντας σε ψέ­μα­τα και υπερ­βο­λές.Το αντι­φα­σι­στι­κό/αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­μα και η Αρι­στε­ρά οφεί­λουν να μπουν στη μάχη με επί­γνω­ση της κρί­σι­μης συ­γκυ­ρί­ας για το αν θα «γυ­ρί­σει» το κλίμα αλλά και με την αυ­το­πε­ποί­θη­ση ότι η ΧΑ πα­ρα­μέ­νει στρι­μωγ­μέ­νη και ότι μπο­ρού­με να την απο­δυ­να­μώ­σου­με ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο.Σε μια εξαι­ρε­τι­κή έρευ­να («Η πο­λι­τι­κή και ορ­γα­νω­τι­κή κα­τά­στα­ση της Χρυ­σής Αυγής σή­με­ρα») που αξί­ζει να δια­βα­στεί ολό­κλη­ρη στο Jailgoldendawn.com, πα­ρου­σιά­ζε­ται η πο­λι­τι­κή-ορ­γα­νω­τι­κή κα­τά­στα­ση της να­ζι­στι­κής ορ­γά­νω­σης με συ­γκε­κρι­μέ­να στοι­χεία: το εκλο­γι­κό της σώμα πα­ρα­μέ­νει συ­μπα­γές, αλλά δεί­χνει να πε­ριο­ρί­ζε­ται στο πα­ρα­δο­σια­κό ακρο­δε­ξιό ακρο­α­τή­ριο και να χάνει την «χύμα αντι­συ­στη­μι­κή ψήφο δια­μαρ­τυ­ρί­ας» (ακόμα και στην ευ­νοϊ­κή συ­γκυ­ρία του Σε­πτέμ­βρη του 2015), ενώ οι προ­σπά­θειές της να συν­δε­θεί πιο ορ­γα­νι­κά με τους ψη­φο­φό­ρους της δεν έχουν απο­δώ­σει: το 40% των γρα­φεί­ων της σε όλη την Ελ­λά­δα έχουν κλεί­σει, η «μα­ζι­κή-με­τω­πι­κή» εφη­με­ρί­δα «Εμπρός» βρί­σκε­ται σε κα­τα­κό­ρυ­φη πτώση (από τα 7.500 φύλλα σε κάτι πα­ρα­πά­νω από 1.000), η δυ­να­τό­τη­τα κι­νη­το­ποί­η­σης (Ίμια, Με­λι­γα­λάς, Βίτσι) φθί­νει από χρόνο σε χρόνο μετά την «κο­ρύ­φω­ση» του 2013, οι προ­σπά­θειες συν­δι­κα­λι­στι­κής πα­ρου­σί­ας  δεν έχουν απο­δώ­σει, ενώ ο «φύρερ» της πα­ρα­μέ­νει με δια­φο­ρά ο πιο αντι­δη­μο­φι­λής πο­λι­τι­κός αρ­χη­γός στην ιστο­ρία, αδυ­να­τώ­ντας να σπά­σει το φράγ­μα του 90% που στα­θε­ρά εκ­φρά­ζει την απο­στρο­φή του σε αυτόν δη­μο­σκο­πι­κά.Αυτή είναι η ει­κό­να «της στιγ­μής», που δεί­χνει τις δυ­να­τό­τη­τες για ενερ­γο­ποί­η­ση σε μια ανοι­χτή μάχη που θα κρί­νει αν θα αλ­λά­ξει η ει­κό­να και αν στις επό­με­νες εκλο­γές θα κα­τα­φέ­ρει η ΧΑ να ενι­σχυ­θεί και να επα­να­νο­μι­μο­ποι­η­θεί. Ένα επό­με­νο «μέ­τρη­μα» θα είναι η επέ­τειος των Ιμίων. Πα­ρα­δο­σια­κά η ΧΑ καλεί σε φα­σι­στο­συ­νά­ξεις για να με­τρή­σει τις δυ­νά­μεις της, κα­πη­λευό­με­νη τα θύ­μα­τα των εθνι­κών αντα­γω­νι­σμών και του ακή­ρυ­χτου πο­λέ­μου στο Αι­γαίο. Πο­λι­τι­κές, αντι­ρα­τσι­στι­κές και αντι­φα­σι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις κα­λούν σε διε­θνι­στι­κή-αντι­φα­σι­στι­κή δια­δή­λω­ση στις 28 Γε­νά­ρη στις 4 μ.μ στην πλα­τεία Ρη­γίλ­λης. Θα απο­τε­λέ­σει δεί­κτη της κα­τά­στα­σης της ΧΑ στη νέα συ­γκυ­ρία, αλλά το ζή­τη­μα δεν είναι απλώς να «πα­ρα­κο­λου­θού­με» την κα­τά­στα­ση των νε­ο­να­ζί. Θα είναι και ευ­και­ρία για το κί­νη­μα να με­τρή­σει τις δικές του δυ­να­τό­τη­τες να αυ­ξή­σει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο την πίεση στους χρυ­σαυ­γί­τες. Συ­νο­λι­κό­τε­ρα, είναι η δράση του κι­νή­μα­τος αυτή που θα κρί­νει και την ανα­σύ­ντα­ξη ή μη των φα­σι­στών.
Κι­νη­τι­κό­τη­τα στην ακρο­δε­ξιά
Ωστό­σο, όπως ση­μειώ­νουν και οι διορ­γα­νω­τές της αντι­φα­σι­στι­κής δια­δή­λω­σης, «ο φα­σι­σμός και ο εθνι­κι­σμός δεν μπο­ρούν να νι­κη­θούν μόνο με μια εκ­δί­ω­ξη των ορ­γα­νώ­σε­ών τους από το δρόμο». Αυτή η δια­χρο­νι­κή αλή­θεια, αφορά και μια ιδιαι­τε­ρό­τη­τα της συ­γκυ­ρί­ας, όπου η απει­λή δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στα «τάγ­μα­τα εφό­δου» της ΧΑ, αλλά σε μια γε­νι­κευ­μέ­νη κι­νη­τι­κό­τη­τα στην ακρο­δε­ξιά που μπο­ρεί να εμ­φα­νι­στεί με διά­φο­ρες μορ­φές (λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο «γρα­βα­τω­μέ­νες», με «σο­βα­ρή» ΧΑ, ή με νέους σχη­μα­τι­σμούς, με σύ­μπρα­ξη των διά­φο­ρων ομα­δο­ποι­ή­σε­ων).Το ακρο­δε­ξιό ακρο­α­τή­ριο υπάρ­χει πάντα στην Ελ­λά­δα, πέρα από το φορέα που δια­λέ­γει για να εκ­φρα­στεί κάθε φορά, όπως και οι διά­φο­ρες «δια­κλα­δώ­σεις» του χώρου. Πέρα από την προ­σπά­θεια της ΧΑ να ανα­συ­ντα­χτεί, υπάρ­χουν ο Μπαλ­τά­κος, ο Κα­ρα­τζα­φέ­ρης, ο Φα­ή­λος Κρα­νι­διώ­της, οι διά­φο­ροι «από­στρα­τοι», ομα­δο­ποι­ή­σεις με δε­σμούς με την εκ­κλη­σία και το στρα­τό, μέχρι και το φαι­νό­με­νο «Σώρ­ρας» που έχει πάψει από καιρό να είναι γρα­φι­κό και αστείο. Αυτός ο «χώρος» εκτι­μά πως έχει την ευ­και­ρία να αντε­πι­τε­θεί, και να κάνει την κρίση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (που δια­σύ­ρει το όνομα της Αρι­στε­ράς) δική του ευ­και­ρία. Το κλίμα στα σχε­τι­κά ιστο­λό­για συ­μπυ­κνώ­νει το πρω­το­σέ­λι­δο του «Ελεύ­θε­ρου Κό­σμου»: «Ενω­μέ­νοι οι εθνι­κι­στές κάτω από τη ση­μεία – Ερ­χό­μα­στε! – Και τε­λειώ­νου­με με την Αρι­στε­ρά». Η απει­λή αφορά τη μά­χι­μη Αρι­στε­ρά, το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, τους αντι­φα­σί­στες, τον αντι­ρα­τσι­σμό. Είναι αυτές οι πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις που πρέ­πει να συ­ντο­νι­στούν και να δρά­σουν για να δώ­σουν αρι­στε­ρή απά­ντη­ση στην κα­τάρ­ρευ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, φρά­ζο­ντας έτσι το δρόμο και στην ακρο­δε­ξιά…

 Πηγή