Ο φαύλος κύκλος της ανοησίας συνεχίζεται.
Αν θελήσουμε να εξετάσουμε σε βάθος την εφαρμογή των μνημονίων στις Ευρωπαϊκές χώρες, όπως Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος Ελλάδα, η αποτυχία είναι σε όλο το εύρος της οικονομίας και δεσμεύει τις χώρες αυτές για τα επόμενα 50 χρόνια.
Και μάλιστα χωρίς κανένα σημάδι ότι μετά από αυτόν τον μισό αιώνα, κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Αυτό που αποκαλούν "πολιτική λιτότητας", δεν είναι τίποτα άλλο από έναν εξαναγκασμό που πετυχαίνουν με διάφορους τρόπους τα μεγάλα οικονομικά κέντρα, για βίαιη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς , στους πολύ λίγους.
Και το πετυχαίνουν χρησιμοποιώντας τον λαϊκισμό, το φόβο, πολιτικούς που είτε ανήκουν στον δικό τους κύκλο είτε εξαγοράζονται, εκπροσώπους από όλες τις διακριτές μορφές εξουσίας, ΜΜΕ, στελέχη σε τηλεόραση,ραδιόφωνο, έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Σήμερα η κυβέρνηση, μέσω της υπουργού στέλνει ήδη μήνυμα άτακτης υποχώρησης στις απαιτήσεις των δανειστών για την μετατροπή τους εργασιακού τοπίου σε "ξέφραγο αμπέλι", όπου το μόνο δίκιο, είναι αυτό του εργοδότη.
Του εργοδότη που μπορεί να απολύει όσους θέλει όποτε θέλει, να τους μειώνει τους μισθούς, να τους αναγκάζει να δέχονται ελαστικές μορφές εργασίας, ή ακόμα και μαύρης.
Για να γίνουν "νόμιμα και ηθικά" όλα αυτά, αρκεί να δεχθούμε τη θεωρία ότι, η μεγιστοποίηση του κέρδους θα φέρει "ανάπτυξη" και η "ανάπτυξη" θα φέρει προσλήψεις.
Βέβαια για να υπάρξει ανάπτυξη ρέπει να υπάρξουν και καταναλωτές.
Τους οποίους η θεωρία - και η πράξη - τους συρρικνώνει - αλλά αυτό που προέχει είναι η εφαρμογή σε πρώτο στάδιο.
Η μεγιστοποίηση των κερδών, ή αλλιώς η μεταφορά μεγάλου μέρους του πλούτου στους πολύ λίγους.
Μετά "βλέπουμε πως θα τα συνεφέρουν", όπως αποκαλυπτικά και αφοπλιστικά μου είπε φίλος υποστηρικτής της από εκεί πλευράς.
Αν στο μεταξύ έχει πεθάνει κόσμος, μια οικονομία, μια χώρα, και έχει θεριέψει ο ακροδεξιός εφιάλτης... σημασία έχει ο λογαριασμός στη τράπεζα που έχει φουσκώσει. ..
"Μετά όλα κανονίζονται .. άμα υπάρχει χρήμα.." και μάλιστα στα γνωστά "σωστά" χέρια....
Η ανοησία συνεχίζεται και κερδίζει τη μία μάχη μετά την άλλη.
Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να παραμένεις θεατής σε ένα έργο που το θύμα είσαι εσύ...
Γ.Παπ.
Αν θελήσουμε να εξετάσουμε σε βάθος την εφαρμογή των μνημονίων στις Ευρωπαϊκές χώρες, όπως Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος Ελλάδα, η αποτυχία είναι σε όλο το εύρος της οικονομίας και δεσμεύει τις χώρες αυτές για τα επόμενα 50 χρόνια.
Και μάλιστα χωρίς κανένα σημάδι ότι μετά από αυτόν τον μισό αιώνα, κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Αυτό που αποκαλούν "πολιτική λιτότητας", δεν είναι τίποτα άλλο από έναν εξαναγκασμό που πετυχαίνουν με διάφορους τρόπους τα μεγάλα οικονομικά κέντρα, για βίαιη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς , στους πολύ λίγους.
Και το πετυχαίνουν χρησιμοποιώντας τον λαϊκισμό, το φόβο, πολιτικούς που είτε ανήκουν στον δικό τους κύκλο είτε εξαγοράζονται, εκπροσώπους από όλες τις διακριτές μορφές εξουσίας, ΜΜΕ, στελέχη σε τηλεόραση,ραδιόφωνο, έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Σήμερα η κυβέρνηση, μέσω της υπουργού στέλνει ήδη μήνυμα άτακτης υποχώρησης στις απαιτήσεις των δανειστών για την μετατροπή τους εργασιακού τοπίου σε "ξέφραγο αμπέλι", όπου το μόνο δίκιο, είναι αυτό του εργοδότη.
Του εργοδότη που μπορεί να απολύει όσους θέλει όποτε θέλει, να τους μειώνει τους μισθούς, να τους αναγκάζει να δέχονται ελαστικές μορφές εργασίας, ή ακόμα και μαύρης.
Για να γίνουν "νόμιμα και ηθικά" όλα αυτά, αρκεί να δεχθούμε τη θεωρία ότι, η μεγιστοποίηση του κέρδους θα φέρει "ανάπτυξη" και η "ανάπτυξη" θα φέρει προσλήψεις.
Βέβαια για να υπάρξει ανάπτυξη ρέπει να υπάρξουν και καταναλωτές.
Τους οποίους η θεωρία - και η πράξη - τους συρρικνώνει - αλλά αυτό που προέχει είναι η εφαρμογή σε πρώτο στάδιο.
Η μεγιστοποίηση των κερδών, ή αλλιώς η μεταφορά μεγάλου μέρους του πλούτου στους πολύ λίγους.
Μετά "βλέπουμε πως θα τα συνεφέρουν", όπως αποκαλυπτικά και αφοπλιστικά μου είπε φίλος υποστηρικτής της από εκεί πλευράς.
Αν στο μεταξύ έχει πεθάνει κόσμος, μια οικονομία, μια χώρα, και έχει θεριέψει ο ακροδεξιός εφιάλτης... σημασία έχει ο λογαριασμός στη τράπεζα που έχει φουσκώσει. ..
"Μετά όλα κανονίζονται .. άμα υπάρχει χρήμα.." και μάλιστα στα γνωστά "σωστά" χέρια....
Η ανοησία συνεχίζεται και κερδίζει τη μία μάχη μετά την άλλη.
Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να παραμένεις θεατής σε ένα έργο που το θύμα είσαι εσύ...
Γ.Παπ.