Η όξυνση που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, «εισπράττεται» με έναν ιδιαίτερο τρόπο στη Θράκη.Εδώ ο ελληνικός εθνικισμός βρίσκει ένα ευρύτερο ακροατήριο και μάλιστα ακουμπάει περισσότερο τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν πάει πίσω βέβαια και η επιρροή του τούρκικου εθνικισμού μέσα στη μειονότητα, ο οποίος έρχεται σαν συμπλήρωμα (ή/και αποκούμπι) σε μια πραγματική ανησυχία για το που θα πάνε τα πράγματα.
Αναγνωρίζοντας αυτή την κατάσταση, η οργάνωση Ξάνθης του ΚΚΕ(μ-λ) ξεκίνησε τη διακίνηση μιας δισέλιδης προκήρυξης για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, επιδιώκοντας να ανοίξει συζητήσεις και να προβάλλει την ανάγκη της κοινής πάλης των λαών για ειρήνη και δικαιώματα.
Οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα
από τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας
Η φωτιά του πολέμου συνεχίζει να καίει στη Μέση Ανατολή. ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία κάνουν μια κούρσα πολέμου και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για σφαίρες επιρροής. Ευνοούν τη στρατιωτική εμπλοκή περιφερειακών δυνάμεων και θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αν η Τουρκία εμπλέκεται άμεσα στο μακελειό που εξελίσσεται, δεν είναι αμέτοχη η Ελλάδα, αφού συμμετέχει στη ΝΑΤΟική αρμάδα του Αιγαίου και παραχωρεί στους ιμπεριαλιστές γη, αέρα και θάλασσα για τις εξορμήσεις τους.
Την ίδια στιγμή προωθείται μια «νέα λύση» του Κυπριακού. Μια λύση διχοτομική, με το σχηματισμό ενός «κράτους» απόλυτα εξαρτημένου από τους ιμπεριαλιστές. Ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, αλλά και μια πλατφόρμα ελέγχου των υδρογονανθράκων της περιοχής. Μια εξέλιξη που δεν αφήνει ανεπηρέαστες τις αστικές ελίτ τόσο της Τουρκίας, που κατέχει το 40% του νησιού, όσο και της Ελλάδας που φτιάχνει αντιδραστικούς άξονες με το σιωνιστικό Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου.
Μέσα σ’ αυτή την αναταραχή που προκαλούν οι ιμπεριαλιστές εξελίσσονται και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες βρίσκονται το τελευταίο διάστημα σε μια κλιμακούμενη ένταση, γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους λαούς των δύο χωρών.
Την ένταση πυροδότησαν οι συνεχείς δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν, με τις οποίες αμφισβητείται η συνθήκη της Λωζάνης και τα σύνορα που καθορίστηκαν μ’ αυτήν, οι οποίες συμπληρώθηκαν με την επαναφορά του ζητήματος της κυριαρχίας σε περιοχές του Αιγαίου (Ίμια, βραχονησίδες) από τον αρχηγό του Κεμαλικού κόμματος CHP. Λάδι στη φωτιά έριξαν και οι μεγαλοστομίες του «στρατηγού» Καμμένου για επιστροφή στο καθεστώς της συνθήκης των Σεβρών, δηλαδή το διαμελισμό της Τουρκίας. Το σκηνικό έντασης συμπληρώνεται από τις ασκήσεις Ελλάδας-Αιγύπτου στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και τις αντίστοιχες τουρκικές στην ίδια περιοχή.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που οι δύο κυρίαρχες τάξεις σε Τουρκία και Ελλάδα οξύνουν την αντιπαράθεσή τους.Τα ζητήματα κυριαρχίας στο Αιγαίο, το Κυπριακό και η Θράκη, και γενικά η αναζήτηση καλύτερου ρόλου στην περιοχή, φέρνουν σε συνεχή ανταγωνισμό τις δύο αστικές τάξεις. Έναν ανταγωνισμό, του οποίου η ένταση καθορίζεται από τις επιλογές των ιμπεριαλιστών (κυρίως των ΗΠΑ), που είναι και οι βασικοί «αφέντες» της περιοχής. Έναν ανταγωνισμό που τον έχουν πληρώσει και τον πληρώνουν οι λαοί και οι Μειονότητες και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Η Τουρκική κυρίαρχη τάξη και το σύστημα Ερντογάν θεωρεί ότι βρίσκεται ενώπιον σοβαρών κινδύνων στη Μ. Ανατολή.Μπροστά στο ξαναχάραγμα των συνόρων από τους ιμπεριαλιστές, αγωνιά για το θέμα του Κουρδικού και επιχειρεί να έχει λόγο στη μοιρασιά της Συρίας και της περιοχής της Μοσούλης. Παράλληλα επαναφέρει το θέμα των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο. Ανοίγει όλα τα ζητήματα, «παίζει» το χαρτί του προσφυγικού, ζητάει ισχυρότερο ρόλο στην περιοχή, ελπίζει σε ευνοϊκότερη αντιμετώπιση από τον νέο ηγέτη της αμερικάνικης υπερδύναμης, τον Τραμπ.
Στην ουσία παίζει με τη φωτιά! Αλλά αυτός είναι ο ρόλος των αντιδραστικών κυρίαρχων τάξεων, οι οποίες δίνουν πεσκέσι τους λαούς τους στο βωμό των συμφερόντων τους και ελπίζουν η φωτιά να κάψει τους άλλους και να ευνοήσει την εξουσία και το «έχει» τους.
Από την άλλη πλευρά η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, υποβαθμισμένη από τα μνημόνια, χωρίς όμως ούτε στο ελάχιστο να χάσει τα επιθετικά της χαρακτηριστικά, στρέφεται και υποτάσσεται όλο και περισσότερο στους «προστάτες» της, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ζητά απ’ αυτούς να κατοχυρώσουν τις κυριαρχικές της απαιτήσεις, παραχωρεί σε αντάλλαγμα γη, θάλασσα και αέρα και το λαό ολόκληρο, και είναι έτοιμη να προχωρήσει σε όποιον τυχοδιωκτισμό της ζητήσουν.
Είναι σίγουρο ότι ζούμε μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο. Η φωτιά που έχουν ανάψει οι ιμπεριαλιστές στη Μ. Ανατολή απειλεί να κάψει ευρύτερες περιοχές. Οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις τους που συνεχώς οξύνονται, πυροδοτούν τοπικούς εθνικισμούς και αντιπαραθέσεις των εξαρτημένων απ’ αυτούς αστικών τάξεων και δημιουργούν ένα πύρινο περιβάλλον για τους λαούς.
Γιατί στο κάτω-κάτω το ζήτημα των συνόρων και της συνθήκης της Λωζάνης οι ιμπεριαλιστές το έχουν ανοίξει. Και μάλιστα όχι φραστικά αλλά στην πράξη, στο πεδίο του πολέμου. Αυτοί είναι που διαλύουν χώρες (Συρία, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία). Αυτοί (και κυρίως οι Αμερικάνοι) θα καθορίσουν και το πόσο τελικά θερμή θα γίνει η αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει για μια ακόμη φορά ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Απ’ την άλλη πλευρά είναι σίγουρο ότι οι αντιδραστικοί σε κάθε χώρα, με την προβολή είτε «των εθνικών κινδύνων», είτε «των εθνικών απαιτήσεων», δημιουργούν έδαφος για να καρατομηθούν εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και να φωλιάσει το μίσος και ο ρατσισμός και να ενισχυθεί ο φασισμός. Προς αυτή την κατεύθυνση, είναι χαρακτηριστικός και επικίνδυνος ο «εναγκαλισμός» των κυβερνητικών βουλευτών με τους χρυσαυγίτες δολοφόνους στο νησί Ρω, αλλά και η επιβολή ενός «κοινοβουλευτικού φασισμού» από τον Ερντογάν στην Τουρκία με τις εκτεταμένες διώξεις σε κάθε αριστερή και δημοκρατική οργάνωση και το εθνικό, δημοκρατικό κουρδικό κίνημα.
Με μεγαλύτερη ένταση πέφτουν όλα αυτά στις πλάτες της Μειονότητας της Θράκης. Ήδη ζει σε ένα καθεστώς φτώχιας, ανεργίας, εκμετάλλευσης και πρωτοφανούς μετανάστευσης. Εισπράττει το ρατσισμό και τις εθνικές διακρίσεις, την απαγόρευση του αυτοπροσδιορισμού, την αδυναμία να μορφώσει τα παιδιά της, να καθορίσει τη ζωή και το μέλλον της. Και γνωρίζει πολύ καλά, το έχει ζήσει ήδη, ότι όλα αυτά πολλαπλασιάζονται όταν η εξουσία στην Ελλάδα και στην Τουρκία και πάνω απ’ αυτές η εξουσία των ιμπεριαλιστών, αποφασίσουν να οξύνουν την αντιπαράθεση.
Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία οι λαοί των δύο χωρών και οι λαοί της περιοχής, να ενώσουν τις δυνάμεις τους για ένα κοινό μέτωπο ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας. Αυτός επιβάλλει στην περιοχή μας τις αντιδραστικές εξελίξεις.
Παράλληλα είναι ανάγκη να παλέψουν ενάντια στις εθνικιστικές υστερίες και τους τυχοδιωκτισμούς των κυρίαρχων τάξεων και των κυβερνήσεών τους. Οι αντιθέσεις και οι αντιπαραθέσεις τους δεν είναι δικιά μας υπόθεση, δε μας αφορούν και δεν έχουν τίποτα καλό να μας προσφέρουν. Αντίθετα μπορεί να μας οδηγήσουν σε αιματηρές επιπλοκές, που μόνο οι λαοί θα τις πληρώσουν. Γιατί αλλαγή των συνθηκών και των συνόρων σημαίνει πόλεμος. Και οι λαοί αυτό για το οποίο πρέπει να νοιάζονται και να παλεύουν είναι Ειρήνη και Δικαιώματα!!
Μέτωπο πάλης των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.
Αγώνας ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τις διακρίσεις, για ειρήνη, δουλειά και δικαιώματα.
