Θεόφιλος, γνήσιος λαϊκός ζωγράφος. Αστεγος, περιπλανώμενος, παραμυθάς, αν και τραυλός. Επαιζε ακορντεόν κι αυτοσχεδίαζε κλέφτικα τραγούδια.
Βρώμικος, ψειριασμένος. Φουστανελοφορεμένος και με στολίδια, ολοχρονίς σαν Μεγαλέξανδρος. Καμιά γυναίκα δεν τον ήθελε. Οι μεγάλοι των φώναζαν αχμάκη (αφελής, κουτός, βρΘέοαδύνους). Τα παιδιά τον πετροβολούσαν. Τύπος παράξενος, σαλός. Ενας «φτωχούλης του θεού», με σπάνια «προίκα» στην ψυχή και στο ζερβί του χέρι. Ζωγράφιζε μικρομάγαζα και σπιτικά, για λίγη τροφή. Πέθανε από δηλητηρίαση παραμονή της Εθνικής γιορτής στα 1934.
Γεώργιος Καραϊσκάκης, καζεΐνη, 1919
Γεώργιος Καραϊσκάκης, καζεΐνη, 1919
Ο Καραϊσκάκης στη μάχη του Φαλήρου, λάδι σε καμβά
Ο Καραϊσκάκης στη μάχη του Φαλήρου, λάδι σε καμβά
theo2
Ο Μεγαλέξανδρος, οι οπλαρχηγοί του ’21, πρόσωπα της Μυθολογίας, θεοί και ήρωες απ’ όλες τις περιόδους της ελληνικής ιστορίας, αποτελούσαν τον κόσμο του Θεόφιλου.
Ο Κατσαντώνης εις τα Τζουμέρκα
Ο Κατσαντώνης εις τα Τζουμέρκα
Κατσαντώνης
Κατσαντώνης
Στο λημέρι του Κατσαντώνη
Στο λημέρι του Κατσαντώνη
"Ο Ιάκωβος Τομπάζης πυρπολεί το τουρκικό τρίκροτον", καζεΐνη, 1912
“Ο Ιάκωβος Τομπάζης πυρπολεί το τουρκικό τρίκροτον”, καζεΐνη, 1912
Ο Κολοκοτρώνης
Ο Κολοκοτρώνης
kolokotronis
«Χρειάστηκε , όχι λίγες φορές, ν’ αντιμετωπίσει τη βαναυσότητα. Με το πρώτο σήμα κινδύνου, είχε το προσκλητήριό του έτοιμο. Κι ολάκερη τότε η παρακαταθήκη των Ηρώων και των αγωνιστών έμπαινε σε κίνηση, με τ’ αλόγατα, με τα δέντρα, με τα ποτάμια, έτοιμη ν’ απολογηθεί για λογαριασμό του. Ήταν άλλωστε η φύση και ο ήρωας, τα δυο μοναδικά πράγματα που καμιά δύναμη δεν μπορούσε να του αφαιρέσει»
Από αριστερά προς τα δεξιά: Μάρκος Μπότσαρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αθανάσιος Διάκος. ‘Εργο του Θεόφιλου.
Από αριστερά προς τα δεξιά: Μάρκος Μπότσαρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αθανάσιος Διάκος. ‘Εργο του Θεόφιλου.
Ο αγαπημένος του ήρωας είναι ο Αθανάσιος Διάκος
teofilos athanasios diakos
theofilos4
theo1


mpotsaris
"Ο ήρως Αθανάσιος Διάκος συλλαμβάνεται υπό των Τούρκων το 1821", νωπογραφία, 1912
“Ο ήρως Αθανάσιος Διάκος συλλαμβάνεται υπό των Τούρκων το 1821”, νωπογραφία, 1912
«Όταν ο Θεόφιλος ζωγραφίζει ήρωες του ’21, οι φουστανέλες γίνονται λουλούδια στους αγρούς» Στρατής Ελευθεριάδης
"Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη το 1823", καζεΐνη σε καμβά
“Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη το 1823”, καζεΐνη σε καμβά
"Ο Μάρκος Βότσαρης, η μάχη στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου, χάνι του Ρήγγα", νωπογραφία
“Ο Μάρκος Βότσαρης, η μάχη στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου, χάνι του Ρήγγα”, νωπογραφία

Όπως κι φανερή προσήλωσή στους ήρωες δεν είναι παρά η συμβολική ανάθεση των ελπίδων ενός ταπεινού που ζητά ν’ ακεραιωθεί μες στα αισθήματά του, προς τις δυνάμεις που ξεπερνούν τον άνθρωπο» Οδ. Ελύτης
Ρήγας – Κοραής.’Εργο του Θεόφιλου.
Ρήγας – Κοραής.’Εργο του Θεόφιλου
Ο Παναγιώτης Κεφάλας επί των τειχών της Τριπόλεως υψώνει την σημαίαν της ελευθερίας"
Ο Παναγιώτης Κεφάλας επί των τειχών της Τριπόλεως υψώνει την σημαίαν της ελευθερίας”
"Ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί την σημαίαν της ελευθερίας το 1821", νωπογραφία , 1912
“Ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί την σημαίαν της ελευθερίας το 1821”, νωπογραφία , 1912

Ο Γιάννης Τσαρούχης έγραφε πως ο Θεόφιλος «(…) κάθε 25η Μαρτίου, ντυνόταν με φουστανέλες και πήγαινε στο Βερχανέ του ελληνικού προξενείου». Ντυμένος με αυτά παρίστανε πατριωτικά και ηρωικά θέματα και μετά, μαζί με το «μπουλούκι» του, έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες (κάποιες σώθηκαν στη Σμύρνη).
Οι γιγαντομάχοι ήρωες Σταμάτης Νικηταράς, Ιωάννης Γκούρας και Οδυσσέας Ανδρούτσος, καζεΐνη
Οι γιγαντομάχοι ήρωες Σταμάτης Νικηταράς, Ιωάννης Γκούρας και Οδυσσέας Ανδρούτσος, καζεΐνη
"Ο Χρήστος Αναγνωσταράς νικά τους Τούρκους στο Βαλτέτσι το 1821"
“Ο Χρήστος Αναγνωσταράς νικά τους Τούρκους στο Βαλτέτσι το 1821”
"Ο Πέτρος Μαυρομιχάλης επαναστατών την Μεσσηνίαν", νωπογραφία
“Ο Πέτρος Μαυρομιχάλης επαναστατών την Μεσσηνίαν”, νωπογραφία
«Δεν ξέρω την ιστορία όπως οι δάσκαλοι από τα βιβλία, την ξέρω όπως τη λέει ο τόπος και τα τραγούδια του. Η ιστορία είναι άνεμος που την καταλαβαίνεις όταν την ανασαίνεις.» έλεγε ο Θεόφιλος.
theofilos 10

Στη φωτογραφία εξωφύλλου ο Θεόφιλος, φορώντας τη φουστανέλα που δεν αποχωριζόταν ποτέ, μαζί με την αδελφή του Ειρήνη, το 1904