Θα περίμενε κανείς από την κ. Κούνεβα να είναι πιο προσεκτική, αφού η κι ίδια έχει νιώσει για τα καλά στο πετσί της ως εργολαβική εργαζόμενη την εργοδοτική τρομοκρατία, και να αντιληφθεί την απέλπιδα προσπάθεια των εργολαβικών εργαζομένων να απεγκλωβιστούν από αυτό το καθεστώς αποδεχόμενοι όρους που δε συνάδουν ούτε καν στοιχειωδώς με το εργατικό δίκαιο.
Αναρωτιόμαστε, η κ. Κούνεβα:
– Δε γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν σύμβαση μέχρι το τέλος του 2017 και σίγουρα, με βάση τις νομοθετικές ρυθμίσεις που έχει ψηφίσει η κυβέρνησή της, έχουν εξασφαλισμένη την απόλυσή τους στο τέλος του 2018;
– Δε γνωρίζει ότι το αίτημα του εργατικού κινήματος, όπου η ίδια είχε στο παρελθόν ενεργή συμμετοχή, ήταν οι εργαζόμενοι αυτοί να αποκτήσουν μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα και όχι συμβάσεις με ημερομηνία λήξης;
– Δε γνωρίζει ότι, παρά τις τυμπανοκρουσίες της κυβέρνησης, στα περισσότερα νοσοκομεία (ακόμα και σ’ αυτό που θα επισκεφτεί) οι εργολάβοι ζουν και βασιλεύουν στις περισσότερες υποστηρικτικές υπηρεσίες;
– Δε γνωρίζει ότι μόλις χθες η πολιτική ηγεσία του Υπ. Υγείας, με νομοθετική ρύθμιση που προωθεί στο νομοσχέδιο για την ΠΦΥ, διευρύνει τη δυνατότητα των δημόσιων νοσοκομείων να προσλαμβάνουν εργαζόμενους με μπλοκάκι σε όλους τους κλάδους, μετατρέποντας έτσι τα νοσοκομεία σε γαλέρες όπου θα κυριαρχούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις;
– Δε γνωρίζει ότι η πολιτική ηγεσία του Υπ. Υγείας, δια στόματος Ανδρέα Ξανθού, έχει δηλώσει με σαφήνεια ότι δε χρειάζονται δημόσιοι υπάλληλοι στους τομείς των υποστηρικτικών υπηρεσιών και άρα σταθερές εργασιακές σχέσεις;
Τι έρχεται λοιπόν να γιορτάσει η κ. Κούνεβα στο Νοσοκομείο των Τρικάλων;
Προφανώς η ευρωβουλευτίνα του Συριζα προσχώρησε, όπως και όλη η σημερινή ηγεσία του κόμματός της, στις μνημονιακές λογικές και αποδέχτηκε τη διατήρηση και διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Προκειμένου λοιπόν να υπερασπιστεί αυτή τη μετάλλαξη, φτάνει στο σημείο να συμμετέχει σε φιέστες που βρίσκονται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις που είχε διαχρονικά το ταξικό εργατικό κίνημα!
Χωρίς καμιά διάθεση να υποτιμήσουμε τον αγώνα που ίδια έδωσε στο παρελθόν μαζί με όλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ενάντια στις εργολαβίες και την εργοδοτική τρομοκρατία, με στόχο την διασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων και πρώτα απ’ όλα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, καθώς και τις συνέπειες που η ίδια υπέφερε, πρέπει να επισημάνουμε ότι η υπεράσπιση των σημερινών κυβερνητικών επιλογών αντιστρατεύεται τις προηγούμενες επιλογές της.
Γι’ αυτό θα της υπενθυμίσουμε αυτό που έλεγε ένας ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς: Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!
Υ/Γ: Η Αριστερά πάντα και παντού, ακόμα και στις αφίσες, απέφευγε την αισθητική των πανηγυριών. Και πάντα τις υπέγραφε.
