Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

Η Ευρώπη και η μισθολογική ανισότητα: Η ψαλίδα των μισθών ανοίγει… - BINTEO


Ένα εντατικό μάθημα περί ανισότητας στην Ευρώπη
Γνωρίζατε ότι η ανισότητα αυξάνεται στην Ευρώπη, γιατί οι υψηλά αμειβόμενοι Ευρωπαίοι κερδίζουν πέντε φορές περισσότερα από τους χαμηλά αμειβόμενους;
Ένα λάστιχο αντίστασης θα μας βοηθήσει για να εξηγήσουμε τι συμβαίνει. Η ανισότητα είναι αποτέλεσμα της ταχύτερης αύξησης του εισοδήματος όσων βρίσκονται στην κορυφή της κλίμακας, σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται στο κάτω μέρος της. Εκεί η αύξηση μισθών είναι πολύ πιο μικρή. Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, από την αρχή της οικονομικής κρίσης. Οι συνέπειες φαίνονται κυρίως σε χώρες όπως η Ρουμανία και η Πορτογαλία. Αλλά τις έχουν βιώσει και στην Ιταλία, ακόμη και στην Γερμανία. Αυτό είναι ένα γενικό περίγραμμα της μισθολογικής ανισότητας στην Ευρώπη σήμερα.
Ένα εντατικό μάθημα περί ανισότητας στην Ευρώπη
Ο κατώτατος μισθός είναι διαφορετικός για οικογένειες που ζουν σε ευρωπαϊκά κράτη.
Η οικογένεια Μίλερ ζει με μηνιαίο μισθό 1450 Ευρώ ή περισσότερα (σε Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Αγγλία)
Η οικογένεια Ποταμιάνου κερδίζει από 650-900 Ευρώ το μήνα (σε Ελλάδα, Μάλτα, Πορτογαλία, Σλοβενία και Ισπανία)
Η οικογένεια Μπαντίτα κερδίζει 500 Ευρώ ή ακόμη λιγότερα (σε Κροατία, Τσεχία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία και Σλοβακία)
Η Αν και Τζόντι Νιούμαν βγάζουν λιγότερα από τους άνδρες συναδέλφους τους. Το μισθολογικό χάσμα, λόγω φύλου είναι πολύ μεγάλο. Η Αν ζει στην Εσθονία, όπου υπάρχει το μεγαλύτερο μισθολογικό χάσμα, λόγω φύλου (25.3 %). Η Ρουμανία, όπου μένει η Τζόντι έχει το μικρότερο (5.2 %).
Η οικογένεια Νιούμαν όπως και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι που δουλεύουν στον τομέα των υπηρεσιών, έχουν υψηλούς μισθούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2013, το 71% των θέσεων εργασίας είναι στον τομέα των υπηρεσιών.
Η ανάπτυξη της Ευρώπης, που προκύπτει από την κατανάλωση, σημαίνει ότι πολλές θέσεις εργασίας έγιναν για άτομα όπως ο Στιβ Νιούμαν, αλλά με χαμηλές απολαβές.
Για να κερδίσει περισσότερα, αυτός όπως και άλλοι Ευρωπαίοι θέλει να μεταναστεύσει σε μια άλλη χώρα. (Το 12% των Ευρωπαίων μεταναστεύει για να βρει καλύτερη εργασία.
Στην Ανατολική Ευρώπη ή σε κάποιες μεσογειακές χώρες, ο Στιβ θα έβγαζε λιγότερα από 9.000 ευρώ το χρόνο. Στην Ευρώπη των 15, θα κέρδιζε περισσότερα από 25.000 Ευρώ. Αλλά αν καταφέρει να μπει στο 1% των πολύ υψηλά αμειβομένων εργαζόμενων σε Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία ή Ιταλία, ο Στιβ θα έβγαζε πάνω από 62.000 Ευρώ το χρόνο.

.

Από τις θέσεις εργασίας, που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη από το 2013, 2,7 εκατομμύρια θέσεις ήταν υψηλά αμειβόμενες, 800.000 ήταν μεσαία αμειβόμενες και περίπου 1,6 εκατομμύρια ήταν πολύ χαμηλά αμειβόμενες.
Βλέπουμε αυτή την τάση σε όλη την Ευρώπη, από την Αυστρία και την Τσεχία, μέχρι την Ολλανδία και την Λιθουανία, όπου οι νέοι φεύγουν μαζικά για χώρες που μπορούν να τους προσφέρουν καλύτερο εισόδημα.
Το παράδειγμα της Λετονίας
Για να δούμε τι έκανε η κυβέρνηση της Λετονίας για να αυξήσει τους μισθούς και να κρατήσει τη νεολαία στη χώρα.
Αρκετοί νέοι στην Ρίγα, έχουν αποφασίσει να κάνουν καριέρα στην πατρίδα τους. Δεν είναι κάτι προφανές, καθώς στην Λετονία, οι μισθοί είναι χαμηλοί. Παίρνουν 4 ευρώ την ώρα, δηλαδή τρεις φορές λιγότερα από τον μέσο όρο ωριαίου μισθού στην Ε.Ε. Η ανισότητα των εισοδημάτων είναι εδώ ακόμη μεγαλύτερη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι νέοι εγκαταλείπουν σταδιακά τη χώρα, για να βρουν καλύτερες εργασιακές ευκαιρίες αλλού.
Φέτος τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση της Λετονίας αύξησε τον κατώτατο μισθό στα 430 ευρώ τον μήνα. Αυτό έγινε με στόχο να βοηθήσει τους χαμηλά αμειβόμενους, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει βαθιές ανισότητες.
«Εάν πάρετε ως μονάδα μέτρησης το κατά κεφαλήν εισόδημα, στη Ρίγα είναι σε παρόμοιο επίπεδο με το αντίστοιχο της Βρετανίας, κατά μέσο όρο. Εάν πάτε στις ανατολικές επαρχίες, τέσσερις ώρες απόσταση με το αυτοκίνητο, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι ίδιο με της Νότιας Αφρικής. Η ανεργία στην Ρίγα είναι στο 4-5%, στο Λάτγκαλε, στο 18%. Οι προοπτικές εργασίας, καριέρας και εισοδήματος στην Λετονία είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με χώρες, η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία. Γίνεται σταδιακά μια χώρα ηλικιωμένων» εξηγεί ο Βιατσεσλάβς Ντομπρόβσκις, πρόεδρος του Think Tank Certus.
Για να παρακινήσει τους νέους να μείνουν, η Λετονία επενδύει στην εκπαίδευση. Υπάρχουν προοπτικές εργασίας αλλά και υψηλότερων αμοιβών, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γι' αυτό και υπάρχει ανάγκη να βελτιώσει τις δεξιότητες των εργαζομένων, ειδικά σε τομείς όπως η πληροφορική και οι επικοινωνίες:
«Είναι ένας αναπτυσσόμενος τομέας. Η κυβέρνηση επενδύει, γιατί οι διατάξεις για το εμπόριο, οι φορολογικοί νόμοι είναι ανταγωνιστικοί, πιο ανταγωνιστικοί σε σχέση με τις αγορές που στοχεύουμε. Μπορούμε λοιπόν να ανταγωνιστούμε ευκολότερα στην παγκόσμια αγορά. Η προοπτική για μια εταιρία πληροφορικής και επικοινωνιών, όπως είναι η δική μας, στην Λετονία είναι 100% θετική» επισημαίνει ο Γιάνις Ρότσενς, Πρόεδρος της Software Engineeering Teams.
Υψηλότεροι μισθοί, περισσότερα προσόντα με καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές, ακόμη και ένα Υπουργείο Διασποράς για να περιορίσει τη ροή των νέων που εγκαταλείπουν τη χώρα. Η Λετονία προσπαθεί να εφαρμόσει λύσεις που να έχουν διάρκεια, έτσι ώστε οι νέοι να έχουν ένα καλύτερο μέλλον και να σώσει τον πληθυσμό από την αναπότρεπτη παρακμή.
Η Μαϊτρέι Σιθαράμαν ταξίδεψε στις Βρυξέλλες για να μάθει την άποψη του Γενικού Γραμματέα της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, Λούκα Βιτσεντίνι για την ανισότητα στην Ευρώπη.
Μαϊτρέι Σιθαράμαν, Euronews:
Λούκα, σου ζητήσαμε να φέρεις ένα αντικείμενο, που να συμβολίζει την ανισότητα. Τι μας έφερες;
Λούκα Βιτσεντίνι, Γενικός Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC):
Έφερα αυτό το ποδήλατο. Ήταν το πρώτο δώρο που πήρα, όταν εκλέχτηκα γενικός γραμματέας της Συνομοσπονδίας το 2015. Και για μένα είναι ένα σύμβολο της ισότητας, όπως θα σας εξηγήσω. Πρέπει να κάνω ποδήλατο για να φτάσω στην ισότητα. Αποφάσισα να βάλω στο καλάθι του ποδηλάτου μου η κάρτα κοινωνικής ασφάλισης που έχω στο Βέλγιο. Δεν είναι κάτι που μπορούν να έχουν όλοι. Και αυτό συμβολίζει επίσης και το μακρύ δρόμο, που έχουμε για να φτάσουμε στην αληθινή ισότητα, ακόμη και σε μια ανεπτυγμένη χώρα, όπως είναι το Βέλγιο, όσον αφορά στην κοινωνική προστασία και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Μαϊτρέι Σιθαράμαν, Euronews:
Πιστεύεις ότι η ανισότητα επηρεάζει την ανάπτυξη στις χώρες;
Λούκα Βιτσεντίνι, Γενικός Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC):
Απόλυτα. Διαλύει, μειώνει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Δεν βοηθά στην αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας. Δυστυχώς. Πολλά χρήματα από τους δημόσιους προϋπολογισμούς πηγαίνουν στην υποστήριξη ατόμων με επισφαλείς συνθήκες εργασίας, που δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη στο τέλος της επαγγελματικής τους διαδρομής, δεν μπορούν να πάρουν επιδόματα ανεργίας, είναι σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας με τις οικογένειές τους, άρα πρέπει να στηρίζονται από το κράτος. Άρα αφαιρούνται αναγκαίοι πόροι που θα ήταν χρήσιμοι για επενδύσεις. Τελικά είναι ένας φαύλος κύκλος που καταστρέφει τις αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας.
Μαϊτρέι Σιθαράμαν, Euronews:
Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια αποδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε όλη την Ευρώπη;
Λούκα Βιτσεντίνι, Γενικός Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC):
Το πρόβλημα δεν είναι ότι τα συνδικάτα δεν είναι πλέον ισχυρά. Το πρόβλημα είναι ότι οι μηχανισμοί συλλογικών διαπραγματεύσεων ήταν ο στόχος των επιθέσεων κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και των μέτρων λιτότητας. Το ότι οι θεσμοί των συλλογικών διαπραγματεύσεων διαλύθηκαν, οδήγησε σε αδύναμα συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και σε αποδυνάμωση επίσης των εργοδοτικών ενώσεων. Και όταν οι κοινωνικοί εταίροι είναι αδύναμοι, είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς την εξέλιξη της οικονομίας, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μειώνονται οι ανισότητες.
Μαϊτρέι Σιθαράμαν, Euronews:
Είσαι επικεφαλής των ευρωπαϊκών συνδικάτων, αλλά όταν δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο, η παγκοσμιοποίηση, από τη φύση της έχει πιέσει προς τα κάτω τους μισθούς.
Λούκα Βιτσεντίνι, Γενικός Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC):
Σε σχέση με το κόστος παραγωγής και τις εξαγωγές, οι μισθοί αποτελούν το 5-15% των εξόδων μιας επιχείρησης. Όλα τα υπόλοιπα είναι επενδύσεις, ειδικά στην τεχνολογία, την καινοτομία, την ψηφιοποίηση και τον αυτοματισμό, αλλά και την ποιότητα της παραγωγής. Αυτά είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά, όσον αφορά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Οι εξαγωγές είναι η μισή εικόνα. Η άλλη μισή έχει να κάνει με την εσωτερική κατανάλωση. Την εσωτερική ζήτηση. Εάν αυξήσουμε τους μισθούς ανάλογα με την παραγωγικότητα, ενισχύουμε τις εξαγωγές, αλλά ταυτόχρονα ενισχύουμε και την εσωτερική ζήτηση. Κάνουμε μακροχρόνια βιώσιμο το οικονομικό μας μοντέλο. Εάν οι κοινωνικοί εταίροι συμμετέχουν στη διαδικασία, συμμετέχουν και στη λύση των προβλημάτων. Εάν μπορούμε να πετύχουμε αυτή την συμμαχία, μπορούμε να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη στην Ε.Ε.
.



Δημοσιογράφος • MAITHREYI SEETHARAMAN

ΠΗΓΗ EUROSTAT / EURONEWS - BINTEO-ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ EURONEWS

ΠΗΓΗ