Δραματική προειδοποίηση απευθύνει η βρετανική Μη Κυβερνητική Οργάνωση ‘Save the Children’ για την επισιτιστική κρίση στην Υεμένη, γνωστοποιώντας πως, ενώ ο στρατιωτικός συνασπισμός υπό τη Σαουδική Αραβία εξαπέλυε επίθεση μεγάλης κλίμακας στο στρατηγικής σημασίας λιμάνι της Χοντέιντα, περίπου 5 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται στα πρόθυρα του λιμού.
Την Τρίτη, οι δυνάμεις του στρατιωτικού συνασπισμού που πολεμάει τους Χούτι, εξαπέλυσε στρατιωτική επιχείρηση ανακατάληψης της Χοντέιντα, θύλακα των σιιτών ανταρτών.
Η βρετανική οργάνωση εφιστά την προσοχή πως η καταστροφή του κομβικού αυτού λιμανιού ή ο προσωρινός αποκλεισμός του θα εκτοξεύσει τις τιμές των τροφίμων και των καυσίμων, βάζοντας τουλάχιστον ένα εκατομμύριο παιδιά σε κίνδυνο λιμού.
«Εκατομμύρια παιδιά δεν ξέρουν πότε ή αν θα ξαναφάνε. Σε ένα νοσοκομείο που επισκέφτηκα στα βόρεια της χώρας, τα μωρά ήταν υπερβολικά αδύναμα ακόμη και για να κλάψουν. Το σώμα τους είναι εξαντλημένο από την πείνα. Κι αυτό μπορεί να ισχύει σε κάθε νοσοκομείο της Υεμένης», τονίζει η Χέλε Τόρνινγκ – Σμιτ, επικεφαλής της βρετανικής ΜΚΟ Save the Children που εξηγεί πως η επισιτιστική κρίση έχει σοβαρές επιπτώσεις στους νέους της χώρας.
«Ό,τι συμβαίνει στη Χοντέιντα, έχει άμεση επίπτωση στα παιδιά και τις οικογένειες σε ολόκληρη την Υεμένη. Ακόμη και η διατάραξη στις προμήθειες τροφίμων, καυσίμων και ιατροφαρμακευτικής βοήθειας μέσω του κομβικού αυτού λιμανιού μπορεί να μεταφράζεται σε θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων υποσιτισμένων παιδιών, ανήμπορων να βρουν τροφή που θα τους εξασφαλίσει την επιβίωση», τονίζει η Σμιτ, σημειώνοντας πως το λιμάνι τροφοδοτεί με αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης περί το 80% του συνολικού πληθυσμού της χώρας.
Η σύγκρουση στην Υεμένη ξέσπασε το 2015, όταν η Σαουδική Αραβία σχημάτισε συνασπισμό για να πολεμήσει ενάντια στους αντάρτες του Houthi, οι οποίοι ανέλαβαν τον έλεγχο της πρωτεύουσας και ανάγκασαν τον πρόεδρο Abdrabbuh Mansour Hadi να φύγει.
Εκτιμάται ότι 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στο φτωχό αυτό έθνος είναι υποσιτισμένοι. Μια μελέτη των Ηνωμένων Εθνών αποκάλυψε ότι η τιμή των τροφίμων, που αποτελούσε πρωτεύουσα δαπάνη για το 96% των νοικοκυριών, αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 68% από το 2015. Ο οργανισμός ανέφερε ότι 981 άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων 300 παιδιών, πέθαναν στην Υεμένη μόνο τον Αύγουστο.
Οι δυτικές χώρες πουλάνε όπλα και καλύπτουν τα εγκλήματα της Σαουδικής Αραβίας (θυμάστε και τα πολεμοφόδια που θα πουλούσε ο Καμένος;) και μετά διερωτώνται τι γυρεύουν τόσες χιλιάδες απελπισμένοι στα σύνορα τους!
Επιμέλεια-σχολιασμός: Πάνος Ευθυμίου
ΠΗΓΗ: CNN Greece, indipente
https://eforipediada.blogspot.com
Πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα όπλα που πουλάνε οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη Σαουδική Αραβία Πηγή: Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση
«Στην Ιδρυτική διακήρυξη της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών, το Νοέμβρη του 1864, λέγαμε: “Αν η χειραφέτηση της εργατικής τάξης απαιτεί την αδελφική συνεργασία των εργατών διάφορων εθνών, πώς θα μπορέσει να εκπληρώσει αυτή τη μεγάλη αποστολή, με μια εξωτερική πολιτική που επιδιώκει εγκληματικούς σκοπούς, που παίζει με τις εθνικές προκαταλήψεις και κατασπαταλά σε ληστρικούς πολέμους το αίμα και τον πλούτο του λαού;”»
Προς τα μέλη της Διεθνούς Ένωσης Εργατών στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, 23 Ιούλη 1870[1]
Η χειραφέτηση των καταπιεσμένων θα είναι έργο των ίδιων. Ή δε θα είναι καθόλου. Κυριολεκτικά…
Συνεχίζεται η κόντρα μεταξύ του Πάνου Καμμένου και του υπουργείου εθνικής άμυνας από τη μία, και του τομεάρχη άμυνας της ΝΔ, Βασίλη Κικίλια, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Θεοδωράκη από την άλλη, σχετικά με την πώληση πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία. Όσο, μάλιστα, περνούν οι μέρες, τόσο η οσμή του βόθρου στον οποίο πλατσουρίζει το αστικό πολιτικό προσωπικό γίνεται εντονότερη: ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, άγριες κόντρες για τους μεσάζοντες, συμφωνίες εκατομμυρίων που βγαίνουν στο φως λόγω διαφωνιών στα «deals» και στους χειρισμούς τους.
Πρέπει, όμως, να παραδεχτούμε ότι αυτή η οσμή του βόθρου έχει κάτι βαθύτερο και πολύ πιο αλαζονικό από αυτό που αποτελεί κύριο θέμα συζήτησης στα ΜΜΕ. Η βασικότερη πλευρά της είναι αυτή που εμφανίζεται σαν «φυσική», σαν ένα θέαμα μπροστά στις αλληλοκατηγορίες που πρέπει να δεχτεί ως δεδομένο η κοινωνική πλειοψηφία: Όπλα πουλήθηκαν σε ένα αιματοβαμμένο καθεστώς, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και για τους γύρω λαούς, και ειδικά για τα ανυπολόγιστα θύματά του στην Υεμένη, τα οποία θα παραδοθούν από μια πρώην κρατική βιομηχανία πολέμου, που σαλαμοποιείται και ιδιωτικοποιείται εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Όμως, εκατομμύρια δολάρια ετοιμάζονται να αλλάξουν χέρια, μέσα στο ημίφως και υπό την εποπτεία κάποιων κρατικών και ιδιωτικών παραγόντων, ενώ κάτι χιλιάδες μονάδες πυρομαχικών θα μεταφερθούν για να χρησιμοποιηθούν αδιακρίτως πάνω σε ολόκληρους πληθυσμούς.
Μόλις την Τρίτη, 7 Νοέμβρη, εμφανίστηκε έγγραφο αναρτημένο στο διαδίκτυο, που αφορά στην «περίφημη» πώληση πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία από τα ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα), στα πλαίσια διακρατικής συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα σε αυτή τη συζήτηση μεταξύ «επιχειρηματιών» για το «πώς πουλιούνται όπλα», έχει ανοίξει μια πραγματική συζήτηση -η μόνη που αγγίζει πραγματικά- τον κόσμο της εργασίας για όλες τις πλευρές αυτής της συμφωνίας.
Σε αυτή τη συζήτηση, ο Πάνος Καμμένος δεν απολογείται, ανεβάζοντας επίσημα έγγραφα στο διαδίκτυο, παρά μόνο απαντάει με την πυγμή του κυρίαρχου, σε όποιον και όποια τολμάει να αμφισβητήσει το «εθνικό συμφέρον». Στις ερωτήσεις για το «πού πάνε τα όπλα που πουλάει η κυβέρνηση στη Σαουδική Αραβία», η απάντηση του υπουργού άμυνας είναι «αφοπλιστική»: «Η άδεια […] δώθηκε (sic) από στρατιωτικό γραφείο ΗΠΑ λόγω προέλευσης πυρομαχικών»… Υποθέτουμε, αφού αυτό το ερώτημα καθόλου δεν απασχόλησε την κόντρα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ότι η άποψη του κυρίου Καμμένου, που καθόλου δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να εξηγήσει σε ποιους και με τι όρους πούλησε όπλα ενώ διεξάγεται μια φονικότατη επέμβαση στην Υεμένη με βαρύτατες απώλειες, εκπροσωπεί το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού και την δεδομένη συνενοχή του στις αιματοβαμμένες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ελληνικού κράτους, με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις συμμαχίες προθύμων και τους «άξονες σταθερότητας».
Ας απαντήσουμε εμείς κάποια ερωτήματα αντί για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπως πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να τα καταλαβαίνουν οι καταπιεσμένοι. Όπως τα θέσαμε και στο προηγούμενο κείμενό μας σχετικά με το θέμα.
1) Τα πυρομαχικά που πουλήθηκαν είναι βλήματα τύπου M1 HE 105mm και θα χρησιμοποιηθούν λογικά από τα πυροβόλα M-102 του οπλοστασίου της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο, στα δόγματα των σύγχρονων στρατών του πλανήτη αποτελεί μια χαμηλού κόστους επιλογή για την αντιμετώπιση κλασσικών στρατιωτικών ασύμμετρων απειλών (όπως οι μορφές ανταρτοπολέμου των ανταρτών Χούτι που αντιμετωπίζει η Σαουδική Αραβία στην Υεμένη). Με ένα τρόπο «απλό» και «αποδοτικό»: τη δημιουργία, μέσω ενός μεγάλου όγκου πυρός, μιας κόλασης φωτιάς που δεν διακρίνει μεταξύ «ένοπλων εχθρών» και «άμαχων πληθυσμών». Τα όπλα αυτά, κατασκευασμένα εδώ και περίπου πενήντα χρόνια απέχουν πολύ ακόμα και από τις ψευδείς υποσχέσεις των «μηδενικών παράπλευρων απωλειών» των «έξυπνων όπλων» που (υποτίθεται πως) τα αντικατέστησαν. Με λίγα λόγια, το ελληνικό κράτος πουλάει πυρομαχικά απαραίτητα για την συνέχιση της βάρβαρης και ωμής επέμβασης της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. Για να καταλάβουμε την ρεαλιστική χρήση αυτού του τύπου όπλων, θα πούμε μόνο ότι αντίστοιχα πυρομαχικά χρησιμοποιούνται στα ΠΑΟ των 106mm, τα οποία – για όποιον έχει υπηρετήσει ως στρατιώτης πεζικού – είναι γνωστό ότι ο ελληνικός στρατός τα προορίζει, τα τελευταία 20 χρόνια κατά κύριο λόγο, για βαρέα όπλα πεζικού σε σχεδιασμούς κατάληψης κτιρίων, αντιμετώπισης πλήθους και μαχών εντός αστικού ιστού ή «προστασίας ζωτικών εθνικών εγκαταστάσεων».
2) Το υπουργείο εθνικής άμυνας απαντά, στα ερωτήματα σχετικά με τη συμφωνία, πως αυτή επικυρώθηκε από τη βουλή. Υποδεικνύει, μάλιστα, όπως και ο Κικίλιας, ως ημερομηνία συζήτησης του θέματος στην αρμόδια Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων, την 17/6/2017. Εδώ αρχίζουν τα θέματα με τις οφειλόμενες εξηγήσεις που χρωστούν όλοι μαζί οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Εξηγήσεις, μάλιστα, που δεν μπορούν να σχετίζονται μόνο με το συγκεκριμένο θέμα.
Αρκεί να κάνει κανείς ή καμία μια αναζήτηση στις συνεδριάσεις και τα πρακτικά της συγκεκριμένης επιτροπής, για να διαπιστώσει δύο πράγματα: (α) Δεν υπάρχουν πρακτικά –ούτε καν σαφείς περιγραφές της θεματολογίας – των συνεδριάσεων της επιτροπής. (β) Δεν υπάρχει καν ως καταχώρηση η «περίφημη» συνεδρίαση της 17ης Ιουνίου.
Πριν, μάλιστα, την εμφάνιση του θέματος, με τις καταγγελίες της ΝΔ, κανένα από όλα τα διαδικτυακά μέσα, που τείνουν να μοιάζουν με «ανεξάρτητα γραφεία τύπου» του υπουργού άμυνας και εμφανίζουν σχεδόν καθημερινά «αποκαλυπτικές» ειδήσεις σχετικά με κάθε λεπτομέρεια που αφορά δράσεις του υπουργείου ή των επιτελείων (ένα χαρακτηριστικό και μαζικό τέτοιο μέσο είναι το militaire.gr), ακόμα και με «διαρροές πηγών και ονομάτων», δεν είχε κάνει ούτε μια νύξη για αυτό.
Αναρωτιόμαστε γιατί. Πώς γίνεται μια «ωφέλιμη» συμφωνία, που «αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας» και «αναζοωγονεί την αμυντική (sic) βιομηχανία», να μην ανακοινώνεται, να μη γίνεται γνωστή με τυμπανοκρουσίες και δηλώσεις πίστης στην ικανότητα των «παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας»; Πώς είναι δυνατό να διεξάγεται σαν μια δοσοληψία μαφιόζων, καλά κρυμμένη από κάθε δημοσιότητα; Πώς γίνεται, μάλιστα, να εμφανίζεται τελικά σαν ένας καυγάς, με «οσμή σκανδάλου», μεταξύ εκπροσώπων αντικρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων (έτσι την καταλαβαίνουμε εμείς, όπως όλος ο κόσμος) ενός σαπισμένου πολιτικού συστήματος; Δεν χρειάζεται να μας απαντήσει στο twitter ο Πάνος Καμμένος, ούτε να κουραστούν τα παπαγαλάκια του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος να εξηγήσουν γιατί.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική, ειδικά αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και η πολιτική των βίαιων μεταρρυθμίσεων και της παραγωγικής ανασυγκρότησης που εφαρμόζεται, έχουν κοινό περιεχόμενο και ίδιους δρόμους εφαρμογής: καταστολή και υποταγή εντός, καταστροφή και πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί εκτός. Με απλά λόγια: άμυνα-ασφάλεια…
Γνωρίζουν καλά τι σημαίνει η συμφωνία που συνυπέγραψαν, Γνωρίζουν καλά πού θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα όπλα. Γνωρίζουν καλά πού θα πάνε τα χρήματα και πώς θα γίνουν ένα ακόμα εργαλείο κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου, «διπλωματίας των εξοπλισμών» και «νέων ευρύτερων συνεργασιών» με καταπιεστικά και δολοφονικά καθεστώτα. Γι’ αυτό, εξάλλου, την έκαναν. Γι’ αυτό, φυσικά, προσπάθησαν να την κρατήσουν κρυφή όπως και κάθε αντίστοιχη συμφωνία που έχουν υπογράψει ή θα υπογράψουν. Ο «εσωτερικός εχθρός – λαός» δεν πρέπει να γνωρίζει το πραγματικό περιεχόμενο ή τη βάρβαρη αλήθεια της πολιτικής του αστικού μπλοκ εξουσίας. Οφείλει να υποτάσσεται και να παράγει, να συναινεί και να υπακούει, να δέχεται την καταστολή όσων δεν υποτάσσονται και να συνεργάζεται στην καταστροφή των λαών των γύρω περιοχών.
Μαζί με την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, το ελληνικό κράτος προστίθεται στη σειρά των «χρυσών χορηγών» της δολοφονικής επέμβασης της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη και της νέας απειλής πολέμου στο Λίβανο, την ώρα που διατηρεί δεσμούς με το Κατάρ και εκπροσωπεί διπλωματικά εκεί την Αίγυπτο (!), αποτελεί εμπροσθοφυλακή της συμμαχίας των προθύμων και της ΕΕ στη Λιβύη και στο περιφερειακό σύστημα ασφαλείας της ΝΑ Μεσογείου και αυξάνει διαρκώς την ένταση της πολεμικής προετοιμασίας του. Μια πραγματικά επιθετική επεκτατική πολιτική που θα ζήλευαν πολλά «κράτη-δολοφόνοι» σε όλη την υφήλιο. Είναι τέτοιο το μέγεθος της επιθετικότητας του ελληνικού κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού που δεν μπαίνει καν στην διαδικασία να δώσει λόγο (όπως για παράδειγμα, έστω και τυπικά, κάνουν στις ΗΠΑ, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εσωτερική «δημοκρατική νομιμοποίηση» της δικής τους ιμπεριαλιστικής πολιτικής) για τις βάρβαρες πρακτικές του και τις μυστικές συμφωνίες του, ακόμα κι αν αυτές -καμιά φορά- «αποκαλύπτονται». Με την αλαζονεία και τον κυνισμό που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τον κοινωνικό κορμό που έχει συγκροτήσει και την πλήρη στρατηγική στήριξη του υπόλοιπου αστικού μπλοκ εξουσίας, το ελληνικό κράτος μας μετατρέπει διαρκώς και συνεχώς περισσότερο σε συνενόχους και συνένοχες στα εγκλήματα πολέμου (κι αυτό είναι κυριολεκτική σχεδόν έκφραση) που διεξάγει και στις πολεμικές αναμετρήσεις και κοινωνικές εκκαθαρίσεις που προετοιμάζει, δημιουργώντας και άμεσα κέρδη για το ελληνικό κεφάλαιο. Και δε νιώθει την ανάγκη ή την πίεση, ούτε καν να μας το εξηγήσει.
3) Όλα τα προηγούμενα, όμως, δεν αποτελούν απορίες για τον Καμμένο ή τον Βίτσα, για τον Κικίλια ή τον Λοβέρδο, για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ή τους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τους Θεοδωράκηδες. Είναι γνωστό τι κάνουν και για τι θα έχουν να απολογηθούν, όταν το ρολόι της ιστορίας γυρίσει ανάποδα.
Τα βαριά ερωτήματα έχουν να κάνουν με τη στάση του ΚΚΕ σε αυτή την ιστορία. Ερωτήματα τα οποία έχουν ήδη τεθεί και δεν απαντήθηκαν με την τελευταία του ανακοίνωση. Ερωτήματα, για τα οποία, για να είμαστε ακριβείς στις εκφράσεις μας, δεν έχει να απαντήσει σε εμάς από τη μία, ούτε στο αστικό κοινοβούλιο από την άλλη, αλλά στο ίδιο το αντιπολεμικό και εργατικό κίνημα.
Δεν θα αμφισβητούσαμε ποτέ ότι ο ΓΓ του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, στην επιτροπή εξοπλισμών της βουλής, καταψήφισε την πώληση όπλων σε βάρβαρα και καταπιεστικά καθεστώτα. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα, τουλάχιστον το δικό μας. Το βασικό πρόβλημα, για το αντιπολεμικό και εργατικό κίνημα, είναι ότι αυτή η καταψήφιση δεν συνοδεύτηκε από δημόσια καταγγελία της συμφωνίας και ενημέρωση του κινήματος για την ύπαρξή της. Αλήθεια, μπορεί το ΚΚΕ να μας εξηγήσει τι έκανε για αυτό που υπονοεί ο τίτλος της ανακοίνωσής του, ότι δηλαδή κατήγγειλε -πέρα από το να καταψηφίσει- τη συμφωνία; Μπορεί να μας εξηγήσει ΠΟΥ κατήγγειλε αυτή τη συμφωνία; Επίσης, καλό είναι να εξηγήσει στο κίνημα και την αριστερά γιατί -αφού την κατήγγειλε- τώρα ζητά από την κυβέρνηση να δημοσιοποιήσει τη στάση του στη συνεδρίαση της βουλής, η οποία δεν φαίνεται καν να υπάρχει στο επίσημο site της….
Για όσες φορές, και για όσους και όσες, έχουν υπερασπιστεί την εκλογική ανάγκη της «εκπροσώπησης του εργατικού κινήματος» στο αστικό κοινοβούλιο, εμείς έχουμε να ρωτήσουμε: Υπάρχουν θέματα που αφορούν την «εθνική και λαϊκή κυριαρχία» (κι ας μη ρωτήσουμε ποια είναι αυτή και τι σημαίνει για το προλεταριάτο…) για τα οποία, οι ίδιοι οι «εκπρόσωποι του κινήματος και του αγωνιζόμενου λαού» κρίνουν ότι είναι καλό να μην τα ξέρει ή ότι δεν τον αφορούν (όπως είναι η άμεση συμμετοχή του ελληνικού κράτους, μέσω πώλησης όπλων, σε μια δολοφονική ιμπεριαλιστική επέμβαση); Αλήθεια, οι σύντροφοι του ΚΚΕ, μιας και με αφορμή τα 100 χρόνια από την οκτωβριανή επανάσταση διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους ότι είναι απόλυτοι αντιπρόσωποι και της λενινιστικής/μπολσεβίκικης παράδοσης, έχουν τουλάχιστον διαβάσει το τεύχος 6 (2012) της ΚΟΜΕΠ, που ανέφερε για την πρακτική των μπολσεβίκων περί «της άμεσης δημοσίευσης των μυστικών ληστρικών συμφώνων -(για το στραγγαλισμό της Περσίας, για το διαμελισμό της Τουρκίας, της Αυστρίας κτλ.)- που σύναψε ο πρώην τσάρος Νικόλαος με τους καπιταλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας κ.ο.κ»;
Τα πράγματα είναι σαφή. Πολύ πιο σαφή από τις «ειδικές στροφές», τις «μεταβλητές συμμαχίες», τις «μυστικές συμφωνίες» της αστικής πολιτικής, είτε τις γνωρίζει το ΚΚΕ είτε όχι.Δεν είναι πλέον αποδεκτό, την ώρα που το ελληνικό κράτος δείχνει τα δόντια του και επιθετικά επεκτείνεται σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, να γίνεται αγοραπωλησία πυρομαχικών που σκοτώνουν πληθυσμούς για τα συμφέροντα των πετρομοναρχιών και να το μαθαίνουμε από τις διενέξεις Καμμένου-Κικίλια και τα παπαγαλάκια του αστικού τύπου.
Η «εθνική ανάπτυξη» έχει μόνο αίμα, δάκρυα και περικοπές για τον κόσμο της εργασίας, καταστολή και πόλεμο για τους πρόσφυγες, πόλεμο και θάνατο για τους λαούς των Βαλκανίων, της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με το αζημίωτο για το ελληνικό κεφάλαιο και -φυσικά- τους πολιτικούς διαχειριστές του. Η εθνική ανάπτυξη είναι ο βάρβαρος ταξικός σχεδιασμός κάθε έθνους-κράτους σε συνθήκες κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
Η «εθνική ανάπτυξη», η μεθοδολογία της «εθνικής συναίνεσης» και κάθε επίδοξος κυβερνητικός διαχειριστής πρέπει να αποτύχουν και να τσακιστούν από τους ταξικούς αγώνες, του εργατικού-αντιπολεμικού-διεθνιστικού κινήματος.
Η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, επαναλαμβάνει το επείγον κάλεσμα σε όλους τους αγωνιστές και όλες τις αγωνίστριες του κινήματος, για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού συντονισμού, με αντικαπιταλιστικά, διεθνιστικά χαρακτηριστικά, ενάντια στην πολεμική προετοιμασία, στη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την πολεμική καταστολή στο εσωτερικό, του ελληνικού κράτους. Οι πόλεμοι και οι νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η στρατιωτική διαχείριση του προσφυγικού, η πολεμική προετοιμασία, το πλέγμα άμυνας και ασφάλειας που περιχαρακώνει πλέον κάθε αγωνίστρια και αγωνιστή δεν θα μείνουν αναπάντητα.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, να αρνηθούν τη συμμετοχή τους σε κάθε παρόμοια συμφωνία, να αρνηθούν να εργαστούν στην παραγωγή πυρομαχικών προς εξαγωγή του ολέθρου. Η ιδιωτικοποίηση και τα σκάνδαλα, οι «εξυγιάνσεις» και το ξεπούλημα, της ΕΛΒΟ, της ΕΑΒ, των ναυπηγείων Σκαραμαγκα, Ελευσίνας και Νεωρίου, με την πλήρη συναίνεση και τον κατασταλτικό ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, η άνθηση και οι βρώμικες «μπίζνες» των ελλήνων βιομηχάνων και εμπόρων του πολέμου, δεν δείχνουν τίποτα άλλο από το γεγονός ότι η μόνη περίπτωση να εξασφαλίσουν τη ζωή και την επιβίωσή τους οι εργαζόμενοι είναι να αρνηθούν το βάρβαρο ρόλο που τους επιφυλάσσουν. Η συμμετοχή τους στην αγοραπωλησία όπλων για τους δολοφόνους δεν θα σώσουν τις θέσεις εργασίας τους, ούτε το προδιαγεγραμμένο μέλλον της «κρατικής πολεμικής βιομηχανίας» που έχουν σχεδιάσει με τον ίδιο τρόπο όλες οι κυβερνήσεις. Τους θυμίζουμε την ανακοίνωση των εργαζομένων της ΕΛΒΟ Θεσσαλονίκης, ενάντια στα επιθετικά σχέδια του ελληνικού κράτους.
Καλούμε το αντιπολεμικό και εργατικό κίνημα να μπλοκάρει έμπρακτα την πολεμική επέκταση του ελληνικού κράτους! Όπλο μας ο αντιπολεμικός συντονισμός.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
[1] Όπως αναφέρεται και στο site της ΚΟΜΕΠ: «Πρώτη Διακήρυξη του Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών για το γαλλοπρωσικό πόλεμο. Απόσπασμα από το έργο του Κ. Μαρξ “Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία”, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, σελ. 25-31. Γράφτηκε από τον Καρλ Μαρξ και εγκρίθηκε από τη Διεθνή Ενωση των Εργατών, στις 23 Ιούλη του 1870. Εκδόθηκε ταυτόχρονα σαν προκήρυξη σε αγγλική, γερμανική και γαλλική γλώσσα, σύμφωνα με το κείμενο της διακήρυξης. Μεταφράστηκε από τα αγγλικά, παίρνοντας υπόψη και το γερμανικό κείμενο, όπως δημοσιεύτηκε στην έκδοση του 1891».
