Του Διονύση Παπαδόπουλου
Ο Delbert Africa μέλος του θρυλικού κινήματος ΜOVE έφυγε από την ζωή στις 15 Ιουνίου σε ηλικία 73 ετών.
Πέθανε από καρκίνο του προστάτη και των οστών, όπως δήλωσε η κόρη του Yvonne Orr-El, η οποία ήταν ανάμεσα σε λίγους ομιλητές σε συνέντευξη Τύπου κατά την οποία αυτή και άλλοι ισχυρίστηκαν ότι δεν έλαβε ιατρική περίθαλψη στη φυλακή για 18 μήνες μετά την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων.Ο Delbert Africa μέλος του θρυλικού κινήματος ΜOVE έφυγε από την ζωή στις 15 Ιουνίου σε ηλικία 73 ετών.
Έμεινε στήν φυλακή 41 χρόνια καταδικασμένος γιά τίς ιδέες του μαζί μέ άλλα οκτώ μέλη τού κινήματος καί χάρηκε τήν ελευθερία του μόνο γιά λίγους μήνες μετά τήν απελευθερωσή του στίς αρχές ιανουαρίου τού φετινού χρόνου,τέσσερις ακόμη είναι στή φυλακή.
Φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από τήν μεγαλύτερη θηριωδία τής αμερικανικής αστυνομίας καί τής εθνοφρουράς σέ βάρος μιάς μικρής μειοψηφίας αφροαμερικάνων.Ο βομβαρδισμός τού σπιτιού τους σέ μιά γειτονιά.
Tό κίνημα MOVE ήταν μια ομάδα αφροαμερικάνων ακτιβιστών,μια επαναστατική κοινότητα φυσιολατρών πού είχε τήν πρωτοπορία νά εφαρμόσει έναν πολύμορφο οικολογικό ακτιβισμό μέσα στό κέντρο μιάς αμερικανικής υπερσυντηρητικής καί εχθρικής πόλης.
Ιδρύθηκε στη Φιλαδέλφεια στα τέλη τών 60ς και στις αρχές της δεκαετίας του ’70,καί ήρθαν σέ σύγκρουση μέ τό μοντέλο ζωής “τού αμερικάνικου ονείρου” κάνοντας πράξη ένα άλλο τρόπο ζωής,ριζοσπαστικό καί πριμιτιβιστικό κάτι πρωτόγνωρο γιά τήν εποχή εκείνη.Για πολλούς θεωρούνται οι πρόγονοι τής επαναστατικής οικολογίας.
Τό μανιφέστο τους είχε πολλά κοινά μέ τήν πολιτική ανυπακοή τού Ντέιβιντ Θορώ καί έβαλε τίς βάσεις τού μετέπειτα πριμιτιβιστικού αναρχισμού,μιά διαφορετική κοσμοθεωρία γιά τόν ανθρωπο καί τήν άγρια φύση πού θά αλληλοσυμπληρώνονται αρμονικά χωρίς νά βρίσκονται σέ ένα συνεχή πόλεμο καί ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Οπως οί ίδιοι δηλώνουν δέν είναι υποστηρικτές κάποιας ένοπλης επανάστασης,αλλά μιά εσωτερικής πού ξεκινά από τόν αρχέγονο πρωταρχικό εαυτό όπου ό πλανήτης ή φύση καί όλα τά πλασματά της είναι κλαδιά τού ίδιου δένδρου τής ζωής.
Δραστηριοποιήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80 – έως ότου η αστυνομια της Φιλαδέλφειας έριξε μια βόμβα στο σπίτι τους από ελικόπτερο στις 13 Μαΐου 1985,βάζοντας τέλος στήν φωνή τής κεντρικής φιγούρας τού JOHN AFRICA.Οί δυνάμεις της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής άφησαν επίτηδες τίς φλόγες να συνεχίζουν νά καίνε τά πάντα για ώρες μέ αποτέλεσμα 11 άνθρωποι μεταξύ αυτών καί πέντε παιδιά νά καούν ζωντανοί μαζί και τα οικόσιτα ζώα τους.
Όταν η αστυνομία ήρθε να κάνει συλλήψεις εκείνη την τραγική ημέρα το 1985, ήρθε πρώτα με κανόνια νερού, έπειτα μέ 10.000 πυρομαχικά και, τέλος, με εκρηκτικά C-4.Η βόμβα άφησε τέσσερα αστικά συγκροτήματα κατεστραμμένα, 250 άστεγους,και έκαψε έξι ενήλικες, πέντε παιδιά και τα ζώα τους.
Kανένας υπεύθυνος από τίς αρχές τίς πόλης δέν οδηγήθηκε στό δικαστήριο γιά τόν βομβαρδισμό καί τόν εμπρησμό ενός οικοδομικού τετραγώνου στό κέντρο μιάς πόλης!!
Πώς θα μπορούσε αυτή η ομάδα οικολογικής συνείδησης και φυσικής υγείας να καταλήξει να βομβαρδιστεί σε μια αμερικανική πόλη το 1985; Υπήρχαν διάφορες παραβάσεις που επιλύθηκαν μέσω των δικαστηρίων,αλλά παρέμειναν ένα χρονικό διάστημα ειρηνικές καί ακίνδυνες.
Τα εγκλήματά τους; Ήταν φανατικοί χορτοφάγοι,διαμαρτύρονταν για τους ζωολογικούς κήπους και τα καταστήματα κατοικίδιων ζώων,φρόντιζαν τα αδέσποτα ζώα,είχαν δικό τους λαχανόκηπο,εφάρμοζαν την κομποστοποίηση,την οικιακή εκπαίδευση αρνούνταν νά παραδώσουν τά παιδιά τους στό σχολείο πίστευαν στήν υγιεινή ζωή και στο κήρυγμα για την ιερότητα της ζωής στη μέση μιας πόλης που δεν είχε χρόνο καί θέληση να ακούσει γιά τόν ξεχωριστό κόσμο αυτού τού κινήματος.
Σέ μεγάλο βαθμό δηλαδή ήταν ένας ακτιβισμός πού είναι ευρέως διαδεδομένος σήμερα.
Ο John Africa ό καθοδηγητής καί “δασκαλος” τών MOVE ο οποίος γεννήθηκε σάν Vincent Leaphart,υιοθέτησε το επώνυμο της Αφρικής σε σχέση με τον τόπο που πίστευε ότι γεννήθηκε όλη η ζωή.
Όλα τα μέλη του MOVE υιοθέτησαν το επώνυμο τής Αφρικής,άφηναν τα μαλλιά τους μακριά σε φυσικές πλεξούδες και απέφυγαν τις σύγχρονες ανέσεις,τα ναρκωτικά,το αλκοόλ και κάθε χημική ουσία, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των γεννήσεων.
Παρόλο που ήταν σχεδόν αναλφάβητος,ό John Africa, μαζί με τον κοινωνικό λειτουργό Donald Glassey, κυκλοφόρησε ένα έγγραφο 300 σελίδων με τίτλο “Οι κατευθυντήριες γραμμές”, οι οποίες έγιναν ακρογωνιαίος λίθος για τα μέλη του MOVE. Θεμελιώδεις αξίες ή απεξάρτηση από τον εγωισμό, βαθύ σεβασμό για κάθε ζωντανό πλάσμα καί φυσικό νόμο,φυσικές πρακτικές διαβίωσης και υγεία μέσω τής σωματικής άσκησης και των ωμών τροφών.
“Κοιτάξτε γύρω σας τήν βλακεία και δείτε πόσο καταστρεπτικά η κοινωνία σκοτώνει τον εαυτό της.
Είναι ο βιασμός τής γης, η ρύπανση του περιβάλλοντος, η προδοσία και η ταλαιπωρία των μαζών από τη διεφθαρμένη κυβέρνηση, η οποία είναι ή πραγματική αισχρότητα” – MOVE
Αλλά τό ΜΟVE δέν ήταν μόνο αυτό..
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 οί MOVE έδρασαν στην περιοχή του χωριού Powelton της Δυτικής Φιλαδέλφειας (309 N. 33rd St.). Τά μέλη τους απολάμβαναν σκληρή φυσική εργασία και συχνά τούς έβλεπαν να κόβουν καυσόξυλα,να τρέφουν αδέσποτα σκυλιά, να φτυαρίζουν το χιόνι ή να καθαρίζουν το δρόμο καί νά πλένουν αυτοκίνητα σε αυτό το σημείο,βοήθησαν τους άστεγους να βρουν μέρη για να ζήσουν,να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους κάνοντας επισκευές στά σπίτια τους,σταματούσαν σε βιαιότητες μεταξύ τοπικών συμμοριών και ομάδων τοπικών κολλεγίων και βοήθησαν τους φυλακισμένους να πληρούν τις απαγορευτικές προϋποθέσεις μέσω ενός προγράμματος αποκατάστασης.
Μετά την υιοθέτηση του τρόπου φυσικής διαβίωσης του MOVE, πολλά άτομα ξεπέρασαν τα προβλήματα τού παρελθόντος,τής τοξικομανίας,των σωματικών αναπηριών,της στειρότητας και του αλκοολισμού.
Το MOVE δήλωνε ότι οί αποκλίνουσες συμπεριφορές είναι μιά ευκαιρία να καλλιεργήσουν την πίστη τους και να οξύνουν τις δεξιόστροφες δεξιότητες που γνώριζαν ότι θα δοκιμάζονταν στον επαναστατικό τους αγώνα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τό MOVE διευρύνει τις δραστηριότητές της σε ολόκληρη την πόλη.
Άλλες ομάδες και γειτονιές ζήτησαν τη βοήθειά τους και οι MOVE εφάρμοσαν την τεχνογνωσία τους για να βοηθήσουν στήν οργάvωση διαδηλώσεων,δικαστικών αγωγών,κά.
Ολες οι δραστηριότητες τους ήρθαν σε σύγκρουση με τα τρία κύρια κέντρα εξουσίας – τις αρχές της πόλης την αστυνομία καί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πού διαστρέβλωσαν καί συκοφάντησαν τό έργο τους,τόν τρόπο ζωής τους και δημιούργησαν λάθος εντυπώσεις,μέ αποτέλεσμα οι αστυνομικοί νά αρχίζουν βίαιες επιθέσεις μέ συνέργεια τών διεφθαρμένων αρχών της πόλης.Μερικοί από τούς ισχυρισμούς γιά “βρώμικους καί άρρωστους μαύρους μέ άρρωστα παιδιά” ποτέ δέν αποδείχτηκε επιστημονικά ούτε νομικά καί ήταν σέ πλήρη αντίθεση μέ τόν τρόπο ζωής τoυς.
Η παρότρυνση τών MOVE στίς αρχές τής πόλης νά εξετάσουν τήν υγεία τών παιδιών τους καί τίς συνθήκες υγιεινής πολλές μέρες πρίν τό μακελειό τού 78 αγνοήθηκε καί ποτέ δέν πραγματοποιήθηκε,καμμιά έρευνα δέν έγινε γιά επαλήθευση τών καταγγελιών από τούς λευκούς κατοίκους.
Όλο και περισσότερο,η κομποστοποίησή τους θεωρήθηκε ως πρόβλημα αποχέτευσης,τα ηχεία τους ήταν ενόχληση και η εκστρατεία τους ήταν ένας πολιτισμικός “κίνδυνος” που οι αξιωματούχοι της πόλης ήθελαν να εξαλείψουν.
Καθώς όμως οι αστυνομικές δυνάμεις της πόλης τούς έδιωχναν σέ κάθε κινητοποίησή τους,τό κίνημα Move έπρεπε νά υπερασπιστεί τόν εαυτό του μέ κάθε μέσο.
Η Life Africa παιδί τής Janine(ηγετικού μέλους τών MOVE),πού γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1976 δολοφονήθηκε από την αστυνομία σέ λιγότερο από ένα μήνα από τήν γεννησή του σε μια διαμαρτυρία σέ έναν ζωολογικό κήπο,όταν η μητέρα του αρπάχτηκε από έναν μπάτσο,ρίχτηκε στο έδαφος με τό 3 εβδομάδων στα χέρια της και ξυλοκοπήθηκε μέχρι που έμεινε αναίσθητη.
Το κρανίο του μωρού συνεθλίβη κάτω από τις μπότες της αστυνομίας.
Η αστυνομία αρνήθηκε τήν ευθύνη της γιά τό βρέφος επειδή δεν υπήρχε πιστοποιητικό γέννησης!
Επειδή οι γυναίκες τού κινήματος γεννούσαν στο σπίτι,δεν υπήρχε κανένα αρχείο για το μωρό και τα δικαστήρια αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη και τη δολοφονία του, μια ακόμη έγκυος γυναίκα συνελήφθη και φέρεται να ξυλοκοπήθηκε και να κλωτσήθηκε επανειλημμένα, με αποτέλεσμα μια αποβολή.
Στις 20 Μαΐου 1977,η MOVE διοργάνωσε μια μεγάλη διαδήλωση ζητώντας την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων τους και τον τερματισμό τής βίαιης παρενόχλησης τους από την αστυνομία.
Για να κρατήσουν μακριά μια όλο και πιο βίαιη αστυνομική καταστολή,οί MOVE εμφανίστηκαν έξω από το σπίτι τους με πυροβόλα όπλα – ημιαυτόματα όπλα,καί καραμπίνες (αποδείχτηκε ότι ήταν ψεύτικα).
“Είπαμε στους μπάτσους ότι δεν θα υπήρχαν πλέον μυστικοί θάνατοι.Αυτή τη φορά καλύτερα να είναι προετοιμασμένοι να μας δολοφονήσουν σε πλήρη οπτική γωνία, γιατί αν έρθουν μαζί μας με γροθιές,θα επιστρέψουμε με γροθιές. Αν έρθουν με κλόμπ, θά είμαστε με κλόμπ,άν φέρουν όπλα,θαχουμε καί εμείς όπλα.
Δεν πιστεύουμε στα όπλα που μοιράζονται το θάνατο, πιστεύουμε στη ζωή.Γνωρίζουμε όμως ότι οι μπάτσοι δεν θα είναι τόσο γρήγοροι γιά να μας επιτεθούν,αν έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα ίδια πράγματα που έκαναν τόσο άνετα σε άοπλους καί ανυπεράσπιστους ανθρώπους μέχρι τώρα.
Είμαστε κουρασμένοι να μάς χτυπούν,να μάς σπάνε τά κόκκαλα και να δολοφονούν μωρά.
Το σύστημα αυτό δεν θα μας επιτεθεί πλέον ατιμώρητα. Από τώρα και στο εξής, θα αμυνθούμε.”-MOVE
Ο δήμαρχος Rizzo,ένα φασιστοειδές καί φανατικός ρατσιστής απάντησε με την εντολή αποκλεισμού.
Λίγες μέρες πρίν τήν επίθεση δήλωνε ότι “θά ήθελα νά τούς δώ όλους κρεμασμένους” καί ” θά τούς οδηγήσω στήν ηλεκτρική καρέκλα καί εγώ ό ίδιος θά ανοίξω τό διακόπτη “.
Η περιοχή γύρω από το σπίτι σφραγίστηκε. Δημιουργήθηκαν θέσεις σκοπευτών.Η πολιορκία κράτησε για μήνες.
Η περιοχή γύρω από το σπίτι σφραγίστηκε. Δημιουργήθηκαν θέσεις σκοπευτών.Η πολιορκία κράτησε για μήνες.
Σε μιά στιγμή τό κίνημα συμφώνησε να επιτρέψει στίς αρχές να σαρωσουν τό σπίτι με ανιχνευτή μετάλλων.
Ο δήμαρχος τό βρήκε “καθαρό”.Τα μόνα όπλα που βρέθηκαν δεν λειτουργούσαν..Ηταν ψευτικα,ήταν άοπλοι!..
Κάτι όμως πού αποκαλύφθηκε πολύ μετά τήν τραγωδία.
Αυτό έδωσε στον Rizzo το θάρρος που χρειάστηκε για να ξεκινήσει μια επίθεση πλήρους κλίμακας στο σπίτι.
Στις 8 Αυγούστου 1978, έγινε ή επίθεση.Τα μέλη τής MOVE κατέφυγαν στο υπόγειο.Όταν έγινε αυτό,το υπόγειο πλημμυρισε από τά κανόνια νερού.Τα μικρά παιδιά και τα ζώα έπρεπε να κρατηθούν ψηλά για να μήν πνιγούν.
Η τηλεόραση σέ ζωντανή μετάδοση (βίντεο) έδειξε τόν Delbert Αfrica όταν βγήκε από τό σπίτι νά ξυλοκοπείται άγρια,τόν άφησαν αναίσθητο μέ σπασμένο σαγόνι καί σπασμένα πλευρά..
Δεν βρέθηκαν όπλα στα χέρια των μελών τού MOVE,παρ όλα αυτά 9 μέλη της κατηγορήθηκαν για δολοφονία μέ ποινές από 30 έως 100 χρόνια.
Ο αστυνομικός Επίτροπος Joseph O’Neill δήλωσε ότι ό αστυνομικός Ramp σκοτώθηκε κατά τήν διάρκεια τής επιχείρησης από έναν πυροβολισμό στην πλάτη.
Στιγμές αργότερα διανεμήθηκε ένα τυπωμένο δελτίο Τύπου της αστυνομίας δηλώνοντας ότι ο Ραμπ πυροβολήθηκε στο στήθος..!
Ο Rizzo έδειξε ένα τραπέζι πυροβόλων όπλων και ισχυρίστηκε ότι είχαν ληφθεί από το σπίτι του MOVE. Ορισμένοι δημοσιογράφοι σημείωσαν την φαινομενικά νέα όψη των όπλων,σέ αντίθεση μέ τά παλιά πού κρατουσαν στά χέρια τους οι MOVE, άλλοι αναρωτήθηκαν τι κάνουν αυτά τα όπλα στο γραφείο τού δημάρχου αφού κατασχέθηκαν στο εργαστήριο της αστυνομίας ως στοιχεία.
Δεν βρέθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα τών MOVE σε κανένα από αυτά τα όπλα,και παρόλο που τα στοιχεία αγνοήθηκαν,(ότι δηλαδή ό μπάτσος σκοτώθηκε από φίλια πυρά) η ομάδα,γνωστή ως “MOVE Nine”,καταδικάστηκε ισόβια στη φυλακή.
Το σπίτι τους καταστράφηκε παρόλο που η καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων από τη σκηνή ενός εγκλήματος αποτελεί από μόνο του ένα ποινικό αδίκημα.
Η αστυνομία τής Φιλαδέλφειας ποτέ δέν παραδέχτηκε ότι ή δολοφονία τού Ramp προκλήθηκε από δικά της πυρά παρότι υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις γι αυτό,καί μέχρι σήμερα συνεχίζει νά κατονομάζει τό Μove “τρομοκρατική οργάνωση” καί ότι “έπρεπε νά πεθάνουν όλοι τους στήν φυλακή”.
Οι αυτόπτες μαρτυρες τής μαυρης κοινότητας μιλάνε στό βίντεο γιά μιά αστυνομία δαιμονισμένη ανοργάνωτη,ένα τσούρμο μανιακών πού τό μόνο πού τήν ενδιέφερε ήταν νά τελειώνει αν ήταν δυνατόν μιά για πάντα μέ αυτούς τούς “βρωμιάρηδες”.
Στό τέλος τού ντοκουμεντου φαίνεται καί ή βίαιη αρπαγή τών παιδιών από τίς μανάδες.
Ολη ή μαυρη κοινότητα καί οί υποστηρικτές τού κινήματος γύρω από τό σπίτι δεχόντουσαν συνεχείς επιθέσεις από τήν αστυνομία γιά μέρες,πολλοί ξυλοκοπήθηκαν καί συνελήφθησαν.
Κανείς δέν τιμωρήθηκε γιά τίς θηριωδίες τής αστυνομίας σέ βάρος τών Μove μιάς ειρηνικής ομάδας μερικών δεκάδων ανθρώπων πού μισούσε τήν βία καί τά όπλα,πού αποτέλεσε όμως έναν “τεράστιο κίνδυνο” γιά τόν καθωσπρεπισμό μιάς ηπείρου πού σάν αρχές της είχε καί έχει τήν βία καί τά όπλα γιά νά επιβάλλει τήν τάξη καί τήν κανονικότητα.
Ο συγγραφέας δημοσιογράφος και πολιτικός κρατούμενος Mumia Abu-Jamal ήταν υποστηρικτής του MOVE ο οποίος κάλυψε δημοσιογραφικά του τά γεγονότα τού 78,ζητώντας τότε να εκπροσωπήσει τόν John Africa στη δική του δίκη (το αίτημα απορρίφθηκε από το δικαστήριο).Καταδικάστηκε σέ θάνατο αλλά μετατράπηκε αργότερα ή ποινή του σέ ισόβια.
Βιντεοσκοπημένες ταινίες κραυγαλέων αστυνομικών βιαιοπραγιών,η ίδια η δίκη τού John Africa, στιγμιότυπα συνεντεύξεων όπως “John Africa vs. The System”, και ανεπίσημα δικαστικές υποθέσεις ήρθαν στό φώς καί υπάρχουν σάν μοναδικά ντοκουμέντα εξαιτίας τής δικής του ενασχόλησης μέ τούς move.
Γράφει ό ίδιος:
“Αυτό που βρήκα ήταν αφοσιωμένοι,ισχυροί,αδιάκριτοι ιδεαλιστές άνδρες και γυναίκες που είχαν μια βαθιά αποστροφή σε οτι αντιπροσωπεύει αυτό το σύστημα.Για αυτούς, αυτό το σύστημα ήταν ένα σύστημα θανάτου που εμπλέκεται σε ένα θανάσιμο πόλεμο.Για αυτούς, όλα αυτά που εκπέμπει αυτό το σύστημα ήταν δηλητηρίαση – από την τεχνολογική σπατάλη του μέχρι την καταστροφή της γης,την καταστροφή του αέρα και του νερού, την καταστροφή τής πολύ γενετικής συγκέντρωσης της ανθρώπινης ζωής και της ζωής των ζώων και όλης τής ζωής. Το MOVE εναντιώθηκε σε όλα αυτά πικρά και αδυσώπητα, χωρίς συμβιβασμούς. ” Μούμια Αμπού-Τζαμάλ
Η υπόλοιπη ομάδα μετακόμισε στην οδό Osage στη δυτική Φιλαδέλφεια.Εκεί,συνέχισαν την αναζήτηση για φυσική ζωή,ελευθερία και επανάσταση, αλλά αγωνίστηκαν αμείλικτα για την απελευθέρωση του “The MOVE Nine”.
Ελάχιστοι κατηγορούμενοι που αποκύρηξαν το κίνημα απελευθερώθηκαν χωρίς ποινή.
Το MOVE 9 κρίθηκε ένοχο για τη δολοφονία του James Ramp,παρόλο που ο James Ramp αποδείχτηκε μετά ότι σκοτώθηκε από τά φίλια πυρά τών μπάτσων.Αφού ο δικαστής Malmed κήρυξε τους εννέα κατηγορούμενους ένοχους για τη δολοφονία και καταδίκασε τον καθένα σε 30-100 χρόνια εμφανίστηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή λίγες μέρες αργότερα.Ο Mumia Abu-Jamal, ρώτησε τον δικαστή Malmed, «Ποιος πυροβόλησε τον James Ramp;», γιά νά πάρει τήν απάντηση: «Δεν έχω την ελάχιστη ιδέα».
Ο δικαστής Malmed συνέχισε να λέει ότι «Εδρασαν ως οικογένεια,επομένως τους καταδίκασα ως οικογένεια», ή με άλλα λόγια, οι MOVE κρίθηκαν ένοχοι για την δράση τους σάν κίνημα…
Το κίνημα συγκέντρωσε μετά τόν βομβαρδισμό τις προσπάθειές του για την απελευθέρωση του MOVE 9,τά μέλη τους βασανίστηκαν καί κατά τήν διάρκεια τής συλληψής τους καί στη φυλακή,καί τούς αρνήθηκαν πολλές φορές ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τά περισσότερα στοιχεία (ντοκουμέντα,καταθέσεις,μαρτυρίες,παραστατικά καί έγραφα τής δίκης τους,μιάς παρωδίας μέ συνοπτικές διαδικασίες) είτε καταστράφηκαν είτε είναι μέχρι σήμερα απόρρητα.
Αυτοί ήταν άνθρωποι τής γης,αντιστάθηκαν για αυτό από οπου δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν:
την αλήθεια του φυσικού κόσμου.Αυτός ο φυσικός κόσμος ήταν τόσο τρομακτικός,τόσο απρόβλεπτος,άγριος και πρωταρχικός,που προκάλεσε έναν παράλογο φόβο στις αρχές μέχρι το σημείο νά σκοτώσει αγέννητα μωρά,χτύπησε βασάνισε και φυλάκισε άοπλους, βομβάρδισε γυναίκες και παιδιά.
Αυτό,είναι μια πραγματική απόδειξη για τη δύναμη των ανθρώπων νά μπορούν απλά να απορρίπτουν μια κοινωνική δομή. Και γι ‘αυτό είναι τόσο σημαντικό να μαθαίνουμε από προηγούμενους δασκάλους.
Μπορούμε τώρα να κομποστοποιήσουμε και να μην βομβαρδίσουμε.
Μπορούμε να απελευθερώσουμε τά παιδιά σχολικής ηλικίας,να τρώνε ωμά τρόφιμα,εκστρατεία για ισότητα για όλα τα έμβια όντα,γιά ολική απελευθέρωση από τήν τεχνολογία καί τόν άρρωστο τρόπο ζωής..
Για να παραθέσουμε τά λόγια τού John Africa “όλα τα ζωντανά όντα,τα πράγματα που κινούνται,είναι εξίσου σημαντικά, είτε πρόκειται για ανθρώπους,σκύλους,πουλιά, ψάρια, δέντρα, μυρμήγκια, ζιζάνια, ποτάμια, άνεμο ή βροχή.
Για να παραμείνετε υγιείς και ισχυροί,η ζωή πρέπει να έχει καθαρό αέρα, καθαρό νερό και καθαρό φαγητό. Εάν στερηθείτε αυτά τα πράγματα, η ζωή θα σάς κυκλώσει στο επόμενο επίπεδο ή, όπως λέει το σύστημα, «πέθανε!».»
Η οικογένεια MOVE μπορεί να διασπάστηκε αλλά το όραμά τους για τή γη,τα δάση,τα ποτάμια και όλα τα άγρια πράγματα ανθίζει καί παραμένει μέσω μιάς ιστοσελίδας τό “On a Move”.
Στήν Φιλαδέλφεια διοργανώθηκε μεγάλη διαδήλωση γιά τούς Μοve κατά τήν διάρκεια τών κινητοποιήσεων τού ΒlackLivesMatter ζητώντας τήν άμεση απελευθέρωση τού ισοβίτη Mumia Abu-Jamal.
ΠΗΓΗ: enallaktikos.gr
