Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

Οι Πραγματικοί Επαναστάτες

Οι πραγματικοί επαναστάτες ήταν πάντοτε, σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα, εκείνοι που ο νους τους υπήρξε αρκετά ευρύς για να συλλάβουν τους πιο αντιφατικούς τύπους και να αποσπάσουν από αυτούς το κομμάτι της αλήθειας που περιέχουν και να προσπαθήσουν να τις συμφιλιώσουν σε μια υψηλότερη αρμονία. 
Οι «επαναστάτες» δεν είναι πάντοτε εκείνοι που ορίζουμε με αυτό το όνομα: αντίθετα, αυτοί συχνά αξίζουν το επίθετο του «αντιδραστικού», όπως δικαιολογούν απόλυτα οι πράξεις τους.
Ο επαναστάτης είναι το αντίθετο του σεχταριστή. Ένας σεχταριστής επαναστάτης μπορεί να είναι μόνο ψευδοεπαναστάτης. Υπάρχουν υπερβολικά πολλοί επαναστάτες που έχουν σεχταριστικό πνεύμα και έτσι αποδεικνύουν πως δεν είναι καθόλου επαναστάτες. Ένα σύνθημα είναι τίποτα: η ειλικρίνεια είναι τα πάντα· είναι η ανεξαρτησία και ο χαρακτήρας που μετράνε· είναι η γενναιοδωρία και το κουράγιο, είναι η πίστη στο ιδανικό που σημαίνει κάτι μόνο. Κάθε μέρα βλέπουμε θλιβερούς ανθρώπους να περιβάλλουν τους εαυτούς τους με μια ταμπέλα ώστε να κερδίσουν από αυτή, να βάζουν τον εαυτό τους στο ένα ή στο άλλο κόμμα, από ιδιοτέλεια, και τελικά η συμπεριφορά τους γεννά αηδία και ναυτία μεταξύ των φίλων τους. έχοντας απορριφθεί από παντού, επειδή έχουν ιδωθεί παντού επί το έργω, είναι ναυάγια που αξίζουν μάλλον τη λύπη παρά το μίσος. Το να τους μισείς θα σήμαινε να τους πάρουμε στα σοβαρά· το να τους λυπάσαι είναι το να τους τιμωρείς όπως τους αξίζει.
Οι επαναστάτες δεν είναι εκείνοι που πιστεύουν πως έχουν στη κατοχή τους την αλήθεια, αλλά εκείνοι που ξέρουν πως η αλήθεια είναι παντού και το καθήκον τους είναι να την ανακαλύψουν οπουδήποτε υπάρχει αυτή. Δεν είναι αυτοί που γνωρίζουν μόνο ένα μέσο για την βελτίωση της ανθρωπότητας: τη βία. Είναι αυτοί που απορροφούν μεγάλες σκέψεις, που στοχάζονται και ονειρεύονται. Δεν επιτίθονται σε κανένα για να επιβάλουν τις ιδέες τους: είναι πάνω στους ίδιους που ασκούν τη βία τους· μεταρρυθμίζουν τους εαυτούς τους και επιδιώκουν να γίνουν καλύτεροι. Είναι στη καρδιά της καρδιάς τους που πραγματώνουν τη μεγάλη μέρα [την επανάσταση].είναι αυτό το οχυρό προκαταλήψεων που η κοινωνική επανάσταση τους κάνει να επιτεθούν. Είναι η δική τους θέληση ζητούν να τους βοηθήσει στο να γίνουν κάτι νέο.
Αυτή η εσωτερική επανάσταση, η οποία είναι η ευγενέστερη προσπάθεια του ατόμου προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, είναι στοιχειώδης ολόκληρη επανάσταση. Δίχως αυτή δεν υπάρχει πρόοδος. Είναι το πρελούδιο των μεγάλων κοινωνικών μεταμορφώσεων, το καμίνι στο οποίο θα παραχθεί η ανθρωπότητα του αύριο. Πίστεψε πως είναι το ίδιο δύσκολη, πως είναι πολύ πιο δύσκολη από την επανάσταση μέσα από τη βία, και πως είναι πιο γόνιμη σε καρπούς. Το να ζητάς από ένα άνθρωπο να διώξει τα πάθη και τον εγωϊσμό από τη καρδιά του, να απαιτείς να είναι αρκετά ανεκτικός να καλωσορίζει κάθε ειλικρίνεια και να αποσπά την βαθιά τους αλήθεια, είναι δίχως αμφιβολία να απαιτείς από αυτόν μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το να συνεισφέρει κάπως, ή να ακούσει ένα ρήτορα, να προσβάλει έναν αντίπαλο, να φορέσει ένα έμβλημα ή να αμφισβητήσει μια αρχή. Με αυτή την εσωτερική επανάσταση, ας ξεκινήσουμε την μεταμόρφωση της κοινωνίας. Η ηθική επανάσταση θα φέρει πολύ περισσότερα οφέλη από μια αιματοβαμμένη επανάσταση της οποίας η δικτατορία είναι ο δηλητηριώδης καρπός.
Όταν μιλάμε για εσωτερική επανάσταση, δεν έχουμε σκοπό να απολογηθούμε για τον φιλντισένιο πύργο, να στοχαστούμε τα γεγονότα με χαμόγελο, να σηκώσουμε τους ώμους μας κάθε φορά που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποτινάξουν τις αλυσίδες τους. Λέμε απλά πως κάθε λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει έναν απόμακρο στόχο: δεν είναι για να πάρει τη θέση των αφεντών ενάντια στους οποίους επαναστατούν οι άνθρωποι, αλλά για προχωρήσουν προς ένα ιδανικό δικαιοσύνης και ομορφιάς, ώστε να γεννηθεί μια καλύτερη ανθρωπότητα. Οι πραγματικοί επαναστάτες είχαν πάντοτε μπροστά στα μάτια τους, όχι ένα άμεσο και πρακτικό στόχο, αλλά ένα μακρινό σκοπό ελευθερίας και αρμονίας. Δεν είναι για να κατευνάσουμε τα πνεύματα, αλλά για να επιβεβαιώσουμε πως η αλλαγή της κοινωνίας δεν έρχεται σε μια μέρα και για να έρθει αυτή η αλλαγή είναι απαραίτητο να μαθαίνεις, να μελετάς, να παρατηρείς και να ζεις. Δεν αρνούμαστε την χρησιμότητα της οικονομικής επανάστασης – το αντίθετο. Την επιθυμούμε και την επιθυμούμε με όλη μας τη καρδιά, αλλά την υποτάσσουμε στην επανάσταση της καρδιάς και του μυαλού δίχως την οποία δεν είναι δυνατή. Είμαστε ανυπόμονοι να εξελιχθούμε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία, όπου κάθε άτομο θα πραγματώσει πως το μέγιστο της ευτυχίας, αλλά δεν πιστεύουμε πως αυτή η ευτυχία εντοπίζεται αποκλειστικά στην υλική ικανοποίηση· πιστεύουμε πως πρέπει να ολοκληρώνεται και να ξεπερνιέται από τις πνευματικές χαρές δίχως τις οποίες η ζωή είναι βαρετή. Ενώ είμαστε δίπλα στους επαναστάτες κάθε φορά που θέλουν να αντιδράσουν εναντίον της άγνοιας και του εγωισμού, είμαστε εναντίον τους, όταν προδίδοντας το ιδανικό τους, επικαλούνται την άγνοια και την ιδιοτέλεια για να μεταμορφώσουν την κοινωνία. Η Επανάσταση θα επιτευχθεί όταν τα άτομα κατανοήσουν πως δεν είναι αρκετό να είσαι επαναστάτης, να υπακούς ένα σύνθημα ή να πάρεις ένα όπλο να εξολοθρεύσεις τον εχθρό, αλλά πως πρέπει για να είναι άξιοι του τίτλου, να έχουν ψυχή και συνείδηση.
(1935)
Gérard de Lacaze-Duthiers, πηγή
ΠΗΓΗ: provo.gr