Μέγαρο Μουσικής - 198 απλήρωτοι εργαζόμενοι από το Μάιο...

 

24ωρη απεργία των απλήρωτων εργαζόμενων

Για το κλειστό Μέγαρο

και τις ενοχοποιημένες «πολυτέλειες»

Ναι δυστυχώς συνηθίσαμε σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την πόλη να βλέπουμε καθημερινά τα πανό διαμαρτυρίας απλήρωτων εργαζομένων αναρτημένα έξω από υπουργεία, νοσοκομεία, κρατικούς φορείς. Συνηθίσαμε σε αυτό που είναι αδύνατον να συνηθίσει κανείς.

Της Ναταλί Χατζηαντωνίου

Να προσπερνάμε τους άστεγους και τους απελπισμένους και κάθε τόσο τις απλωμένες λινάτσες με τα δυσοίωνα χρωματιστά συνθήματα μίας λίγο-πολύ κοινής μοίρας (τα στάδιά της: όλο και μικρότερος μισθός, καθόλου μισθός, ανεργία…).

Όμως η εικόνα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, της πάλαι ποτέ μουσικής ναυαρχίδας της χώρας μας, σήμερα που το Σωματείο Εργαζομένων του Ο.Μ.Μ.Α. έχει κηρύξει 24ωρη απεργία ήταν σοκαριστική για τον πολιτισμό: Μετά από 24 χρόνια λειτουργίας, για πρώτη φορά μέρα που δεν είναι αργία, ούτε περίοδος διακοπών, βρήκε το Μέγαρο ολόκλειστο και βυθισμένο στο σκοτάδι. Κλειστές οι εσωτερικές πόρτες, κλειδωμένη η εξωτερική καγκελόπορτα και στην κορυφή του κτιρίου, πάνω από τα μπάνερ των σημαντικών εκδηλώσεων, ένα τεράστιο πανό με την επιγραφή «ΛΥΣΗ για τους απλήρωτους εργαζομένους. Για το Μέγαρο. Για τον πολιτισμό. Σωματείο Εργαζομένων Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών». Ανάλογη η επιγραφή και στο μικρότερο πανό στην καγκελόπορτα…

Πολλά θα είχε ασφαλώς να πει κάποιος για τους παράγοντες που έφεραν το Μέγαρο σ΄αυτή την κατάσταση και για την ευθύνη των εκάστοτε διοικήσεών του αλλά και των εκάστοτε υπουργών. Για την κατά καιρούς υπεροψία ή και μεγαλομανία των «επικεφαλής» του και για τον τρόπο που πολιτεύτηκαν στην περίοδο της ισχύος τους, όταν ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού λάμβανε τηλεφωνήματα για να υπογράψει ειλημμένες από αλλού («άνωθεν») αποφάσεις, αμφισβητούμενης νομιμότητας. Παρόλα αυτά και παρόλο το σκεπτικό όσων αντιλέγουν ότι όταν καταρρέουν νοσοκομεία και υπολειτουργούν σχολεία, η διάσωση του υπερχρεωμένου Μεγάρου θα ήταν πολυτέλεια, δεν έπαψε το Μέγαρο Μουσικής να είναι πολιτιστικό στολίδι για την Αθήνα αλλά κι ένας λειτουργικός και πρότυπος χώρος υποδοχής σπουδαίων ακροαμάτων (και όχι μόνον) για όλη την Ευρώπη. Θέλετε να πούμε ότι συμβολίζει υπερχρεωμένα σήμερα μεγαλεία του άλλοτε; Εστω. Υπάρχουν όμως 198 εργαζόμενοι απλήρωτοι από το Μάιο - με εξαίρεση 300 ευρώ έναντι που πήραν προ 4-5 ημερών. Και υπάρχει και η πραγματικότητα που λέει πώς το Μέγαρο Μουσικής υπήρξε ένα σύμβολο μίας πολιτιστικής ευφορίας εκείνης της άλλης Ελλάδας.

Με όλες τις ενστάσεις λοιπόν, για εμένα τουλάχιστον η εικόνα του σφραγισμένου και σκοτεινού Μεγάρου λειτούργησε σήμερα μελαγχολικά και συμβολικά σε ό,τι αφορά τον χώρο του πολιτισμού: Σαν να κατεβάζει και σ΄ αυτό τον χώρο σιγά-σιγά ρολά κάτι απ΄όσα μας έκαναν να αισθανόμαστε πολιτιστικά περήφανοι σ΄ αυτή την πόλη. Και παρόλο που αυτή είναι μία καταρχάς 24ωρη απεργία… Και παρόλο που συνειδητοποιώ ότι οποιοδήποτε σχέδιο σωτηρίας του Μεγάρου είναι ένας γόρδιος δεσμός για τον υπουργό Πολιτισμού (η κρατικοποίησή του θα επισημοποιήσει την ανάληψη από το χρεοκοπημένο Κράτος του τεράστιου τραπεζικού του χρέους και θα φορτώσει στη δημόσια περιουσία ακόμα ένα γιγαντιαίο κτίριο, καταδικασμένο φοβάμαι να «μαραζώσει», ενώ η πώλησή του σε ιδιώτη θα ήταν οπωσδήποτε μία τεράστια πολιτιστική «ήττα»), είναι αυτή η εικόνα που μου θυμίζει τη χώρα: σφραγισμένα και σιγά-σιγά εγκαταλελειμμένα κτίρια ενός ψευδεπίγραφου αλλοτινού «κλέους», απλήρωτοι εργαζόμενοι, άστεγοι φορείς. Μία χώρα υπό συνεχή και συνεχή και συνεχή κατάρρευση να «ακρωτηριάζεται» κάθε τόσο σε όλα τα επίπεδα, να κάνει εκπτώσεις στο αυτονόητο και μπροστά στο αδιέξοδο και στη διογκούμενη ανασφάλεια να φτάνει να θεωρεί «πολυτέλεια» ό,τι αξίζει σε κάθε πολιτισμένο λαό. Που φτάνει να ενοχοποιείται αν δεν θεωρεί «πολυτέλεια» ό,τι αξίζει σε κάθε λαό…

πηγή: http://www.e-tetradio.gr/