 |
Η Ελλάδα έχει γίνει το μεγαλύτερο κέντρο της παγκόσμιας τραπεζικής αιμοδοσίας.
Μία τράπεζα που συλλέγει το αίμα του έθνους, για να κρατήσει ζωντανά τα ζόμπι και τους βρυκόλακες της οικονομικής παγκοσμιοποίησης.
Έχει μείνει τίποτα που μέσω μνημονίων να μην έχει ξεπουληθεί; Και όλα αυτά, δυστυχώς με την ανοχή μας. Μία ανοχή που έχει γίνει μάθημα πανεπιστημιακού επιπέδου, για το πώς μπορείς να υποτάξεις ένα ολόκληρο έθνος και μάλιστα αυτό το έθνος να γιορτάζει πρωτοχρονιάτικα στις πλατείες της χώρας την υποτέλειά του.
Στατιστικοί χάρτες της ΕΛΣΤΑΤ δημιούργησαν φτωχομετρικό χάρτη και μας ενημερώνουν ότι η Ελλάδα είναι στα πρώτα πέντε κράτη που ποσοστό του 60% του πληθυσμού της ζει στα όρια της φτώχιας ή κάτω από αυτή. Οι στατικογράφοι της ΕΛΣΤΑΤ μάλιστα για το 2014 - 2015 θέτουν το όριο της φτώχιας με οικονομικό δείχτη 432 ευρώ κατ' άτομο ενώ για τον ίδιο δείχτη 908 ευρώ για μία τετραμελή οικογένεια. Και εγώ τραγουδώντας Νιόνιο, πιάνω "μολύβι και χαρτί γιατί η απόγνωση άνοιξε λαγούμι" και λέω : δύο άτομα με 432 ευρώ ως όριο, μας κάνει 864, άρα για τα δύο παιδιά της οικογένειας, μένουν 44 ευρώ.
Αλήθεια, κύριοι, από ποιά στοιχεία αντλείτε την στατιστική σας;
Η ανηθικότητά σας απέναντι στα τραπεζικά συμφέροντα που υπηρείτε, είναι ποιό γλοιώδης και από τον γυμνοσάλιαγκα. Διά γυμνού οφθαλμού αντιλαμβάνεσαι ότι στην Ελλάδα ακόμα και τα 900 ευρώ σε μία οικογένεια, είναι όνειρο απατηλό ενώ πρώτη φορά Αριστερή κυβέρνηση, αφού κάθησε στα τέσσερα στα τραπεζικά κρεβάτια των διαπραγματεύσεων, έμεινε έγκυος καρποφορώντας και τρίτο ξώγαμο μνημόνιο. Και καλούμαστε εμείς να το προικίσουμε με ό,τι μας έχει μείνει:
σπίτια, χωράφια, μικροεπιχειρήσεις και ελάχιστες καταθέσεις μα πάνω απ' όλα με την εθνική μας κληρονομιά του ορυκτού πλούτου και το χειρότερο: του πολιτισμικού μας. Δηλαδή κάτι τσακαλοποιημένοι οικονομολόγοι Έλληνες, που ήρθαν σε συνουσία με τους Ευρωπαίους λύκους, αποφάσισαν για το πώς θα τεμαχίσουν εμάς ως τροφή τους. Και κάτι τζάκια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, έγιναν ο ΣΚΑΠΑΝΕΑΣ που θα ξεθάψει τον πολύτιμο θησαυρό της ελληνικής γης, για να τον παραδώσουν στους μάγους της παγκοσμιοποίησης. Ακόμα και ο Άρπαλος ο Μακεδόνας θα ντρεπόταν γι' αυτή την κατάντια...
Τί μας μένει; Μία λέξη που πολλούς τους τρομάζει: πατριωτική συνείδηση. Τους τρομάζει, γιατί εντός της έχει ως σύμμαχο και την ταξική συνείδηση απέναντι στα καπιταλιστικά κοράκια, που από την εποχή του 1821 δεν αφήνουν να ολοκληρωθεί η επανάσταση.
Εμείς ως Έλληνες δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα από κανένα φίλο λαό. Δίνουμε το χέρι σε όλους για την ολοκληρωτική επανάσταση και την δημιουργία εθνικών κρατών, στη βάση της αλληλεγγύης. Γιατί σήμερα έχουμε άεθνα κράτη, που ζουν εις βάρος των λαών. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς τα εδραιώσαμε και αφού δημιουργήσαμε το πρόβλημα, είμαστε υποχρεωμένοι να δημιουργήσουμε και την λύση.
2016. Ας μη μας τρομάζουν οι φόβοι μας, γιατί καθήκον μας είναι η ανατροπή και η αναγέννηση του πολίτη ως κυρίαρχο όργανο στη διακυβέρνηση του κράτους. Εμείς γεννήσαμε την Δημοκρατία, εμείς θα την ξαναναστήσουμε. Και δεν χρειάζονται θαύματα αλλά προπάντων δεν χρειάζονται κόμματα.
Ας είναι το 2016 η μήτρα που θα γεννήσει το νέο πολιτικό φορέα, με άξονα τον πολίτη και μόνο τον πολίτη.
 |
| Για την χρονιά του 2016 και για τους Αγώνες που έρχονται, αφιερωμένο το παρακάτω ποίημα: |
ΟΙΩΝΟΣΚΟΠΟΙ
Σπασμένες αλυσσίδες, άδειο δωμάτιο χωρίς φως...
Ένας όρκος με γύπα φτερά ταξιδεύει την οσμή του
πάνω από κοιμητήρια αιώνων
Ποιόν γέλασαν θυσιάζοντάς τον σε βωμούς Χρέους;
Νύχτες ιέρειες οιωνοσκόποι
χαράζουν με την σιωπή της σελήνης
στα φτερά της πέρδικας άλυτους χρησμούς
για να θωπεύσουν την Άνοιξη
Και συ αηδόνι που συναγωνίζεται
τους ήχους του καταρράκτη
μέρα τελευταία του καλοκαιριού
με την τσακισμένη ραχοκοκαλιά του Ήλιου
Χεμώνων ορμές στη βοή του
χορεύουν φόβους δραπέτες από άσκοπες θυσίες
κι εσύ αηδόνι μου ακόμα τραγουδάς
τις νότες μιάς σπασμένης λύρας
Οκτώ του Απρίλη και η Αφροδίτη δίχως χέρια
αναζητά έρωτες από της Τροίας τα ιερά
άδεια δωμάτια χωρίς φως
τις αλυσσίδες κράτα, για να λες πως λευτερώθηκες
Μή δείχνεις τα χέρια σου, έχουν ακόμα σημάδια
και γύπες όρκοι καραδοκούν
να πουλήσουν το άγαλμα για ένα πιθάρι λάδι
με δικαιολογίες έτοιμες, φτιαγμένες από στάχτη θυσιών
Ήταν σπασμένο το άγαλμα και με δίχως χέρια
Ποιός γίνεται φύλακας σε ερείπια αιώνων...
Είναι το χρέος φυλακή;
Ή εμείς είμαστε ελεύθεροι θύτες όρκων
με σημάδια στους καρπούς μας;
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υ.Γ.:
8 Απριλίου 1820 - εύρεση αγάλματος "Αφροδίτης της Μήλου", που πωλήθηκε για ένα τενεκέ λάδι. Και εμείς ως έθνος με αυτό το λάδι τηγανίσαμε και φάγαμε γερμανικές πατάτες ...
