Λευκωσία: Αν
κάτι τη χαρακτηρίζει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ότι δεν μασά τα λόγια
της, ότι με πάθος πολεμά για τα πιστεύω της. Η τέως Πρόεδρος της Βουλής
των Ελλήνων «ξεσπαθώνει» κατά του πρωθυπουργού της Ελλάδας με σκληρούς
χαρακτηρισμούς. Μιλά για προδοσία του λαού, για την ανάγκη να
λογοδοτήσουν όσοι έχουν ευθύνη για το δημόσιο χρέος.
Σε μια
συνέντευξη-ανασκόπηση της χρονιάς καταγγέλλει ότι με ευθύνη Τσίπρα το
2015 μετατράπηκε από χρονιά της ελπίδας στη χρονιά της πιο μεγάλης
προδοσίας της κοινωνίας. Θεωρεί ότι ο Τσίπρας αποδείχθηκε κατώτερος της
εμπιστοσύνης όλων και, κυρίως, κατώτερος της εμπιστοσύνης του λαού
διότι, όπως υποστηρίζει, αποδείχθηκε έρμαιο του δικού του αμοραλισμού
και τυχοδιωκτισμού, που ξεδιπλώθηκε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο το
καλοκαίρι.
Θέση της είναι ότι η Τρόικα
επέστρεψε ενισχυμένη, το τρίτο μνημόνιο ξεκίνησε να εφαρμόζεται και η
λιτότητα συνεχίζεται. Όπως δηλώνει, το πρωθυπουργικό επιτελείο μετάτρεψε
το μεγαλειώδες «όχι» του λαού στο δημοψήφισμα, σε υποταγμένο «ναι» στην
Τρόικα.
Εκτιμά ότι ο
ελληνικός λαός δεν θα δώσει νέα ευκαιρία στην Αλέξη Τσίπρα και
ισχυρίζεται ότι στην Ελλάδα συντελείται κοινωνική γενοκτονία.
Η ίδια,
όπως λέει, αντλεί αισιοδοξία από τη μαχητικότητα και τη θέληση της
νεολαίας να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο και από την καθημερινή επαφή
με τους ανθρώπους, που παρά την τραυματική εμπειρία των τελευταίων μηνών
ξαναστέκονται στα πόδια τους, έτοιμοι να δώσουν ξανά τη μάχη.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το 2015, ήταν χρονιά διάψευσης των προσδοκιών σας, χρονιά αποκαλύψεων;
Ήταν σίγουρα η χρονιά της ελπίδας,
της μεγάλης ευκαιρίας ανάκτησης της λαϊκής κυριαρχίας και της
δημοκρατίας. Με ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα και του στενού του επιτελείου
μετατράπηκε από χρονιά ελπίδας στη χρονιά της πιο μεγάλης προδοσίας της
κοινωνίας. Ήταν η χρονιά που το πρωθυπουργικό επιτελείο μετέτρεψε
αυθαίρετα, μέσα σε λίγες ημέρες, το μεγαλειώδες «όχι» του ελληνικού λαού
σε ένα υποταγμένο «ναι» και στη συνέχεια συμφώνησε με τους δανειστές να
διαλύσει τη Βουλή για να απαλλαγεί από όσους και όσες επέμεναν να
τιμούν τη λαϊκή ετυμηγορία. Η Τρόικα επέστρεψε ενισχυμένη, το τρίτο -και
σκληρότερο- μνημόνιο ξεκίνησε ήδη να εφαρμόζεται, η λιτότητα
συνεχίζεται.
Στις 6 Φεβρουαρίου του 2015 είχατε
εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων με κοινοβουλευτική
πλειοψηφία-ρεκόρ (235 ψήφους σε σύνολο 298 παρόντων). Πώς ήταν η
εμπειρία σας;
Μου προτάθηκε να γίνω Πρόεδρος της
Βουλής όταν αρνήθηκα να αναλάβω το Υπουργείο Εσωτερικών. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ
βρισκόταν στην Αξιωματική Αντιπολίτευση είχα την ευθύνη των θεμάτων
Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Θεώρησα την πρόταση
για την Προεδρία της Βουλής τιμητική και συνυφασμένη με τη μεγάλη ευθύνη
να ανακτήσει η Βουλή τη σύνδεσή της με την κοινωνία, να λειτουργήσει με
διαφάνεια, να πάψει να είναι πλυντήριο σκανδάλων, να αναλάβει
πρωτοβουλίες στήριξης των μεγάλων εθνικών υποθέσεων, όπως η διεκδίκηση
των γερμανικών οφειλών, ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, οι συνθήκες και
τα αίτια υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο και να ελέγξει μεγάλες
υποθέσεις διαφθοράς που θάβονταν, όπως η υπόθεση της Siemens και η
υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Ταυτόχρονα, θέλησα να αναδείξω την
κοινοβουλευτική διπλωματία, αλλά και να υπενθυμίσω τη μεγάλη σημασία των
ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
Ολόκληρη η θητεία μου ήταν γεμάτη
από δύσκολες στιγμές, κυρίως γιατί, εκτός από τον αναμενόμενο πόλεμο της
αντιπολίτευσης, αντιμετώπιζα υπονόμευση και επιθέσεις από στελέχη του
κόμματός μου, με προεξάρχοντα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Νίκο Φίλη,
που με στοχοποίησε από τις πρώτες συνεδριάσεις, καθώς και μέσα από
ψευδείς και ανήθικες διαρροές του επιτελείου Τσίπρα στον Τύπο, που ο
Πρωθυπουργός με διαβεβαίωνε ότι δεν προέρχονταν από τον ίδιο, κάτι που
αποδείχθηκε ψέμα.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση;
Η πιο εύκολη πάντως απόφαση ήταν να
τιμήσω τις δεσμεύσεις μου και να καταψηφίσω το τρίτο μνημόνιο και κάθε
σχετικό νομοσχέδιο, από τις 10 Ιουλίου μέχρι τον Αύγουστο.
Το μεγαλύτερό σας επίτευγμα;
Δεν θα μιλούσα για επίτευγμα, αλλά
για καθήκον. Όπως η δημιουργία της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η
αναβάθμιση της Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, η
ανάσυρση των σκανδάλων Siemens και λίστας Λαγκάρντ, αλλά και η απόφαση
της Βουλής για τη διενέργεια του πρώτου δημοψηφίσματος από το 1975. Ενός
δημοψηφίσματος που ανέδειξε τη γενναιότητα, την αποφασιστικότητα και το
δημοκρατικό φρόνημα του λαού μας, που όρθωσε ανάστημα απέναντι στην
τρομοκρατία των δανειστών, την προπαγάνδα των μιντιοκρατών και τη
χειραγώγηση.
Γιατί θλίβεστε για τον κ. Τσίπρα;
Δεν θλίβομαι. Ο κ. Τσίπρας
αποδείχθηκε κατώτερος της εμπιστοσύνης όλων μας και, κυρίως, κατώτερος
της εμπιστοσύνης του λαού. Αποδείχθηκε έρμαιο του δικού του αμοραλισμού
και τυχοδιωκτισμού, που ξεδιπλώθηκε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο το
καλοκαίρι.
Γιατί λέτε πως τον τελικό λόγο έναντι των μνημονιακών πολιτικών που ακολουθεί ο Πρωθυπουργός, θα τον έχει ο λαός;
Γιατί είναι βέβαιο ότι αυτός ο λαός,
που έπεσε θύμα εξαπάτησης και προδοσίας, θα απαντήσει με τρόπο
απερίφραστο, ηχηρό και δημοκρατικό στη νέα θυματοποίησή του. Ο λαός
ανέδειξε τον κ. Τσίπρα στην Πρωθυπουργία για να απαλλαγεί από τα
μνημόνια, όχι για να εμβαθύνει τις μνημονιακές πολιτικές. Και θεωρώ
σίγουρο ότι οι πολίτες, έχοντας ξεπεράσει το σοκ του καλοκαιριού, δεν θα
δώσουν άλλη ευκαιρία στον κ. Τσίπρα.
Μπορεί να κυβερνήσει με τους 153 βουλευτές που του έμειναν;
Νομίζω ότι θα εξαντλήσει κάθε μέθοδο
και τρόπο για να συνεχίσει να κυβερνά, αφού η εξουσία αποδείχθηκε γι’
αυτόν αυτοσκοπός. Θεωρώ βέβαιο ότι θα επιχειρήσει και διεύρυνση της
κυβερνητικής πλειοψηφίας με συνεργασία με άλλα μνημονιακά κόμματα.
Ταυτόχρονα είμαι βέβαιη πως όποια τακτική και να ακολουθήσει, αυτός ο
άκρατος κυβερνητισμός, δεν θα μπορέσει να τον βγάλει μακριά.
Η περίοδος χάριτος στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε;
Περίοδο χάριτος δεν δικαιούται μια
κυβέρνηση που επανήλθε στην εξουσία μεταμορφωμένη σε όργανο των
δανειστών. Περίοδο χάριτος δεν δικαιούνται εκείνοι που διεκδίκησαν να
κυβερνούν χωρίς αντίλογο. Δεν είναι μόνο η υπογραφή του τρίτου μνημονίου
και το γεγονός ότι πλέον η Βουλή έχει μετατραπεί σε επικυρωτήριο των
κελευσμάτων της Τρόικας.
Είναι και η αλαζονεία, η εκτράχυνση,
η έλλειψη ηθικού έρματος που διακρίνει την σημερινή κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παρακολουθούμε τον κ. Καμμένο να παραλληλίζει την
ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία, τον κ. Τσίπρα να λέει ότι δικαιούται μια
οίηση επειδή έγινε Πρωθυπουργός στα 40 του και να αστειεύεται με
αγοραίο τρόπο στο twitter για μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής και
διεθνών σχέσεων, αμφοτέρους τους κ. κ. Τσίπρα-Καμμένο να επιδίδονται σε
επικοινωνιακά τεχνάσματα με στρατιωτικά χιτώνια, κυβερνητικούς βουλευτές
να δηλώνουν ότι εάν δεν υπήρχαν μνημόνια θα έπρεπε να τα είχαμε
εφεύρει, υπουργούς να διασκεδάζουν επιδεικτικά την ώρα που η κοινωνία
καταστρέφεται, οι συντάξεις μειώνονται, νέοι φόροι επιβάλλονται, τον
Πρόεδρο της Βουλής να διατάσσει εισβολή και παραβίαση στα γραφεία της
προκατόχου του και πολιτικής του αντιπάλου και της Επιτροπής Αλήθειας
Δημοσίου Χρέους.
Ο Πρωθυπουργός γευματίζει με τον
υπόλογο για την υπόθεση των τραπεζών, των κυπριακών καταστημάτων και τον
άκυρο συμβιβασμό με τη Siemens κ. Στουρνάρα, κορυφαίοι υπουργοί ξεχνούν
να δηλώσουν εκατομμύρια στο Πόθεν Έσχες, ο υπουργός Οικονομικών κ.
Τσακαλώτος πανηγυρίζει επειδή τον συγχαίρουν οι δανειστές, ο γ.γ. κ.
Τσουκαλάς μιλά για τον τραγικό θάνατο πρόσφυγα στα συρματοπλέγματα
αποκαλώντας το θύμα «ψητό μαροκινό». Το δε περιβόητο «παράλληλο
πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ» αποσύρθηκε με εντολή των δανειστών. Έχουμε μπροστά
μας ένα επαρκές δείγμα γραφής μιας άθλιας διακυβέρνησης.
Το
αμέσως επόμενο διάστημα που η κοινωνία θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα
μέτρα του τρίτου μνημονίου, η κοινωνική έκρηξη θα κορυφωθεί, με εσάς
στην πρώτη γραμμή;
Στην Ελλάδα συντελείται μια
κοινωνική γενοκτονία. Πάντοτε θα είμαι στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών
αγώνων και της υπεράσπισης της δημοκρατίας.
Θα ξαναβγεί η Ελλάδα στους δρόμους με παναπεργίες και συλλαλητήρια;
Όταν μία κοινωνία βάλλεται στην ίδια
την ύπαρξή της, μπορεί και πρέπει να αντιδρά. Δεν υπάρχει πιο
αντιδραστική αντίληψη από αυτήν που εκφράσθηκε πρόσφατα από υπουργό της
Κυβέρνησης, ότι «οι απεργίες και τα συλλαλητήρια μας βγάζουν εκτός
ευρωπαϊκού πλαισίου».
Σε μια κοινωνία του 1,5 εκατομμυρίου
ανέργων (60% στους νέους άνδρες, 72% στις νέες γυναίκες), 300.000
οικογένειες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, 48% των συνταξιούχων κάτω από το όριο
της φτώχειας και 1 στα 2 παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας, η
δημιουργία μετώπου κοινωνικής αντίστασης και δημοκρατικής άμυνας είναι
επιβεβλημένη. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές και πρέπει να τις
διεκδικούμε και να τις συγκροτούμε συλλογικά. Η Ιστορία δεν τελειώνει
ποτέ, όσο κι αν αυτό θα ήθελαν όσοι υποστηρίζουν ότι «δεν υπάρχει
εναλλακτική».
Όλα αυτά πού οδηγούν;
Οι πολιτικές των δανειστών ή οι
αντιδράσεις των πολιτών; Εάν μιλάτε για τις πολιτικές των δανειστών,
οδηγούν όπως είναι γνωστό στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανθρωπιστική
κρίση, στη διόγκωση του δημόσιου χρέους.
Εάν αναφέρεσθε στις αντιδράσεις των
πολιτών και των συλλογικοτήτων, πεποίθησή μου είναι ότι μόνο μέσα από
την κοινωνική αφύπνιση και τη λαϊκή χειραφέτηση μπορεί να οδηγηθούμε
στην κοινωνική ευημερία και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Εκείνοι που
ενοχλούνται που οι πολίτες θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και που οι
νέοι διεκδικούν τα όνειρά τους αντιπροσωπεύουν ένα παρελθόν που η
κοινωνία έχει απορρίψει.
Ποιοι ενοχλούνται από τα Πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους;
Εκείνοι που δημιούργησαν το χρέος
και θέλουν να το φορτώσουν στις πλάτες της κοινωνίας, εκείνοι που
απέκρυψαν συστηματικά ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, με σκοπό να
εξυπηρετήσουν τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες και τα συνδεδεμένα
κυβερνητικά και οικονομικά συμφέροντα, εκείνοι που διαπλέκονται με τις
κυβερνητικές εξουσίες διαμορφώνοντας μία ολιγαρχική καταδυνάστευση των
ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Η αλήθεια αρκετές φορές ενοχλεί.
Όπως το ότι η σύναψη του πρώτου μνημονίου έγινε για να σωθούν οι
γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες, το ότι οι δανειστές γνώριζαν από το
2010 ότι το ελληνικό χρέος και το πρόγραμμα που επρόκειτο να επιβληθεί
δεν ήταν βιώσιμο. Μόνο το 8% των δανείων δόθηκε για τον κρατικό
προϋπολογισμό. Στην πραγματικότητα, τα νέα δάνεια αποπληρώνουν τόκους
και χρεολύσια ενός παράνομου χρέους.
Θα ήταν καλύτερα να είχε μείνει
στην αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ από το να διαψεύσει τις προσδοκίες σας μετά
την εκλογή του στην εξουσία; Τι γίνεται όταν οι ελπίδες που
καλλιεργούνται αποδεικνύονται ανυπόστατες;
Θα ήταν καλύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε
τιμήσει τη λαϊκή ετυμηγορία της 25ης Ιανουαρίου και της 5ης Ιουλίου. Ο
ΣΥΡΙΖΑ είχε πολύ συγκεκριμένη λαϊκή εντολή. Να απαλλάξει τη χώρα από τα
μνημόνια και να δημιουργήσει τις βάσεις για τη δημοκρατική, κοινωνική
και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα.
Όμως, γι’ αυτό μας επέλεξε ο λαός.
Με την ακύρωση της εντολής του
δημοψηφίσματος κάποιοι επιχείρησαν να σκοτώσουν την ελπίδα και το
φρόνημα του λαού, να τον απελπίσουν και να τον κάνουν να παραιτηθεί από
κάθε διεκδίκηση. Δεν ήταν η ελπίδα ανυπόστατη. Κάποιοι από εκείνους που
την ενσάρκωσαν αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και των ιστορικών
επιταγών. Κάποιοι έχουν ευθύνες και πρέπει να λογοδοτήσουν. Πέταξαν όλα
εκείνα για τα οποία είχαμε παλέψει τα τελευταία χρόνια.
Εναντιωθήκατε
στους ισχυρούς θεσμούς, εντός και εκτός Ελλάδος, συγκρουστήκατε με το
ίδιο σας το κόμμα, πώς όμως θα κρατήσετε ζωντανή τη δημόσια επιρροή σας
εκτός των επίσημων πολιτικών μηχανισμών όταν έχετε συγκρουσθεί και με τα
πιο ισχυρά μέσα ενημέρωσης;
Όταν μια κοινωνία αφαιμάσσεται, η
σύγκρουση με τους φορείς της διαπλοκής και της διαφθοράς είναι αυτονόητη
υποχρέωση των εκπροσώπων του λαού. Η πολιτική σε συνεννόηση με τη
διαπλοκή είναι καταστρατήγηση του λαϊκού και κοινωνικού συμφέροντος.
Πιστεύω βαθιά ότι η πολιτική
παρέμβαση και η πολιτική απεύθυνση δεν έχουν ανάγκη ούτε από
μεσολαβητές, ούτε από νταβαντζήδες. Ταυτόχρονα, θεωρώ αναγκαία την
οικοδόμηση νέων τρόπων επικοινωνίας με τους πολίτες και διασφάλισης της
αδιαμεσολάβητης ενημέρωσης. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αποτελούν έναν
από τους χρήσιμους διαύλους κοινωνικής επικοινωνίας, το ίδιο και το
Διαδίκτυο, αλλά και οι διά ζώσης επαφή με τους πολίτες.
Η εμπειρία μου των τελευταίων ετών
επιβεβαιώνει ότι οι πολίτες βλέπουν και καταλαβαίνουν πέρα και πίσω από
το παραμορφωτικό και προπαγανδιστικό μιντιακό παραπέτασμα. Από την άλλη
πλευρά, υπάρχουν αρκετοί δημοσιογράφοι αφιερωμένοι στο καθήκον τους, που
δεν δέχονται και δεν ανέχονται να γίνουν υπάλληλοι κανενός αφεντικού,
στο καθήκον τους για την αποκάλυψη της αλήθειας και την αντικειμενική
ενημέρωση.
Τι θα συμβουλεύατε τους ενεργούς
πολίτες να πράξουν σήμερα; Από πού να αντλήσουν δύναμη, πώς να
διακρίνουν το ορθό από το άδικο, πώς να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη
άποψη για το τι πρέπει να γίνει;
Καταρχάς, θεωρώ πιο χρήσιμο οι
πολιτικοί να ακούν τους πολίτες, και όχι να τους κανοναρχούν. Δεν
απευθύνω συμβουλές στους συμπολίτες μου, αλλά την προτροπή και την
πρόσκληση όλοι μαζί να παλέψουμε για τη ζωή μας και ένα αξιοβίωτο μέλλον
για τις ζώσες και τις επόμενες γενιές. Οι κοινωνίες προχωρούν
συλλογικά. Μέσα από τη δημιουργική συμμετοχή, την αλληλεγγύη, την
κριτική και την αυτοκριτική, την σύνθεση, την αμφισβήτηση.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Δεν φοβάμαι.
Από πού αντλείτε αισιοδοξία;
Από τη μαχητικότητα και τη θέληση
της νεολαίας να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο. Και από την καθημερινή
επαφή με τους ανθρώπους, που παρά την τραυματική εμπειρία των τελευταίων
μηνών ξαναστέκονται στα πόδια τους, έτοιμοι να δώσουν ξανά τη μάχη.
Αυτή τη μάχη που είναι υπόθεση συλλογικής αξιοπρέπειας και ιστορική
αναγκαιότητα να την κερδίσουμε.
Πήγατε
στα σημεία των δολοφονικών επιθέσεων στο Παρίσι, έχουμε εισέλθει σε ένα
κόσμο που κανείς δεν είναι ασφαλής. Πώς αντιμετωπίζονται τέτοια
τρομοκρατικά φαινόμενα;
Τα τελευταία 14 χρόνια ο
επονομαζόμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» εξελίχθηκε σε πόλεμο κατά
της δημοκρατίας. Αντί να δημιουργηθούν οι εγγυήσεις πρόληψης και
καταπολέμησης της εγκληματικότητας, περιεστάλησαν οι κεκτημένες
ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα, ενώ η μαζική δολοφονική τυφλή
εγκληματικότητα προσέλαβε ακόμη πιο φρικαλέες μορφές.
Πιστεύω ακράδαντα στη ρήση «όποιος
είναι διατεθειμένος να εκχωρήσει την ελευθερία του για λίγη ασφάλεια,
δεν αξίζει ούτε την ελευθερία, ούτε την ασφάλεια». Η απάντηση της
ανθρωπότητας στα πιο στυγνά εγκλήματα δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από
το κράτος δικαίου και την επιβεβαίωση της οικουμενικής εναντίωσης στον
πόλεμο.
Η Ευρώπη έχασε το στοίχημα για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό;
Το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό
αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα στην ατζέντα
του ΟΗΕ. Αυτό αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να μιλά για μαγικές
συνταγές. Αν δεν εξαλειφθούν οι αιτίες της προσφυγιάς και των
μεταναστευτικών ροών, ο πόλεμος, τα ανελεύθερα καθεστώτα, οι πολιτικές
διώξεις, η φτώχεια, η έλλειψη βιώσιμης προοπτικής για τους ανθρώπους
στον τόπο τους, δεν μπορούμε να μιλάμε για λύσεις.
Αντίστροφα, είναι προκλητικό να
απορούν, να εκπλήσσονται και να αντιδρούν με το προσφυγικό φαινόμενο οι
ίδιες πολιτικές ηγεσίες που με αποφάσεις και πολεμικές επιχειρήσεις
συμβάλλουν στην όξυνσή του.
Όσο για το αντιδραστικό δόγμα της «Ευρώπης-φρουρίου», αυτό απέτυχε παταγωδώς όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.
Η ΕΕ υποχρεούται να τηρήσει τις
διεθνείς και θεμελιώδεις υποχρεώσεις της, σεβασμού του δικαιώματος στο
άσυλο, ανθρωπιστικής στήριξης και υποδοχής των προσφύγων και δημιουργίας
κέντρων υποδοχής που δεν θα θυμίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης ή φυλακές
και υποχρεούται να διαθέσει τα αναγκαία κονδύλια για να ανταποκριθεί.
Όπως είπε ένας ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, ο Τόνι Μπεν, «αν μπορούμε
να βρίσκουμε χρήματα για να σκοτώνουμε ανθρώπους, μπορούμε να βρούμε
χρήματα για να σώζουμε ανθρώπους».
Ποια η σχέση σας με την Κύπρο;
Την Κύπρο την αισθάνομαι σαν δεύτερη
πατρίδα μου. Έχω πολύ ισχυρούς δεσμούς με τον τόπο και με τους
ανθρώπους, σχέσεις και εμπειρίες ζωής που με έχουν διαμορφώσει, από την
πρώτη φορά που επισκέφθηκα την Πράσινη Γραμμή, πριν ακόμη ανοίξουν τα
οδοφράγματα.
Αισθάνομαι μεγάλη οδύνη για τη
συνεχιζόμενη κατοχή και βιώνω με πραγματική προσμονή την ελπίδα ότι θα
υπάρξει λύση, η οποία περνά και μέσα από την αποφασιστικότητα των
ανθρώπων, των κοινοτήτων.
Με έναν τρόπο, αισθάνομαι σε
προσωπικό επίπεδο να με συνδέουν με την Κύπρο οι ιστορικοί δεσμοί
συμπόρευσης των δύο λαών μας, ελληνικού και κυπριακού, και η
αδιαπραγμάτευτη σχέση αλληλεγγύης, που ενώνει δύο λαούς που χτυπήθηκαν
άγρια από τον ιμπεριαλισμό, τη χούντα, τον πόλεμο αλλά και που ενέγραψαν
στην ιστορική μνήμη απαράγραπτα κεφάλαια δημοκρατικής αντίστασης,
ανθρωπισμού, διεθνισμού.
Το γεγονός ότι ελληνικός και
κυπριακός λαός βίωσαν τους ίδιους εκβιασμούς για να καμφθούν στο πλαίσιο
των μνημονίων και η πεποίθησή μου ότι η Κύπρος έπεσε θύμα των ίδιων
συμφερόντων που κερδοσκόπησαν εις βάρος της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων
και Ελλήνων ολιγαρχών και τραπεζιτών, ενισχύει την άποψή μου ότι οι δύο
λαοί θα έπρεπε να διαμορφώσουν κοινό μέτωπο δημοκρατικής και
κυριαρχικής αντίστασης απέναντι σε αυτή την άλωση.
-Ετοιμάζετε νέο κόμμα, ποια τα επόμενα βήματά σας;
Θεωρώ αναγκαία την ανάληψη όλων των
απαραίτητων πρωτοβουλιών για να αποτινάξουμε τον μνημονιακό ζυγό και να
χτίσουμε ξανά μια πατρίδα θεμελιωμένη στην ελευθερία, τη δημοκρατία, τη
δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια. Προς το σκοπό αυτό θα αναλάβω κάθε
επιβαλλόμενη πρωτοβουλία. Παράλληλα, θα συνεχίσουμε σε επίπεδο
κοινωνίας, το έργο των επιτροπών για τον λογιστικό
έλεγχο του χρέους και τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
Υπάρχει ιδιαίτερα ζωηρό ενδιαφέρον,
τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Πολιτικές και κοινωνικές
πρωτοβουλίες για λογιστικό έλεγχο του χρέους έχουν ήδη αναληφθεί και σε
πολλές άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Αργεντινή, η Τυνησία ενώ
έντονο είναι το ενδιαφέρον και στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τι να περιμένουμε από το δίσεκτο 2016;
Δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους
προκαταλήψεις, αλλά ούτε και σε μια μοιρολατρική θεώρηση του μέλλοντος.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε εμείς το 2016, ώστε αυτό να φέρει τη
ζωτική και αναγκαία ανατροπή του ολοκληρωτικού, τραπεζοκρατικού και
χρεοκρατικού καθεστώτος που οικοδομείται από οικονομικές ελίτ,
συμφέροντα και κυβερνήσεις πανευρωπαϊκά. Τι θα κάνουμε εμείς ώστε να
επανέλθουν στο προσκήνιο οι κοινωνίες, οι λαοί, οι άνθρωποι; Η απάντησή
μου είναι: πρέπει να κάνουμε τα πάντα. Και σε ό,τι με αφορά, θα κάνω τα
πάντα.
Και μια ευχή για το 2016...
Να είναι η χρονιά που οι λαοί θα ανταποκριθούν στην ιστορική πρόκληση και την ιστορική ευθύνη.
Συνέντευξη στην Αντιγόνη Σολομωνίδου Δρουσιώτου
