Περπατώντας στους δρόμους της δοκιμαζόμενης αυτό τον καιρό, πόλης του Ντιγιάρμπακιρ, που οι Κούρδοι ονομάζουν Αμιδα, εκεί σε μια κεντρική πλατεία του δήμου Καγιάπινάρ,θα βρεθείς μπροστά σε ένα επιβλητικό μνημείο, για τα 34 θύματα που έχασαν τη ζωή τους από τους σφοδρούς και αναίτιους βομβαρδισμούς της τουρκικής Αεροπορίας, ενάντια σε μια ομάδα 40 ατόμων, κατοίκων του χωριού Ρομπόσκι, την Τετάρτη 28 Δεκέμβρη 2011.
Στη μέση η τραγική φιγούρα της Κούρδισας μάνας (ίσως αδελφής, συζύγου ή κόρης) και γύρω της καρφωμένοι οκτώ πύραυλοι. Στη βάση του μνημείου αναγράφονται τα 34 ονόματα των νεκρών της επίθεσης.
Το ιστορικό της σφαγής
Την δεκαετία του ’90 το τουρκικό κράτος εκκένωσε, για λόγους ασφάλειας, κουρδικά χωριά ξεριζώνοντας τους κατοίκους και μεταφέροντάς τους σε νέα, στην Επαρχία Σιρνάκ, κοντά στα σύνορα με το Ιρακ. Ανάμεσά τους το Ρομπόσκι (η τουρκική ονομασία του είναι Ορτάσου), και το Μπεζού (Γκιούλγιαζί) στην περιοχή Γκιλεμπάν (Ουλούντερέ).Σε μια περιοχή έντονα στρατιωτικοποιημένη, σε ένα περιβάλλον με μεγάλες εκτάσεις ναρκοθετημένες, που έχουν στοιχίσει στο παρελθόν τουλάχιστον 5 ανθρώπινες ζωές, 20 ακρωτηριασμένους και μεγάλο αριθμό ζώων από τις εκρήξεις ναρκών, η μοναδική δυνατότητα για να επιζήσουν οι άνθρωποι είναι οι ανταλλαγές προϊόντων, το εμπόριο με τα γύρω χωριά που τυχαίνει να βρίσκονται στην «άλλη πλευρά» των συνόρων, στο Νότιο Κουρδιστάν (Ιρακινό Κουρδιστάν).
Αλλωστε αυτό το εμπόριο είναι υπόθεση αιώνων. Οι παππούδες τους και οι πατεράδες τους ακολουθούσαν αυτές τις διαδρομές, χρησιμοποιώντας πάντα τους ίδιους δρόμους, χωρίς να έχουν αντιμετωπίσει ποτέ σοβαρά προβλήματα από τις αρχές και των δύο χωρών. Εχουν συγγενείς που ζουν στις περιοχές μετά τα σύνορα. Γι αυτούς τους ανθρώπους φυσικό σύνορο, φράχτης ή συρματοπλέγματα δεν υπάρχουν, μονάχα μια πέτρα στημένη στη μέση του παμπάλαιου μονοπατιού με σκαλισμένο πάνω της το νούμερο «15».
Τη νύχτα της 28ης Δεκέμβρη 2011, μια ομάδα 40 χωρικών μπήκαν στο δρόμο της επιστροφής για το Ρομπόσκι από τα χωριά του Ιρακ. Ηταν φορτωμένοι με τρόφιμα και καύσιμα, αυτοί και τα γαϊδουράκια τους. Μόλις πέρασαν την πέτρα με το νούμερο 15, άρχισαν άγριοι βομβαρδισμοί από την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη F-16 εξαπέλυσαν πυραύλους αποδεκατίζοντας την μικρή ομάδα των άοπλων Κούρδων χωρικών. Επεσαν νεκροί 34 από τους 40. Οι 19 από αυτούς παιδιά κάτω από 18 χρόνων με τον μικρότερο, μόλις στα 12, κι από τους υπόλοιπους 15, από 19 έως 38 ετών ο μεγαλύτερος.
Το ξημέρωμα οι κάτοικοι των γύρω χωριών μαζεύτηκαν στη περιοχή να μαζέψουν τους νεκρούς τους. Το γειτονικό στρατόπεδο δεν έδωσε άδεια σε στρατιώτες και στους υγειονομικούς της μονάδας να βοηθήσουν τους όποιους επιζώντες και με τη μεταφορά των πτωμάτων από τη δύσβατη περιοχή.
«Μαζέψαμε όσα κομμάτια από τα τεμαχισμένα σώματά τους μπορέσαμε να βρούμε και με γαϊδούρια που επέζησαν από τον βομβαρδισμό τα μεταφέραμε στο χωριό μας», διηγήθηκε ένας από τους συγχωριανούς τους.
Από την περισυλλογή των νεκρών από τους συγχωριανούς τους το πρωί της 28ης Δεκέμβρη 2011.
Το τουρκικό κράτος δυο μέρες μετά, γιόρταζε την Πρωτοχρονιά με λαμπρές γιορτές και πανηγύρια, λες και η σφαγή στο Ρομπόσκι δεν έγινε ποτέ, ή ήταν ένα τίποτα.
30 Δεκέμβρη 2011. Την ώρα που η υπόλοιπη Τουρκία γιόρταζε το Νέο Ετος, οι κάτοικοι του Ρομπόσκι έθαβαν τους νεκρούς τους.
Τέσσερα χρόνια μετά
Λίγους μήνες μετά και ενώ οι έρευνες βρίσκονταν σε εξέλιξη, ο Ρετζέπ Νταγίπ Ερντογάν δηλώνει ότι πρόκειται για ένα «θλιβερό και λυπηρό λάθος». Λίγες μέρες νωρίτερα, μάλιστα, βράβευσε, για την συνολική του προσφορά, τον Διοικητή των Τουρκικών Αεροπορικών Δυνάμεων, ο οποίος ήταν υπεύθυνος των βομβαρδισμών.Τον Μάρτη του 2013 η Επιτροπή που είχε αναλάβει να εξετάσει τη Σφαγή του Ρομπόσκι και τις τυχόν ευθύνες, παραδίνει στη Κοινή Γνώμη την αναφορά της. «Ηταν ένα ατύχημα». «Δεν υπήρξε πρόθεση στο περιστατικό». «Η ΜΙΤ (Milli İstihbarat Teskilati – Εθνική Οργάνωση Πληροφοριών Τουρκίας) και το Γενικό Επιτελείο είχαν δώσει λαθεμένες πληροφορίες για επικείμενη δράση των ανταρτών του ΡΚΚ στην περιοχή». Κανείς δεν ανακρίθηκε, κανείς δεν οδηγήθηκε στο Δικαστήριο και κανείς δεν τιμωρήθηκε για τον βομβαρδισμό των αμάχων και την Σφαγή του Ρομπόσκι.
Κανείς, εκτός από τον δημοσιογράφο της εφημερίδας Ταράφ, τον αρθρογράφο Αχμέτ Αλτάν, ο οποίος, για το άρθρο του με τίτλο «Κρατική Συνενοχή και Ηθική», τον Γενάρη του 2012, αναφέρθηκε στη Σφαγή του Ουλούντερε (Ρομπόσκι) και έγραψε ότι «οι υπεύθυνοι πρέπει να βρεθούν, να δικαστούν και να τιμωρηθούν». Ο Αλτάν για αυτό το άρθρο του κατηγορήθηκε για προσβολή του τότε πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, και καταδικάστηκε σε ποινή 11 μηνών και 20 ημερών.
Πριν από μερικές μέρες, την Δευτέρα 28 Δεκέμβρη, στη περιοχή, χιλιάδες πολίτες τίμησαν τη μνήμη των 34 Κούρδων, που έπεσαν νεκροί από τους βομβαρδισμούς των τουρκικών F-16. Η τελετή ήταν επίσης αφιερωμένη στη μνήμη του δικηγόρου των οικογενειών του Ρομπόσκι και Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Ντιγιάρμπακιρ, Ταχίρ Ελτσί, ο οποίος δολοφονήθηκε πριν από έναν μήνα στην Αμιδα (Ντιγιάρμπακιρ).
Από τις φετινές εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των νεκρών της Σφαγής
του Ρομπόσκι
Από τις φετινές εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των νεκρών της Σφαγής του Ρομπόσκι
Η Ναρίν Αντ διαβάζοντας το δελτίο Τύπου των οικογενειών του Ρομπόσκι επισήμανε ότι οι κρατικές δυνάμεις της Τουρκίας διαπράττουν κάθε μέρα περισσότερες σφαγές λόγω της ατιμωρησίας των δραστών, και συνέχισε:
«Γνωρίζουμε από το Ρομπόσκι ότι η
ανθρώπινη ζωή είναι πολύ φτηνή στην Τουρκία. Οι σφαγές στην κουρδική
περιοχή συνεχίζονται. Δεκάδες νέοι, παιδιά και γυναίκες δολοφονούνται
στους δρόμους κάτω από το καθεστώς της απαγόρευσης της κυκλοφορίας.
Σκοτωμένες μητέρες παραμένουν άταφες στους δρόμους για μέρες, αγέννητα
μωρά σκοτώνονται. Οι πόλεις μας, Σουρ, Τζίζρε, Νουσάιμπιν, Κερμποράν και
Σιλόπη είναι στο στόχαστρο των τανκς και του πυροβολικού, που σκοτώνουν
όλο και περισσότερους ανθρώπους κάθε μέρα που περνά.
Γνωρίζουμε από τη δολοφονία του Ταχίρ
Ελτσί ότι εκείνοι που έσφαξαν τους αδελφούς και τους συζύγους μας στο
Ρομπόσκι, σκοτώνουν σήμερα περισσότερους δικούς μας ανθρώπους σε
διαφορετικές περιοχές κάθε μέρα. Το κράτος δολοφόνος και οι δράστες
μένουν ατιμώρητοι. Ωστόσο εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ τον αγώνα για
δικαιοσύνη».
Μιλώντας εξ ονόματος των μητέρων του Ρομπόσκι η Φελέκ Ενσού είπε:
«Χαιρετίζω όσους αντιστέκονται γενναία
πίσω από τα χαντάκια. Δεν είμαι μόνο μια μάνα που δολοφόνησαν το παιδί
της στο Ρομπόσκι. Είμαι η μάνα όλων των μαρτύρων του Κουρδιστάν. Από το
Κομπανί ως το Σουρούτς, από το Τζίζρε ως την Αμιδα, χαιρετίζω όλους
εκείνους που αντιστέκονται. Δεν φοβόμαστε το Κράτος, αντίθετα αυτοί
πρέπει να φοβούνται εμάς τις μητέρες. Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ τον
αγώνα».
Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης του HDP από την Ούρφα, Οσμάν Μπαϊντεμίρ είπε:
«Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της ελευθερίας του κουρδικού λαού, θα είναι ο αιώνας της ελευθερίας των καταπιεσμένων»
Στη συνέχεια διαβάστηκε μήνυμα του βουλευτή του HDP της Επαρχίας Σιρνάκ, Φερχάτ Ενσού,
που έστειλε από την Σιλόπη, η οποία δέχεται επίθεση από τις τουρκικές
δυνάμεις και βρίσκεται κάτω από το καθεστώς της απαγόρευσης της
κυκλοφορίας. Ο Φερχάτ Ενσού είναι συγγενής με πολλά από τα θύματα της
Σφαγής του Ρομπόσκι και έχει το ίδιο επίθετο με τους περισσότερους
νεκρούς:
«Το τουρκικό κράτος θέλει να λυγίσει τον
Κουρδικό λαό με σφαγές, καταστροφές και τρομοκρατία. Εμείς όμως δεν θα
λυγίσουμε, δεν θα υποκύψουμε. Από τις περιοχές που έχουν κηρύξει την
Αυτοδιοίκησή τους, από μια πόλη με τόσους νεκρούς όπως το Ρομπόσκι, όπου
για άλλη μια φορά τιμούμε τα θύματα της σφαγής, σας υποσχόμαστε ότι
αυτός ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος».
Από τις εκδηλώσεις στη πόλη Νίγδη. «Ο δολοφόνος του Ρομπόσκι είναι το Κράτος» γράφει το πανό.
