ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗ, ΦΙΛΗ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Έχετε διανοηθεί ποτέ ότι θα μπορούσε υπουργός, όπως ο Σκουρλέτης, ο οποίος με τις δημοπρασίες ΝΟΜΕ ξεπούλησε τη φτηνή ηλεκτρική παραγωγή της ΔΕΗ σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, ζημιώνοντας τη , σύμφωνα με τις καταγγελίες της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, πάνω από 300 εκ. ευρώ, ο οποίος ακόμα δέσμευσε τη ΔΕΗ να χάσει το 50% των πελατών της προς ιδιωτικές εταιρείες μέχρι το 2020, ο οποίος, επίσης,
απόκοψε το κερδοφόρο μονοπώλιο του ΑΔΜΗΕ από την ΔΕΗ και ξεκίνησε το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του με την είσοδο στρατηγικού κατά 24% κινέζου επενδυτή, ο οποίος, τέλος, μετέφερε και το 34% της ΔΕΗ στο Υπερταμείο για εκποίηση στο άμεσο μέλλον, να επαίρεται στην τελετή παράδοσης ότι, τάχα, γλύτωσε (ψευδέστατα) από το ξεπούλημα το 17% της ΔΕΗ!!!
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗ
Και, όμως, αυτήν την έπαρση εκδήλωσε ''περήφανα΄΄ ο Πάνος Σκουρλέτης, συνεχίζοντας τις χειρότερες παραδόσεις ψεύδους του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που παρέδιδε στον Γιώργο Σταθάκη την υπουργική σκυτάλη, προκειμένου ο τελευταίος να συνεχίσει και να κλιμακώσει ταχύτατα, χωρίς περιττές τριβές και απολογητικές δηλώσεις, το θεάρεστο έργο του ξεπουλήματος οτιδήποτε του δημοσίου στον ενεργειακό τομέα.
Περιττό να πούμε ότι ο Γιώργος Σταθάκης θα κολλήσει θαυμάσια με τον Μαν. Παναγιωτάκη στη ΔΕΗ, όπως ο τέντζερης με το καπάκι.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΦΙΛΗ
Η άλλη περίπτωση αξιομνημόνευτης υπουργικής παράδοσης είναι εκείνη του Ν. Φίλη, ο οποίος έφτασε στο σημείο να καταγγείλει τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο πως η συνέντευξη του στον Sky ήταν ένα συμβόλαιο πολιτικού θανάτου για τον ίδιο.
Τον Ν. Φίλη ολίγον τον έχει ενοχλήσει το ''συμβόλαιο θανάτου'' για τον τόπο και το λαό που ψήφισε με το τρίτο μνημόνιο, ούτε τον ενόχλησε η πολιτική υπαλληλία του στις κατοχικές δυνάμεις της χώρας, κατοχή και κατοχικές δυνάμεις για τις οποίες αναγνώρισε ευθέως ο Κ. Ζουράρις, ο οποίος από τη θέση του υπουργού κατοχικής κυβέρνησης διεξάγει αντικατοχικό αγώνα.
Εκτός και αν, όπως μας είπε ο Ζουράρις, ως κατοχικός υπουργός διεξήγαγε αντικατοχικό αγώνα μέσα σε μια κυβέρνηση κατοχής.
Απαράδεκτος, ασφαλώς, ο αρχιεπίσκοπος με τα όσα μειωτικά και απαξιωτικά είπε για τον Νίκο Φίλη όσο και αν οι χειρισμοί του τελευταίου ήταν τραγελαφικοί και καθόλου ευθείς.
Αλλά δεν ήταν ο Αρχιεπίσκοπος που απέπεμψε τον Ν. Φίλη από το Υπουργείο αλλά ο Αλ. Τσίπρας.
Δεν μπορεί, λοιπόν, ο Ν. Φίλης, υποκριτικότατα, να χτυπάει τον Ιερώνυμο, δηλαδή το ''σαμάρι'' αντί για τον Αλ. Τσίπρα, δηλαδή τον ''γάιδαρο'' και να θέλει να εμφανισθεί περίπου ως ηρωικά πεσόν, όταν ατάκτως είχε υποχωρήσει στις αρχιεπισκοπικές πιέσεις μέχρι κεραίας και στα πάντα, ακόμα και στα αυτονόητα.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Εκείνος, όμως, που ξεπερνάει όλους σε πολιτικό καραγκιοζιλίκι, κατά την παράδοση στο Υπουργείο Οικονομίας, είναι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου από τις ΗΠΑ.
Ο συνεπέστατος Δημήτρης Παπαδημητρίου, σε σχετική ερώτηση, όχι μόνο απαρνήθηκε μετά βγδελυμίας όσα έλεγε μέχρι πρόσφατα περί ''διπλού νομίσματος'' (άσχετο αν το διπλό νόμισμα, που πρότεινε παλιά ο Παπαδημητρίου δεν ήταν θετική διέξοδος αλλά απόπειρα αποφυγής της αναγκαίας λύσης του εθνικού νομίσματος) αλλά και έφτασε ουσιαστικά στο σημείο να 'φτύσει'' το παρελθόν του και την ακαδημαϊκή του πορεία, λέγοντας, περίπου, ότι ακαδημαϊκοί είμαστε, λέγαμε και καμιά κοτσάνα για να περνάει η ώρα. Τόσο καλά!
Από κει και πέρα, ο Δημ. Παπαδημητρίου εμφανίσθηκε στη νέα Υπουργική του θέση ως φανατικός του ευρώ και ως ο άνθρωπος των πιστωτών, ο ένθερμος θιασώτης της ΕΕ και ο έμπιστος των λεγόμενων ''επενδυτών'', ο πρόθυμος για την εξυπηρέτηση τους και ασφαλώς ο προθυμότατος για την άτεγκτη εφαρμογή του μνημονίου και των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων.
Τέτοιας έκτασης και κυνικότητας οβιδιακές μεταμορφώσεις μόνο ένας ''Αμερικανός φίλος'' θα μπορούσε να κάνει.
Συνιστά, όμως, ειρωνεία για τον νέο Υπουργό Οικονομίας να μιλάει για προσέλκυση επενδύσεων όταν η χώρα βρίσκεται κάτω από την μπότα των μνημονίων και της ύφεσης που προκαλούν και όταν είναι ακριβώς η προσκόλληση του τόπου στο ευρώ που επιφέρει οικονομική συμπίεση, αστάθεια και συνεχή απώλεια οικονομικού εδάφους.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Δεν είναι η Αριστερά που διώχνει επενδύσεις από τη χώρα. Οι τελευταίες συνεχώς καταρρέουν εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών εξουθένωσης.
Δεν είναι η Αριστερά που υποτίθεται ότι διώκει την ''επιχειρηματικότητα'' αλλά είναι οι μνημονιακές πολιτικές που βάζουν λουκέτο σε όλο, σχεδόν, τον μικρομεσαίο επιχειρηματικό και επαγγελματικό κόσμο.
Όπως είναι όλος αυτός ο συρφετός των κρατικοδίαιτων και εξ επαγγέλματος υποστηρικτών της ''ιδιωτικής πρωτοβουλίας'', οι οποίοι μιλάνε για την ''επιχειρηματικότητα'', μόνο και μόνο για να τη χρησιμοποιούν ως όχημα, προκειμένου να φουσκώνουν την τσέπη τους με δουλειές και εξυπηρετήσεις κάτω από το τραπέζι.
Μόνο η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά, που διαθέτει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα εξόδου από την ευρωζώνη, μπορεί να βγάλει τη χώρα από τον βάλτο και να προκαλέσει μια μεγάλη επενδυτική Άνοιξη, με την ταυτόχρονη στήριξη και ενίσχυση των εργασιακών σχέσεων.
Μια επενδυτική Άνοιξη που δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ένα μεγάλο και παραγωγικά επαναπροσανατολισμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Ο Δημ. Παπαδημητρίου εισήλθε στην κυβέρνηση, όχι για να προσελκύσει επενδύσεις, εκτός και αν ως επενδύσεις εννοεί το ξεπούλημα της χώρας και των στρατηγικών φιλέτων της αλλά για να δοθούν κυβερνητικές εξετάσεις εθελοδουλίας πρώτα απ' όλα στις ΗΠΑ και οπωσδήποτε στην ΕΕ.
Αλίμονο στον τόπο!
