Στον απόηχο του σκανδάλου των ντιζελοκινητήρων, που κόστισε αρκετά στο γερμανικό μονοπώλιο της VW, το εποπτικό συμβούλιο της εταιρίας σχεδιάζει να μειώσει τις ετήσιες αποζημιώσεις που παίρνουν τα μέλη του διοικητικού συμβούλιου (δηλαδή, τα στελέχη που παίρνουν τις βασικές επιχειρηματικές αποφάσεις). Μη φανταστείτε τίποτα μισθούς για εργατάκια. Πλαφόν 10 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο θα βάλουν. Δηλαδή, πάνω από οχτακόσια χιλιάρικα το μήνα μόνο από μια εμφανή πηγή (οι «αφανείς» είναι… αλλουνού παππά βαγγέλιο). Βέβαια, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και τα μπόνους, μόνο που ένα ποσοστό απ' αυτά θα δίνεται σε μετοχές της εταιρίας, ώστε τα στελέχη να έχουν ένα επιπλέον κίνητρο για να αυξήσουν την κερδοφορία της.
Οι κυοφορούμενες αποφάσεις της VW έχουν και πολιτικό άρωμα, καθώς εμπλέκεται το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD), που κυβερνά το ομόσπονδο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας, στο οποίο βρίσκεται η έδρα της VW (στο Βόλφσμπουργκ έχει το αρχηγείο της και το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων στον κόσμο). Το κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας κατέχει ένα 20% των μετοχών της VW και ο πρωθυπουργός Στέφαν Βέιλ όπως και ο υπουργός Οικονομικών Ολαφ Λίες είναι μη εκτελεστικά μέλη του διοικητικού συμβούλιου της VW. Το SPD ανέβασε ψηλά στην προεκλογική του ατζέντα το ζήτημα των υψηλών αμοιβών των στελεχών των επιχειρήσεων. Ο ίδιος ο υποψήφιος του SPD για την καγκελαρία, Μάρτιν Σουλτς, σε μία από τις πρώτες προεκλογικές ομιλίες του καταφέρθηκε ενάντια στις υψηλές αμοιβές των ανώτατων στελεχών των γερμανικών μονοπωλίων, στην προσπάθειά του να καταδημαγωγήσει τη γερμανική εργατική τάξη και να αποκαταστήσει τους παλιούς δεσμούς που αυτή είχε με τους σοσιαλδημοκράτες.
Οι μεγαλοαστοί μανατζαραίοι, όμως, αντέδρασαν αμέσως και ο «αναιδής» Σουλτς βρέθηκε αμέσως με την πλάτη στον τοίχο. Αποκαλύφθηκε ότι το μεγαλοστέλεχος του SPD Κριστίν Χόχμαν-Ντέρνχαρντ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης στη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Εσσης, εργάστηκε για ένα χρόνο ως μέλος του διοικητικού συμβούλιου και επικεφαλής του νομικού τμήματος της VW και αποχωρώντας στα τέλη Γενάρη πήρε ως αποζημίωση 13 εκατομμύρια ευρώ! Διαρρέοντας αυτή την πληροφορία οι μεγαλοαστοί μανατζαραίοι ήταν σαν να θύμιζαν στον Σουλτς το βιβλικό «ο αναμάρτητος υμών πρώτος λίθον βαλέτω», απαιτώντας να σταματήσει το SPD να δημαγωγεί προεκλογικά με ζητήματα που αφορούν την ανώτερη διοικητική κάστα των μονοπωλίων. «Πρέπει να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι έχω ένα σκληρό χρονικό διάστημα που ζω μ' αυτό», δήλωσε ο Σουλτς αναφερόμενος στην αποζημίωση της συντρόφισσάς του.
Αν δει κανείς το βιογραφικό της σοσιαλδημοκράτισσας Κριστίν Χόχμαν-Ντέρνχαρντ, θα βρει ένα τυπικό παράδειγμα της ανάλυσης του Λένιν για την άσκηση της πολιτικής εξουσίας από τα μονοπώλια στα ιμπεριαλιστικά κράτη. Τα μονοπώλια, έγραφε ο Λένιν στο μνημειώδες έργο του «Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», διοικούν απευθείας το κράτος με την τοποθέτηση ανθρώπων τους σε κρίσιμα πόστα της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού.
Η δρ Χόχμαν-Ντέρνχαρντ από το 1981 μέχρι το 1989 υπηρέτησε ως δικαστίνα σε διάφορα «κοινωνικά δικαστήρια» στη Φρανκφούρτη και στο Βιζμπάντεν και σε κρατιδιακό επίπεδο στην Εσση. Από το 1989 μέχρι το 1991 ήταν δημοτική σύμβουλος στη Φρανκφούρτη. Το 1991 έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στην Εσση και το 1995 υπουργός Επιστημών και Τεχνών (μέχρι το 1999). Από το 1999 μέχρι το 2011 υπηρέτησε ως δικαστίνα στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, ειδικευμένη στο οικογενειακό δίκαιο (πήρε αποφάσεις για αναγνώριση δικαιωμάτων σε ομόφυλες οικογένειες). Το 2011, πέρασε στη Daimler AG, με αρμοδιότητα τις σχέσεις με τους περίπου 275.000 εργαζόμενους του μονοπώλιου. Εκανε τόσο καλή δουλειά που το 2013 η Daimler της ανανέωσε το συμβόλαιο για άλλα τρία χρόνια. Τον Οκτώβρη του 2015 από την Daimler AG πέρασε στην Volkswagen AG, ως μέλος του διοικητικού συμβούλιου με αρμοδιότητα την… ακεραιότητα και τις νομικές υποθέσεις. Η VW κλυδωνιζόταν τότε από το σκάνδαλο με τους «μαϊμουδισμένους» ντιζελοκινητήρες και πλήρωσε στη Daimler το υπόλοιπο του κλειστού συμβολαίου που είχε η σοσιαλδημοκράτισσα νομικός, που έπιασε «δουλειά» στη VG την 1η Γενάρη του 2016.
Οι κυοφορούμενες αποφάσεις της VW έχουν και πολιτικό άρωμα, καθώς εμπλέκεται το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD), που κυβερνά το ομόσπονδο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας, στο οποίο βρίσκεται η έδρα της VW (στο Βόλφσμπουργκ έχει το αρχηγείο της και το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων στον κόσμο). Το κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας κατέχει ένα 20% των μετοχών της VW και ο πρωθυπουργός Στέφαν Βέιλ όπως και ο υπουργός Οικονομικών Ολαφ Λίες είναι μη εκτελεστικά μέλη του διοικητικού συμβούλιου της VW. Το SPD ανέβασε ψηλά στην προεκλογική του ατζέντα το ζήτημα των υψηλών αμοιβών των στελεχών των επιχειρήσεων. Ο ίδιος ο υποψήφιος του SPD για την καγκελαρία, Μάρτιν Σουλτς, σε μία από τις πρώτες προεκλογικές ομιλίες του καταφέρθηκε ενάντια στις υψηλές αμοιβές των ανώτατων στελεχών των γερμανικών μονοπωλίων, στην προσπάθειά του να καταδημαγωγήσει τη γερμανική εργατική τάξη και να αποκαταστήσει τους παλιούς δεσμούς που αυτή είχε με τους σοσιαλδημοκράτες.
Οι μεγαλοαστοί μανατζαραίοι, όμως, αντέδρασαν αμέσως και ο «αναιδής» Σουλτς βρέθηκε αμέσως με την πλάτη στον τοίχο. Αποκαλύφθηκε ότι το μεγαλοστέλεχος του SPD Κριστίν Χόχμαν-Ντέρνχαρντ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης στη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Εσσης, εργάστηκε για ένα χρόνο ως μέλος του διοικητικού συμβούλιου και επικεφαλής του νομικού τμήματος της VW και αποχωρώντας στα τέλη Γενάρη πήρε ως αποζημίωση 13 εκατομμύρια ευρώ! Διαρρέοντας αυτή την πληροφορία οι μεγαλοαστοί μανατζαραίοι ήταν σαν να θύμιζαν στον Σουλτς το βιβλικό «ο αναμάρτητος υμών πρώτος λίθον βαλέτω», απαιτώντας να σταματήσει το SPD να δημαγωγεί προεκλογικά με ζητήματα που αφορούν την ανώτερη διοικητική κάστα των μονοπωλίων. «Πρέπει να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι έχω ένα σκληρό χρονικό διάστημα που ζω μ' αυτό», δήλωσε ο Σουλτς αναφερόμενος στην αποζημίωση της συντρόφισσάς του.
Αν δει κανείς το βιογραφικό της σοσιαλδημοκράτισσας Κριστίν Χόχμαν-Ντέρνχαρντ, θα βρει ένα τυπικό παράδειγμα της ανάλυσης του Λένιν για την άσκηση της πολιτικής εξουσίας από τα μονοπώλια στα ιμπεριαλιστικά κράτη. Τα μονοπώλια, έγραφε ο Λένιν στο μνημειώδες έργο του «Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», διοικούν απευθείας το κράτος με την τοποθέτηση ανθρώπων τους σε κρίσιμα πόστα της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού.
Η δρ Χόχμαν-Ντέρνχαρντ από το 1981 μέχρι το 1989 υπηρέτησε ως δικαστίνα σε διάφορα «κοινωνικά δικαστήρια» στη Φρανκφούρτη και στο Βιζμπάντεν και σε κρατιδιακό επίπεδο στην Εσση. Από το 1989 μέχρι το 1991 ήταν δημοτική σύμβουλος στη Φρανκφούρτη. Το 1991 έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στην Εσση και το 1995 υπουργός Επιστημών και Τεχνών (μέχρι το 1999). Από το 1999 μέχρι το 2011 υπηρέτησε ως δικαστίνα στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, ειδικευμένη στο οικογενειακό δίκαιο (πήρε αποφάσεις για αναγνώριση δικαιωμάτων σε ομόφυλες οικογένειες). Το 2011, πέρασε στη Daimler AG, με αρμοδιότητα τις σχέσεις με τους περίπου 275.000 εργαζόμενους του μονοπώλιου. Εκανε τόσο καλή δουλειά που το 2013 η Daimler της ανανέωσε το συμβόλαιο για άλλα τρία χρόνια. Τον Οκτώβρη του 2015 από την Daimler AG πέρασε στην Volkswagen AG, ως μέλος του διοικητικού συμβούλιου με αρμοδιότητα την… ακεραιότητα και τις νομικές υποθέσεις. Η VW κλυδωνιζόταν τότε από το σκάνδαλο με τους «μαϊμουδισμένους» ντιζελοκινητήρες και πλήρωσε στη Daimler το υπόλοιπο του κλειστού συμβολαίου που είχε η σοσιαλδημοκράτισσα νομικός, που έπιασε «δουλειά» στη VG την 1η Γενάρη του 2016.
