Ο απόλυτος παραλογισμός: τι γίνεται όταν ο υποτιθέμενος θεματοφύλακας των ανθρώπινων δικαιωμάτων –όπως θέλει να επαίρεται πως είναι η Ε.Ε.– συνάπτει συμφωνίες κατάφωρης παραβίασής τους;
Για ποιο λόγο η χώρα μας δέχεται τη μετατροπή των νησιών της σε απέραντα στρατόπεδα κράτησης, παρανόμως, στερώντας από τους ανθρώπους που κατά τα άλλα δικαιούνται προστασίας τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια;
Και γιατί ξοδεύονται μυθώδη ποσά για τη φύλαξη, όπως έχει βαφτιστεί η υποδοχή τους, αντί να δίνονται προκειμένου να εξασφαλίζεται μια ανθρώπινη διαβίωση στους ευάλωτους ανθρώπους που έχουν φύγει από τη φρίκη του πολέμου, ρισκάροντας τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους για να βρεθούν εγκλωβισμένοι στην απελπισία;
Ο λόγος για τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας που συμπλήρωσε έναν χρόνο εφαρμογής: Χθες δέκα οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ένωσαν τις φωνές τους για να καταγγείλουν τις επιπτώσεις της στους μετακινούμενους πληθυσμούς, την έκπτωση στα ανθρώπινα δικαιώματα και τον νομικό μας πολιτισμό που συνεπάγεται η εφαρμογή της και απαίτησαν να κλείσουν τα στρατόπεδα στα νησιά, που, ενώ η συμφωνία δεν προβλέπει, ωστόσο διατηρούνται, γιατί εκεί οι πληθυσμοί ελέγχονται «καλύτερα», καθώς κάτι τέτοιο βολεύει αυτούς που υπέγραψαν τη συμφωνία, αλλά όχι τους ανθρώπους που αντιμετωπίζονται λίγο πολύ ως εμπορεύματα προς αποθήκευση ή «εξαγωγή», δηλαδή επιστροφή στην Τουρκία.
Αυτό βέβαια είναι αμφίβολο αν μπορεί να συμβεί με συμβατό τρόπο προς την ελληνική νομολογία, τη στιγμή που ο Αρειος Πάγος έκρινε –στην περίπτωση εξέτασης του αιτήματος έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών– ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Π. Περάκη, που χαρακτήρισε επιπλέον ντροπιαστική για τη χώρα μας την εφαρμογή της συμφωνίας.
«Μελανό σημείο»
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Ηρ. Ακτύπης (Διεθνής Αμνηστία) χαρακτήρισε τη συμφωνία «ντροπιαστικό μελανό σημείο στη συλλογική συνείδηση της Ευρώπης», προσθέτοντας επιπλέον ότι η γειτονική χώρα δεν διαθέτει καν σύστημα εξέτασης αιτημάτων ασύλου, ενώ εφαρμόζει προγράμματα επιστροφής, εξαναγκάζοντας Σύρους, Αφγανούς και Ιρακινούς να γυρίσουν πίσω στην κόλαση από την οποία διέφυγαν.
«Τι συνέβη και τα hotspots έφτασαν να είναι κέντρα κράτησης από κέντρα υποδοχής και μάλιστα να γίνεται υποχρεωτική κράτηση όλων, ακόμη και των πιο ευάλωτων, όταν η κράτηση δεν προβλέπεται παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, και πώς η παράνομη κράτηση έχει γίνει αυτονόητη, ενώ αποτελεί απόλυτη παρανομία;» διερωτήθηκε ο Σ. Κουλοχέρης (Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες), για να καταδείξει την απόλυτη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο που απαιτεί την προστασία των μετακινούμενων πληθυσμών.
Ο Δ. Σαραφιανός (Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) διαπίστωσε ότι δεν έχουμε προσφυγική κρίση αλλά κρίση του κράτους δικαίου, ενώ υπογράφονται αντίστοιχες συμφωνίες με άλλες χώρες, όπως η συμφωνία με το «ασφαλές» Αφγανιστάν.
Οι μόνοι κερδισμένοι
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Την ίδια στιγμή, «το υπέρογκο ποσό του ενός δισ. ευρώ που έχει διατεθεί δεν έχει δημιουργήσει συνθήκες διαβίωσης ούτε κατ’ ελάχιστο αξιοπρεπείς», όπως είπε ο Ε. Φαρμάκης (Solidarity Now), ζητώντας διενέργεια ελέγχων από την Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου, αναφέροντας την έλλειψη διαφάνειας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη σίτιση που ανατίθεται απευθείας, και κάνοντας λόγο για διαδικασίες που τροφοδοτούν τη διαπλοκή και την κακοδιαχείριση.
Πρότεινε κι αυτός την άμεση εκκένωση των καταυλισμών και των νησιών όπου διαβιούν σε άθλιες συνθήκες περίπου 30.000 άνθρωποι, καθώς συντείνουν στην κατασπατάληση πόρων και την άνθηση του ρατσισμού, αντιπαραβάλλοντας τις μικρές δομές μέσα στον αστικό ιστό στις οποίες ζουν περίπου 20.000 άνθρωποι, καθώς έχουν πολλαπλά οφέλη, μικρότερο κόστος, διευκολύνουν την ένταξη και πρόσβαση σε υπηρεσίες, τονώνουν την τοπική κοινωνία και ενισχύουν την κοινωνική συνοχή.
«Δυστυχώς, το αρμόδιο υπουργείο επιμένει ακόμα στη λογική των καταυλισμών, όπου οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι εργολάβοι και οι μεγάλες εταιρείες», πρόσθεσε, ενημερώνοντας ότι την περασμένη Δευτέρα κατέθεσε αναφορά στο Ευρωκοινοβούλιο ζητώντας τη διερεύνηση της χρήσης των κοινοτικών κονδυλίων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες προσανατολίζεται στην οικονομική ενίσχυση των ίδιων των προσφύγων προκειμένου να εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση εκτός καταυλισμών.
