Επαμεινώνδας Ε. Πανάς συντ. Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ποτέ άλλοτε δεν βρισκόταν τόσο χαμηλά η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας.
Αυτό γίνεται εμφανές και από τα πρόσφατα στοιχεία του Ευρωβαρομέτρου που παρουσιάζεται στα πιο κάτω Γραφήματα:
Πηγή: Ευρωβαρόμετρο
Πηγή: Ευρωβαρόμετρο
Πηγή: Ευρωβαρόμετρο
Οι πολίτες θεωρούν ότι το πολιτικό σύστημα είναι εκείνο που οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία. Επίσης, οι πολίτες θεωρούν ότι οι Βουλευτές ανήκουν στους προνομιούχους Έλληνες και ακόμη ότι έχει αναπτυχθεί μια ισχυρή οικογενειοκρατία εντός του Κοινοβουλίου.
Λόγω της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα, είναι εύλογο να επικεντρώνεται το ενδιαφέρον των πολιτών για το έργο των βουλευτών και αν αυτό ανταποκρίνεται στον υψηλό μισθό και στα προνόμιά τους.
Επιπλέον, προκύπτει το ερώτημα: χρειαζόμαστε 300 Βουλευτές για να μας οδηγήσουν στην χρεωκοπία; Η απάντηση είναι «ΟΧΙ».
Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν αναλυτικά στη συνέχεια.
Το άρθρο 63 του Συντάγματος ορίζει την αποζημίωση και τα προνόμια των Βουλευτών. Αυτά εμφανίζονται στο ΠΛΑΙΣΙΟ 1:
Υπάρχουν και άλλα προνόμια όπως ότι οι βουλευτές δικαιούνται αυτοκίνητο τα έξοδα του οποίου για τους Βουλευτές της Αττικής φτάνουν τα 750 ευρώ το μήνα και 1200 ευρώ για τους υπόλοιπους Βουλευτές.
Από τα στοιχεία του ΠΛΑΣΙΟΥ 1 φαίνεται ότι το ετήσιο κόστος ανά Βουλευτή κυμαίνεται από 177000 έως 200000 ευρώ. Εύλογα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα:
Με αυτό το κόστος μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι δραστηριότητες των Βουλευτών κρίνονται αποτελεσματικές; Ότι συμβάλλουν στην ποιότητα της δημοκρατίας; Ότι συμβάλλουν στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των πολιτών; Οι απαντήσεις είναι δικές σας.
Ερώτημα: Άραγε ισχύει η φορολογική ηθική και η δικαιοσύνη σ’ αυτή τη χώρα; Η απάντηση συνδέεται άμεσα από την απάντηση στο ερώτημα: ένας Βουλευτής και ένας μισθωτός με το ίδιο εισόδημα καταβάλουν τον ίδιο φόρο στο κράτος;
Η απάντηση δίνεται στον Πίνακα 1:
Από τα στοιχεία του Πίνακα 1 προκύπτει ότι:
• Ένας βουλευτής με εισόδημα 90.000€ θα καταβάλει φόρους 19.989€ ή αλλιώς το 22,21% των ετήσιων απολαβών του.
• Ενώ ο μισθωτός για το ίδιο εισόδημα θα πληρώσει 37.751 ευρώ ή αλλιώς το 41,95% των απολαβών του!!! Σχεδόν το διπλάσιο ποσοστό από το αντίστοιχο του βουλευτή.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι Βουλευτές μας δεν επιθυμούν να πληρώνουν φόρους. Υποτίθεται όμως ότι οι Βουλευτές πρέπει να αποτελούν το παράδειγμα για τους πολίτες.
Αυτονόητο είναι ότι οι Έλληνες πολίτες τους έχουν στείλει με την ψήφο τους στο Κοινοβούλιο για να τους εκπροσωπούν και όχι για να φροντίζουν τα συμφέροντά τους. Εξάλλου, με τα Μνημόνια που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει, μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων και συνεπώς είναι άκαιρη η εποχή των προνομίων τους.
Συνολικά το δημόσιο χάνει περί τα 4485000 ευρώ ετησίως μόνο από τη διαφορά που υπάρχει στον κύριο φόρο (32300-17350=14950 * 300).
Τέτοιες συμπεριφορές ασφαλώς δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες των πολιτών και ούτε αναδεικνύουν τους βουλευτές σε ηθικά πρότυπα.
Το επόμενο ερώτημα αφορά στη σύγκριση των μισθών των Βουλευτών μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στον Πίνακα 2 παρουσιάζονται τα αντίστοιχα στοιχεία:
Τα στοιχεία του Πίνακα 2 δείχνουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των ετήσιων μισθών των Βουλευτών.
Οι Ιταλοί Βουλευτές έχουν τον υψηλότερο ετήσιο μισθό που φτάνει τα 167.257 ευρώ. Τους καλύτερους μισθούς έχουν μετά τους Ιταλούς, οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί Βουλευτές.
Οι Ιταλοί Βουλευτές, με ετήσιο μισθό 167.257 ευρώ, έχουν 5,3 φορές το μέσο ετήσιο εισόδημα (2010) που ήταν 31.860 ευρώ.
Ας δούμε και τι συμβαίνει στην Ελλάδα, τη χώρα της έντονης λιτότητας, της αύξησης της φτώχειας και της ανεργίας, των λουκέτων και των capital controls.
Από τα στοιχεία του Πίνακα 2 φαίνεται ότι ο ετήσιος μισθός του βουλευτή διαμορφώνεται στα 68.460 ευρώ που σημαίνει ότι είναι 2,7 φορές το μέσο ετήσιο εισόδημα.
Η αναλογία του ετήσιου μισθού του Βουλευτή προς το μέσο ετήσιο εισόδημα στην Ελλάδα (=2,7) είναι αρκετά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της Μάλτας (1,1), της Ισπανίας (1,2), του Λουξεμβούργου (1,5), της Κύπρου (1,8) και της Φινλανδίας (1,9) καθώς επίσης και από χώρες που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, όπως η Σουηδία (2), το Βέλγιο (2) και η Ιρλανδία (2,1).
Δικαιολογούνται οι στάσεις και οι απόψεις των πολιτών απέναντι στους Βουλευτές που εξακολουθούν να έχουν αυτούς τους μισθούς. Οι Βουλευτές ανήκουν στην περισσότερο προνομιούχο τάξη, η οποία φροντίζει για τα προνόμιά της ψηφίζοντας Μνημόνια για τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, τους αγρότες καθώς και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Από τα στοιχεία που παρουσιάσαμε στον Πίνακα 2 (αλλά και στον Πίνακα 1) φαίνεται ότι οι βουλευτές αμείβονται πολύ υψηλότερα από το μέσο εργαζόμενο σε αυτήν τη χώρα. Τη στιγμή που αντιμετωπίζει η χώρα τη βαθιά λιτότητα, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση της ανεργίας, επιβεβαιώνεται η εξαίρεση από τη λιτότητα των βουλευτών.
Ας περιοριστούμε μόνο στις χώρες του ευρώ προκειμένου να συγκρίνουμε τους μισθούς των Βουλευτών κάθε χώρας με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της. Έτσι, έχουμε τον Πίνακα 3:
Από τα στοιχεία του Πίνακα 3 φαίνεται, με εξαίρεση την Ιταλία (6,21) και την Ελλάδα (4,21) που έχουν τις μεγαλύτερες τιμές, όταν συγκρίνονται οι μισθοί των Βουλευτών με το κατά κεφαλήν εισόδημα, ότι τις μικρότερες τιμές εμφανίζουν το Λουξεμβούργο (0,81), η Μάλτα (1,03) και η Ισπανία (1,45) τότε μεταξύ των υπολοίπων δεν υπάρχει σημαντική διαφορά.
Τα δεδομένα είναι εντελώς προφανή. Μιλάνε μόνα τους. Κύριο γνώρισμα της Μεταπολίτευσης και του πολιτικού συστήματος ήταν ότι η χώρα είχε μπει στην τροχιά της πτώχευσης αλλά οι πολίτες ζούσαν πλούσια λόγω των δανεικών και όχι της παραγωγικότητας. Οι βουλευτές το γνώριζαν. Όταν ένα πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να περιορίσει την τροχιά της πτώχευσης της χώρας, τότε πολύ δύσκολα αποφεύγεται η κατάρρευση.
Σύμφωνα με τον Harold Lasswell: «Πολιτική είναι το ποιος παίρνει τι, πότε και πώς». Αυτόν τον αφορισμό φαίνεται ότι τον γνωρίζουν όλοι οι βουλευτές όλων των κομμάτων.
