Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018

Ποτέ Ποτέ ή Πότε Πότε...Του Μανόλη Κωνσταντάκη


Επιμήκυνση του χρέους για δέκα χρόνια και χαιρόμαστε γιατί θα βγούμε στις Αγορές.


Φυσικά και θα χρωστάμε, πρώτα θα μας βγει η ψυχή και μετά το χρέος. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο είτε μ’ αυτούς που είναι πάνω τώρα, είτε με τους άλλους που είναι χειρότεροι.

Αν νομίζετε ότι θα έρθει κάποια μέρα που δεν θα χρωστάμε, είμαι μαζί σας, εγώ, ο Κοντορεβυθούλης, η Χιονάτη και οι 7 νάνοι και όλα τα παραμύθια της χώρας του Ποτέ Ποτέ η οποία στην περίπτωσή μας μπορεί και να ονομασθεί Πότε Πότε.

Πότε Πότε θα παίρνουμε ανάσα και θα προσπαθούμε να μαζέψουμε τους λασκαρισμένους μας σφιγκτήρες για το επόμενο μπαράζ βιασμών.

Έτσι γινόταν πάντα εδώ. Από αρχής δημιουργίας της χώρας.

Το κράτος αυτό δημιουργήθηκε από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις για να το αρμέγουν ες αεί αυτές και τα τρισέγγονα τους εις τους αιώνας των αιώνων. Όπως και όλα τα υπόλοιπα μικρά κράτη, αποικίες και προτεκτοράτα. Υπάρχουν φυσικά και μικρά κράτη τα οποία δεν τα αρμέγουν γιατί δεν τους έκατσαν. Παράδειγμα η Ισλανδία. Ας χαρούμε λοιπόν το γεγονός πως βγαίνουμε ξανά στο καλντερίμι προς άγρα πελατών.

Οι νταβατζήδες πρέπει να πληρωθούν λέει. Ας μιλήσουμε για ανάκαμψη της οικονομίας και πανηγυρική έξοδο από τα μνημόνια, όταν ο κατώτατος πληρωτέος μισθός θα πάει στα 800€, όταν βρεθούν δουλειές για τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων κι όταν πάψει το κράτος να λειτουργεί ως ληστής και νταβατζής φορομπηχτικά στο λαό.

Ας μιλήσουμε τότε για ανάπτυξη κι ας κάνουμε τότε πανηγυρικές δηλώσεις.

Αλλιώς οι εκάστοτε μαριονέτες των Νταβατζήδων δανειστών, οι πρώην, οι νυν, οι επόμενοι και μεθεπόμενοι, ας βγάλουν τουλάχιστον το σκασμό.

Αλλά για να βγάλουν το σκασμό, πρέπει ο λαός να τους γυρίσει τη πλάτη, να μην ψάχνει για σωτήρες, δεν υπάρχουν, ποτέ δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν.

Αλλά για να βγάλουν το σκασμό, πρέπει να υπάρχει λαός ο οποίος δεν σκέφτεται με γνώμωνα και κριτήριο το ρουσφετάκι του ή τί ψήφιζε ο παππούλης του.

Δεν έχω να σας προτείνω λύση, ούτε κι αυτοί που θα ζητήσουν την ψήφο σας έχουν.

Θα πω μόνο τί θα κάνω εγώ.

Θα τους γυρίσω τη πλάτη.

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ.

ΔΕΝ θα ψηφίσω, και θα ευχηθώ η αποχή να περάσει το 60%, το 70% και περισσότερο.

Αν γίνει καθολική η αποχή, ίσως βγούμε έξω από την απόχη.

Μα θα βγουν κάποιοι, μα δεν θα βγουν.

Στα παπάρια μου όποιος βγει και δε βγει.

Όποιος και να βγει, θα εφαρμόσει τα μνημόνια.

Τέλος