Μεγάλη σε όγκο και η διαδήλωση για το Πολυτεχνείο στην Θεσσαλονίκη, όπου σας παρουσιάζουμε χαρακτηριστικά βίντεο…
Πρώτη γραμμή στην διαδήλωση μια φοιτήτρια με αναπηρία. Δεν θα μιλήσω για «ήρωες της ζωής» και άλλους τέτοιους αντίστροφους ρατσισμούς.
Απλά βαθύς σεβασμός για τα εμπόδια κοινωνικού και κρατικού ρατσισμού που χρειάζεται να υπερβεί κάποια για να βρίσκεται εκεί, εκείνη την στιγμή, έξω από το Αμερικάνο Προξενείο και να φωνάξει για τον Λαμπράκη και τον Μπελογιάννη.
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.
Αλλά μπαζώνουν μπάρες για να κάνουν πάρκινγκ.
Αλλά μπαζώνουν μπάρες για να κάνουν πάρκινγκ.
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.
Αλλά στις μισές δημόσιες υπηρεσίες δεν υπάρχει προσβασιμότητα.
Αλλά στις μισές δημόσιες υπηρεσίες δεν υπάρχει προσβασιμότητα.
Στα λεωφορεία δεν υπάρχει ένα σύστημα να ανέβεις, με αποτέλεσμα να πρέπει να κατέβει ο οδηγός να σε κουβαλήσει (με ότι σημαίνει αυτό για το πως νιώθεις).
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά που να πάρεις λευκό ταξί με πετσοκομμένα επιδόματα
Φοιτήτριες και φοιτητές τραγουδούν «πότε θα κάνει ξαστεριά» έξω από το Αμερικάνικο προξενείο
