Ο Αόρατος Πόλεμος δεν είναι ένα σύνολο επιθέσεων, που δέχεται ξαφνικά ο άνθρωπος όταν ενηλικιωθεί. Για να έχουν αποτέλεσμα αυτές οι επιθέσεις χρειάζεται να βρουν κατάλληλο έδαφος. Η προετοιμασία αυτού του εδάφους ξεκινά από τη βρεφική ηλικία.
Ο άνθρωπος όταν γεννιέται δεν διαθέτει έμφυτες και αναλλοίωτες πνευματικές ιδιότητες. Διαθέτει μόνο τη γενετική βιολογική δυνατότητα απόκτησής αυτών των ιδιοτήτων. Αναπτύσσει τις πνευματικές του ιδιότητες, τις ικανότητές του και τις ατομικές ψυχολογικές του ποιότητες καθώς αλληλεπιδρά με τον κόσμο. Η οικογένεια, το παιχνίδι, το κοινωνικό περιβάλλον, οι παιδικοί σταθμοί, το νηπιαγωγείο, το σχολείο, η ανώτατη εκπαίδευση και οι εξωσχολικές δραστηριότητες επιδρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη διαμόρφωση της ψυχικής δραστηριότητας του ανθρώπου.
Η πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου δεν συνίσταται μόνο στην απόκτηση δεξιοτήτων και γνώσεων αλλά και στη γενικότερη οργάνωση της σκέψης του, στην κατανόηση του κόσμου. Καθώς τα νοήματα αφομοιώνονται από τον άνθρωπο γίνονται τμήματα της συνείδησής του. Για την παραμόρφωση αυτής της συνείδησης ώστε να λειτουργεί προς το συμφέρον της αστικής τάξης παρεμβαίνουν τα επιτελεία του ψυχολογικού πολέμου. Είναι σημαντικό λοιπόν να αποκαλυφθούν τα κανάλια μέσα από τα οποία τα επιτελεία του Ψυχολογικού Πολέμου διαμορφώνουν συνειδήσεις.
Το πρώτο στάδιο απόκτησης συνείδησης
Λίγες μέρες μετά τη γέννησή του το βρέφος αρχίζει να δημιουργεί την ψυχή του. Ενώ η ανάγκη για τροφή είναι έμφυτη η ικανότητα να αναζητά τροφή δεν είναι έμφυτη. Αρχίζει να μαθαίνει να την αναζητά από τη μητέρα του, καθώς εκείνη απομακρύνει και επαναφέρει τη θηλή της στα χείλη του βρέφους. Το βρέφος δηλαδή αναζητά την τροφή του μόνο όταν αποκτήσει στο μυαλό του μια υποκειμενική αντανάκλαση κάποιων σωμάτων του περιβάλλοντος χώρου. Στη συνέχεια η ανάπτυξη του μυαλού πραγματοποιείται με την αφομοίωση της κοινωνικής εμπειρίας.
Στην παιδική ηλικία η συμπεριφορά του παιδιού δεν υπαγορεύεται μόνο από τις ανάγκες του αλλά και από το κοινωνικό περιβάλλον, που επιδρά τόσο στη διαμόρφωση αναγκών όσο και στον τρόπο αντιμετώπισής τους. Οι ενέργειές του παιδιού ρυθμίζονται στην πορεία της συνεχώς μεταβαλλόμενης αλληλεπίδρασής του με το περιβάλλον. Οι γνώσεις που αποκτά είναι μια συνεχής προσέγγιση της σκέψης προς το αντικείμενο. Η προσωπικότητά του αναπτύσσεται διαρκώς. Δεν υπάρχουν όρια στην εξέλιξή της ούτε σε ατομικό ούτε σε ιστορικό επίπεδο.
Η χειραγώγηση στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του παιδιού
Οι έννοιες που διαμορφώνονται στο μυαλό του παιδιού υπαγορεύονται από τις απαιτήσεις των ενηλίκων, που αποτελούν τη συμπυκνωμένη κοινωνική εμπειρία. Στην παιδική ηλικία που αρχίζει να αναπτύσσεται η προσωπικότητα του ανθρώπου παρεμβαίνει η αστική προπαγάνδα μέσα από τις οικογενειακές σχέσεις, τα παιδικά παιχνίδια, την εκκλησία, τις παιδικές εκπομπές και το σχολείο.
Τα παιδιά αποτελούν τον πιο ευάλωτο στόχο της προπαγάνδας, από τότε που διαμορφώνεται η αντίληψη του παιδιού για τον κόσμο, τα ιδανικά, τις φιλοδοξίες, τον τρόπο σκέψης, τις προτιμήσεις, τα χόμπι, τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους και τους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων της ζωής. Η χειραγώγηση των παιδιών πραγματοποιείται με την υποβολή του φόβου, τη διαμόρφωση ενοχών, τη δημιουργία κινήτρων, καθώς και μέσα από τις υποχρεώσεις που έχει δημιουργήσει η αστική κοινωνία.
Η κοινωνική πείρα δεν μεταδίδεται βιολογικά αλλά αποκτάται. Το παιδί αφομοιώνει τον τύπο των σχέσεων που υπάρχουν στην οικογένεια και αναπτύσσει ανάλογα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Στους παιδικούς σταθμούς και το νηπιαγωγείο συνδέεται με ένα νέο περιβάλλον, που έχει δημιουργηθεί πάνω στα πρότυπα της κοινωνίας. Η νηπιαγωγός και αργότερα ο δάσκαλος, που είναι επίσης προϊόντα του κοινωνικού συστήματος εξασκούν μεγάλη επιρροή στο παιδί. Μέσα από τις νέες δραστηριότητες, το παιγνίδι και τη μόρφωση που επιβάλλει το κοινωνικό σύστημα δημιουργούνται οι διαδικασίες της ενεργητικής αντίληψης του παιδιού, της νόησής του και της στάσης του απέναντι στην κοινωνία.
Παιχνίδια και παιδικές εκπομπές
Το παιχνίδι είναι μια μορφή δραστηριότητας του παιδιού και αποτελεί έναν ειδικό τύπο ένταξης του παιδιού στην κοινωνία και εκμάθησης των απλούστερων μορφών εργασιακής δραστηριότητας. Παραδοσιακά και ηλεκτρονικά παιχνίδια “κοινωνικοποιούν” το παιδί εθίζοντάς το στην κυρίαρχη αντίληψη για τη ζωή και τα πρότυπά της. Το παιδί αφομοιώνοντας μέσα από το παιχνίδι την κοινωνική πείρα εξασκείται στη βία, που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στις εργασιακές σχέσεις, στην εγκληματική επιθετικότητα της αστικής τάξης με πολεμικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο.
Τα παιδιά εμποτίζονται από ένα σκεπτικό που νομιμοποιεί στη συνείδησή τους τη χρήση βίας για την καταστροφή του “αντιπάλου”. Ο αντίπαλος ακόμη και όταν είναι απρόσωπος παρουσιάζεται σαν εγκληματικός, ανήθικος, παράλογος, είναι δηλαδή ο “κακός”, που οφείλει να εξοντώσει το παιδί, που από τη μεριά του εκπροσωπεί τον “καλό”. Στην πραγματική ζωή αργότερα, αρκεί να χαρακτηρίζεται σαν “κακός” ο καταπιεσμένος, ο αλλόθρησκος ακόμη και ο λαϊκός αγωνιστής ώστε να αντιμετωπιστεί σαν αντίπαλος, που πρέπει να εξοντωθεί.
Την πλευρά του “καλού” εκπροσωπεί ο Σούπερμαν, ο Αστερίξ, και άλλοι “ήρωες” της καταναλωτικής λογοτεχνίας κατάλληλοι για παιδιά και για μεγάλους. Εθίζουν στην παθητική αναζήτηση λύσεων στα κοινωνικά προβλήματα μέσα από την παρέμβαση κάποιων “ισχυρών”, που διαθέτουν υπερφυσικές δυνάμεις. Απομακρύνουν τόσο το παιδί, όσο και τους ενήλικες από την αντίληψη της συλλογικής δράσης για τη λύση των προβλημάτων τους.
Το 1928 δημιουργήθηκε ο Μίκυ Μάους και άλλοι ήρωες κινουμένων σχεδίων από τον Γ. Ντίσνεϊ, που ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της καπιταλιστικής και ειδικότερα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας στις ΗΠΑ . Οι ήρωές του στην αρχή ανταποκρίνονταν στην ανάγκη ενσωμάτωσης των μεταναστών που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες και κατέφευγαν στις ΗΠΑ από όλο τον κόσμο, αλλά σταδιακά άρχισαν να επηρεάζουν συνειδήσεις.
Ο χαζοαισιόδοξος Μίκυ, ο αγαπημένος παιδικός ήρωας, ενώ δεν ήθελε το κακό κανενός κατεδάφισε τις πολιτιστικές αξίες που έφεραν μαζί τους οι μετανάστες και επέδρασε καταστροφικά στην αμερικάνικη κουλτούρα και αργότερα στην παγκόσμια κουλτούρα. Μέσα στα κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϊ μπήκε στα καπιταλιστικά κανάλια η συνείδηση των παιδιών και με καμουφλαρισμένο τρόπο εξυπηρετήθηκαν όχι μόνο τα συμφέροντα του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού αλλά και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης σε άλλες καπιταλιστικές χώρες.
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μέσα από play stations tablets, κινητά και Η/Υ καλλιεργούν την επιθετικότητα και εθίζουν το παιδί στον πόλεμο Σε πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια η ατομική ζωή παύει να τερματίζεται με το θάνατο, διότι ο ήρωας και ο αντίπαλος διαθέτουν... πολλές “ζωές”. Μόνο ο “πολλαπλός” θάνατος του αντιπάλου προκαλεί αίσθημα ανακούφισης.
Σε άλλα “ειρηνικά” παιχνίδια το παιδί εθίζεται να επιδιώκει το καπιταλιστικό κέρδος μέσα από την αγοραπωλησία εμπορευμάτων. Έτσι στην παιδική συνείδηση εμφυτεύεται και καλλιεργείται η αντίληψη της εμπορευματικής αγοράς. Στη ζωή αργότερα η εργασία αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα, με όλα τα καταστροφικά για τον εργαζόμενο επακόλουθα.
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Η προσπάθεια επηρεασμού της συνείδησης του μαθητή πραγματοποιείται στη Μέση και Ανώτατη εκπαίδευση με κατάργηση μαθημάτων όπως η φιλοσοφία, η ιστορία, η ψυχολογία κ.α. που δεν θεωρούνται αποδοτικά και με προσθήκη μαθημάτων που αναπτύσσουν τις αυτοματοποιημένες δεξιότητες που είναι αναγκαίες για τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Οι μαθητές στερούνται τη γνώση της διαλεκτικής κοσμοαντίληψης. Αποκρύπτεται και διαστρεβλώνεται η διαλεκτική μέθοδος, που πρωτοεμφανίστηκε στην αρχαία Ελλάδα αφαιρώντας από το μαθητή τη δυνατότητα να αποκτήσει ένα εργαλείο έρευνας, ερμηνείας και κατανόησης της κίνησης της σύγχρονης ζωής.
Τα σχολικά βιβλία περιλαμβάνουν αποσπασματικές πληροφορίες, ασύνδετες που διοχετεύουν στους μαθητές μεταφυσικές αντιλήψεις. Η επιστήμη και η τεχνολογία έτσι όπως χρησιμοποιούνται συμβάλλουν στη δημιουργία παθητικότητας, η οποίαθα εφαρμοσθεί όταν οι μαθητές πάρουν τη θέση του δάσκαλου ή όταν εργασθούν σε κάποια επιχείρηση.
Ανάμεικτες αλήθειες και ψέμματα στην παιδεία
Τα σχολικά βιβλία τροφοδοτούνται με ανακατεμένες αλήθειες και ψέμματα που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν οι μαθητές, αλλά ούτε και οι δάσκαλοι, που στην πλειοψηφία τους είχαν εκπαιδευθεί με τα ίδια ψέμματα. Όλα τα μαθήματα διδάσκονται με μεταφυσικό τρόπο που απομακρύνουν το μαθητή από την κατανόηση των αντικειμενικών αλλαγών που συντελούνται στην κοινωνία και τον εμποδίζουν να συμβάλλει ενεργά για την ολοκλήρωσή τους.
Η ιστορία για παράδειγμα, μέσα από τη μεταφυσική θεώρησή της μετατρέπεται σε αποκρουστικό μάθημα αποστήθισης και εργαλείο σκοταδισμού. Διδάσκεται σαν μια σειρά γεγονότων όπου “εμείς” (Έλληνες, πολιτισμένοι, χριστιανοί, εκλεκτοί κλπ), ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τους “άλλους”. Δεν μελετάται ούτε αναγνωρίζεται η ιστορικά διαμορφωμένη διαφορετικότητα των “άλλων”. Δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι η συνείδηση του ανθρώπου στη δουλοκτητική αρχαιότητα ήταν διαφορετική από τη συνείδηση του ανθρώπου στον καπιταλισμό. Με τον τρόπο αυτό η νέα γενιά διδάσκεται μια ιστορία που ξαναγράφεται προσαρμοσμένη στα μέτρα της καπιταλιστικής λογικής και αποκτά τις απαραίτητες επιχειρηματικές δεξιότητες που απαιτεί το κεφάλαιο.
Στη διδασκαλία της λογοτεχνίας αποκρύπτεται η πραγματική προσφορά δημιουργών, όπως του Γιάννη Ρίτσου, που μαθητές και δάσκαλοι θεωρούν ότι είναι “μεγάλος” επειδή οι άλλοι λένε ότι είναι μεγάλος ή επειδή έχει μεταφραστεί σε 70 γλώσσες. Ποιήματα ερμηνεύονται με τρόπον ώστε να ευνουχίζουν τα μηνύματα, την κοινωνική αλήθεια και το μεγαλείο που εκπέμπουν.
Εκπαιδευτικός σκοταδισμός μέσω Ίντερνετ
Οι μαθητές επιβραβεύονται από εκπαιδευτικούς όταν κάνουν μια χαοτική αναζήτηση πληροφοριών στο ίντερνετ χωρίς να έχουν διαμορφώσει κριτήριο εξακρίβωσης της αλήθειας, χωρίς τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τις στοίβες των αναχρονιστικών, ψευδών και αντιδραστικών πληροφοριών που περιέχει.
Τα Ευρωπαϊκά Εκπαιδευτικά προγράμματα με έντυπα και ηλεκτρονικό υλικό τροφοδοτούν τους νέους από μικρή ηλικία με τις σάπιες αξίες της “Ευρωπαϊκής συνείδησης”. Συκοφαντούνται τα σοσιαλιστικά καθεστώτα του 20ου αιώνα, χειροκροτείται το τέλος της “σοβιετικής αυτοκρατορίας”, και του “σιδηρού παραπετάσματος” καθώς και η “συμφιλίωση της Ευρώπης” με το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου το 1989. Το συνεχές αιματοκύλισμα των λαών από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τα εκατομμύρια των νεκρών, των τραυματιών, των μεταναστών από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η συνεχιζόμενη καταστροφή της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, οι στρατιές των ανέργων, η αύξηση του αριθμού των εξαθλιωμένων και όσων ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας στις χώρες του “Ευρωπαϊκού παραδείσου” κρύβονται κάτω από το χαλί και παρουσιάζονται στους μαθητές σαν “δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια”.
Μονοπώλια, ντόπιοι και διεθνείς οργανισμοί (Google, Europeana, B&M Gates, Area Domus, Vodafone CU, ΙΣΝ, Βιβλιοθήκες κ.α.) με την υποστήριξη ΜΜΕ επιδίδονται σε μια εκστρατεία δημιουργίας μιας ψηφιακής βιβλιοθήκης στην οποία θα έχουν πρόσβαση δημόσιες/δημοτικές Βιβλιοθήκες της χώρας. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις υπηρεσίες που θα παρέχονται σε παιδιά και εφήβους σε μια προσπάθεια να αποτελέσουν “στέκια” της νεολαίας. Στόχος αυτού του εγχειρήματος είναι το μυαλό της νεολαίας, το οποίο θα τροφοδοτείται από πληροφορίες που αποφασίζουν αυτές οι εταιρίες και οι οργανισμοί που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις αναζήτησης, ενώ οι ανεπιθύμητες ιστοσελίδες είναι εξαφανισμένες, δηλαδή θαμμένες στα χαμηλά των μηχανών αναζήτησης.
Οι μηχανισμοί της προπαγάνδας μετατρέπουν τους νέους ανθρώπους σε καταναλωτές υλικών και πνευματικών προϊόντων, σε όργανα του “δούναι και λαβείν”, σε όντα που αντιδρούν στην ταξική βία με “μαγκιές”, “αντικομφορμιστικές” κουλτούρες, ρατσιστικές και επιθετικές συμπεριφορές. Η αντιπαράθεση προς την άρχουσα τάξη μετατρέπεται σε αντιπαράθεση με το συμμαθητή, ή το δάσκαλο. Με τον τρόπο αυτό μένουν στο απυρόβλητο τα μονοπώλια, που ανενόχλητα, “συνεργάζονται” με ανώτατες σχολές, συμμετέχουν στην κατάρτιση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ερευνών, προμηθεύουν Η/Υ και έτοιμα λογισμικά που λειτουργούν προς το συμφέρον τους. Αντί να προσδιορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές των συσκευών και των προγραμμάτων από τις απαιτήσεις της εκπαίδευσης η εκπαίδευση προσαρμόζεται στις προδιαγραφές των προκατασκευασμένων μονοπωλιακών προϊόντων.
Παιδί: Ο δήθεν “άρρωστος” που αντιμετωπίζεται κατασταλτικά
Οι νέοι τροφοδοτούνται με αισθήματα απόγνωσης, απαισιοδοξίας, εγκατάλειψης, απομόνωσης, αισθήματα που τους απομακρύνουν από τις αποτελεσματικές μορφές αντίστασης και επαναστατικής δραστηριότητας για την αλλαγή της κοινωνίας. Η δυσαρέσκειά τους ερμηνεύεται σαν προϊόν ψυχολογικής σύγκρουσης των γενεών και έτσι αποκρύπτεται η ταξική ουσία της κοινωνικής σύγκρουσης.
Ο αυθορμητισμός και οι αντικοινωνικές συμπεριφορές της νεολαίας, η ενδοσχολική βία, τοBulling θεωρούνται στον καπιταλισμό ψυχικές-ιατρικές ασθένειες που μπορούν να θεραπευθούν με εκπαιδευτικά προγράμματα, ώστε οι “άρρωστοι” νέοι να προσαρμοσθούν στα καλούπια του “πολιτικά ορθού”. Αγνοείται η επιστημονική αλήθεια ότι η βία που εξασκεί στο λαό η αστική τάξη διοχετεύεται μέσα από τις οικογένειες και το εκπαιδευτικό σύστημα στα παιδιά, ότι η χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουν τα παιδιά οφείλεται στους ταξικούς φραγμούς και στην εμπορευματοποίηση της γνώσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αγνοείται ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει ανάγκη τόσο από τον ιδεολογικό αφοπλισμό, όσο και από την καταστολή τη φυσιολογικής δημιουργικότητας των νέων.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις του ψυχολογικού πολέμου
Τα κέντρα κατασκευής του ψυχολογικού πολέμου έχουν φυσικό τους σύμμαχο την αμάθεια, που αποτελεί βαθιά πηγή πνευματικής καθυστέρησης και θρησκευτικών προκαταλήψεων. Στην εποχή μας όμως η καπιταλιστική παραγωγή απαιτεί ολοένα και υψηλότερης νοημοσύνης εργαζόμενους. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει άμεση απειλή για το καπιταλιστικό σύστημα αν οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονταν ότι για να μπει τέλος στα δεινά τους θα πρέπει να ανατραπεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος που η ψυχολογική επίθεση έχει στο στόχαστρο την παιδεία.
Η υποχρεωτική 12-χρονη σχολική εκπαίδευση ενώ εξάλειψε τον αναλφαβητισμό, αντικατέστησε την αμάθεια με τη διδασκαλία μεταφυσικών απόψεων και τη διοχέτευση ενός τεράστιου όγκου επιλεγμένων πληροφοριών, που έχουν στόχο τον αποπροσανατολισμό και την ιδεολογική καθυστέρηση των “μορφωμένων”. Αυτού του είδους η εκπαίδευση επηρεάζει τη γνώση και εμποδίζει την ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης του ατόμου το καθιστά ανίκανο να δράση με αποφασιστικότητα, πειθαρχία και αίσθημα ευθύνης, τόσο για το δικό του συμφέρον όσο και για την κοινωνική πρόοδο.
Όσο βαριές κι αν είναι οι επιπτώσεις από τις ψυχολογικές επιθέσεις που δέχεται η συνείδηση του ανθρώπου το βέβαιο είναι ότι η περίοδος της “αθωότητας” για τους λαούς θα δώσει τη θέση της στη συνειδητή δράση για την ολοκλήρωση της κοινωνικής αλλαγής. Ακόμη και οι λιγότερο ενημερωμένοι άνθρωποι άρχισαν να αισθάνονται ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι νέοι βρίσκονται στο ίδιο πλαίσιο με τα προβλήματα των ηλικιωμένων. Έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι καθένας στο χώρο που κινείται, μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων μέσα από τη συλλογική δράση. Έχουν αρχίσει να αισθάνονται ότι έχουν τη δύναμη να καταργήσουν το κεφάλαιο, που γεννά τα προβλήματα και κινεί τα νήματα Ψυχολογικού Πολέμου.
