Του Διονύση Παπαδόπουλου
Από αλλού το περιμένατε από αλλού σας ήρθε..Τώρα με ξέρετε, είμαι ένας ταραχοποιός χωρίς κουκούλα.
Tο ξέρω με μισείτε αλλά δεν κάνω καμιά επαναστατική γυμναστική, ούτε ήθελα να σας φοβίσω, ούτε να σας κάνω κακό. Ξεστράτισα, έχασα τον δρόμο μου έχασα τα όριά μου, γιατί εσείς ξεχάσατε τα δικά σας.
Στην παραβίαση των ορίων μου απαντώ με το τέλος της ασύδοτης ελευθερίας σας.
Hμουν παρτεναίρ του ενστίκτου της ζωής και με χωρίσατε, με σπρώξατε να γίνω ένας του ενστίκτου του θανάτου.
O συνωστισμός σας δεν έχει κανόνες, αξίες και ήθος, έγινε ένα καρκίνωμα για την φύση και σεις με κάνατε ομοιόν σας.
Όχι δεν διεκδικώ δημοσιότητα, δεν ηγούμαι καμιάς πολιτικής επανάστασης, δεν είμαι διανοούμενος, δεν προτείνω τίποτα, απλά ζoύσα σύμφωνα με τους κανόνες μου όταν με εξαναγκάσατε σε φυγή από την εστία μου.
Θα προτιμούσα χίλιες φορές να με αφήνατε ήσυχο στις κρυψώνες μου, δεν θέλω παρτίδες μαζί σας.
Είμαι αόρατος για σας, μα όμως γυμνός, είμαι παντού, είμαι φίδι βάτραχος, σκουληκάκι, αλκυόνη, ελέφαντα, νυχτερίδα, παγκολίνος, σκαντζόχοιρος, μινκ, νυφίτσα, κοτούλα, αλεπού και γουρούνι..είμαι όλα τα πλάσματα.
Είμαι ομαδικός τύπος, μου αρέσει να συνεργάζομαι, να συνυπάρχω με όλα τα ζώα, μα και μοναχικός όταν επιλέγω από σύνεση να γλεντάω και να περιπλανώμαι διακριτικά μέσα στα μυστήρια της ζωής.
Για εκατομμύρια χρόνια είμαι εδώ πριν από σας, κατοικώ σε σπηλιές, ζούγκλες, δάση και βουνά, σεργιανίζω σε ποτάμια και λίμνες βασανίζω λίγο τους φίλους μου, τους μασουλάω κανένα κυτταράκι, χώνομαι λίγο στο σώμα τους, στην γούνα τους στα φτερά τους, στο δέρμα τους για να ζήσω αλλά με ανέχονται γιατί δεν τους κάνω κακό.
Είμαι νομάς, δεν μένω σε σταθερό τόπο για να μην εξαντλώ τον χώρο των φίλων μου και να τους κουράζω για να μην μιζεριάζω να’ χει ποικιλία το ταξίδι μου, γιατί να σας πω την αλήθεια, μου αρέσει να ταξιδεύω.
Eίμαι κυνηγός, αλλά δεν σκοτώνω για να φάω δεν μαζεύω τρόπαια, δεν αφήνω πίσω μου συντρίμμια για να κόψω κορδέλες να εγκαινιάσω φράκτες και περίκλειστες πατρίδες, δεν θέλω τίποτα, δεν κατέχω τίποτα, είμαι ελεύθερος.
Κι όλα αυτά μέχρι την στιγμή που σας γνώρισα.
Έχω πολλα ονόματα πολλά αδέρφια και πολλά παιδιά σε καθε σχήμα και μορφή, γιατί θα έπρεπε να ξέρετε ότι δεν έχετε μόνο εσείς το δικαίωμα της αναπαραγωγής.
Γνωριζόμαστε μεταξύ μας σε αντίθεση μ’ εσάς που είστε ξένοι και χωρισμένοι μεταξύ σας σε γραμματείς, φαρισαίους, τάξεις σύνολα και υποσύνολα του εγώ και του εσύ.
Σας παρακολουθούμε από τότε που αρχίσατε να μολύνετε τα ποτάμια και τις λίμνες να καίτε να γκρεμίζετε τα δάση να σκοτώνετε και να απαγάγετε τους φίλους μου να τους κλείνετε σε κλουβιά και φάρμες κάνατε ενα τεράστιο pet-shop τον πλανήτη για όλα τα γούστα σας, ο πολιτισμός σας τρέφεται από τα ψοφίμια μας και εμείς γίναμε τα ζόμπι τους.
Νοιώθαμε τις δονήσεις αό τα βήματά σας για αιώνες, όταν περνούσατε από δίπλα μας ψάχνοντας για χρυσό και λάδι για τις μηχανές σας, όλα ήταν λεφτά για σας.
Mας πατούσατε με τις μπότες σας λέγαμε περαστικοι ήσασταν δεν θα μας πειράζατε.
Μετά ένοιωσα τις φωτιές σας πάνω στους ώμους των αδερφών μας, τους πολέμους σας τις βόμβες σας τα ουρλιαχτά από τις σφαγές σας και τις σταυροφορίες σας την βία των πολεμόχαρων σημαιών σας να σκίζουν τον αέρα μετά ακούσαμε τα μηχανηματά σας να κατεδαφίζουν να σκάβουν να αραιώνουν τον χώρο, τον αέρα δεν μπορούσαμε πια να αναπνεύσουμε και τώρα τι τραγωδία, ετοιμάζεστε για ένα ακόμα πόλεμο, τον τελευταίο σας..
Ήπιατε το νερό μας γι΄ αυτο και γίναμε τα σταγονιδιά σας.
Πήρατε τον καθαρό αέρα μας και εγώ τον ξαναβρήκα στα πνευμόνια σας.
Κάναμε μια σιωπηλή ασυνείδητη επανάσταση σαν αυτή που δεν κάνατε εσείς ποτέ, εσείς με τόση μόρφωση και πολιτική δράση δεν μπορέσατε να σταματήσετε την μηχανή που σας κουρδίζει. Τωρα βιάζεστε πάλι να γυρίσετε πίσω στις δουλειές σας αυτες που σκοτώνουν και τον πλανήτη και σας και μένα.
Κάψατε την γούνα μας γι’ αυτο και σας καίμε τα πνευμόνια, τα χρηματιστηριά σας, την οικονομία σας, τα αεροδρομιά σας, τα τουριστικά σαλέ σας, τις γιορτές σας, τα πάρτυ σας, τις πόλεις σας, κλέβουμε ότι μας κλεβει τη ζωή.
Δεν το κάνουμε όμως επίτηδες, δεν είμαστε δολοφόνοι.
Δεν πιστεύω στη βία αλλά εγώ και τα αδερφια μου δεν εχουμε πια πού να πάμε.
Και μην μου πείτε ότι είστε καλύτεροι από μένα, οι κοινωνίες σας σκοτώνουν αργά αργά τους ηλικιωμένους σας σε αποθήκες ψυχών-γηροκομεία, τα παιδιά σας αρρωσταίνουν σε σχολεία-φυλακές και σεις σε πολιτείες ξένες απρόσωπες και τώρα δήθεν κλαίτε για ότι κάνω εγώ ο εξωτερικός “εχθρός”..
Ρωμαϊκή αρένα έγινε ο στίβος της ζωής σας, σαν τέρατα και μικρόβια χειρότερα απο μένα τρώτε ο ένας τον άλλο για τις “καλύτερες” δουλειές αυτές που σκοτώνουν τα καλυτερά σας χρόνια και τρέφουν τα αφεντικά σας μαζί και το μικροβιό τους που κατασπαράζει τον πλανήτη χωρίς έλεος.
Οι ηγέτες σας μαγειρεύουν πολέμους σας βάζουν να σκοτώνεστε μεταξύ σας γιά ιδέες και πατρίδες για χρυσό και πετρέλαιο κι εσείς βρίζετε εμένα με λιθοβολείτε, βρήκατε πάλι τον “ξένο” για να ξεσπάσετε τις ψυχώσεις σας.
Δεν ζητάμε τίποτα μόνο να μας ακούσετε για μια ακόμη και τελευταία φορά..
Οχι δεν σας βάλαμε εμείς φίμωτρο στο στόμα, ούτε εμείς σας κλείσαμε μέσα στα διαμερισματά σας, οι ηγέτες σας το κάνανε, ούτε θέλαμε να σκοτώσουμε τους ηλικιωμένους σας, δεν μας ενδιαφέρει το είδος σας, απλά χάσαμε τον δρόμο μας εξ αιτίας σας, μας μπερδέψατε με τα σούρτα φέρτα της υπερηχητικής οικονομίας σας.
Κατεδαφίσατε όλους τους χώρους μας κάνατε παρείες και ζητιάνους στη φύση όπως γίνατε εσείς παρείες και ζητιάνοι στους ηγέτες σας. Και τώρα πάλι σας χρησιμοποιούν, γίνατε η φωνή τους η κραυγή τους πριν το τέλος τους.
Είστε χειρότεροι από μένα, εγώ δεν εχω αφεντικά, ούτε συμφέροντα απλά υπακούω στους φυσικούς νόμους.
Δεν έχω ταξική συνείδηση γιατί εγώ και τα αδέρφια μου δεν έχουμε τάξεις ούτε “ηλικίες” η ζωή μας μεταμορφώνεται όποτε το σχολείο της φύσης μας μαθαίνει κάτι καινούργιο για να επιζούμε και να ξέρετε το διασκεδάζουμε.
Τώρα σαν βάλανε πάλι μάσκες για να κρύψουν την δική τους απολυμαίνουν τους δρόμους και τα χέρια σας σαν να είσαστε μικρόβια μιλάνε αυτοί για σας ενώ εσείς δεν μιλάτε καθόλου για μένα, με ξεχάσατε, θέλετε να φύγω για να μην σας θυμίζω την σκλαβιά σας, τις αδυναμίες σας.
Σας επισκεφθήκαμε πολλές φορές στο παρελθόν σας προειδοποιήσαμε αλλά δεν καταλάβατε δεν αλλάξατε.
Δεν θυμάμαι χρονολογίες, ο χρόνος μετρά διαφορετικά για μένα τις επισκέψεις μας τις βαφτίσατε με δικες σας λέξεις πανώλη, ισπανική γρίπη, γρίπη των χοίρων, των πτηνών, των τρελών αγελάδων, ζίκα, Νίπα, ΑIDS, έμπολα, τωρα κορωνοϊός, αύριο άραγε τι;
Δεν είμαι όμως μια ιατρική γνωμάτευση, ούτε επιστημονικός όρος, είμαι κοινωνία, κοινωνώ και επικοινωνώ σύμφωνα με την θεϊκή αποστολή μου, βλέπετε για κάποιο λόγο με φύτεψε και μένα ο δημιουργός στον πλανήτη.
Ναι είμαι παράσιτο, είμαι εδώ όμως για να ενισχύω τους ξενιστές μου να τους δυναμώνω.
Εσείς είστε τόσο αφιερωμένοι στην επιβιωσή σας που ξεχάσατε πως εργάζεται το σύμπαν και o γαλάζιoς πλανήτης για να αυτοσυντηρηθεί δεν σας λένε τίποτα ούτε οι μακρινοί γαλαξίες κι αυτούς σαν μικροβια τους βλέπετε μην τυχόν και πέσουν στο κεφάλι σας ενώ είναι εκεί για να σας θυμίζουν την τύχη σας.
Νομίζετε οτι έχετε την ευλογία και το θέλημα κάποιου θεού ώστε να υπάρχετε για πάντα εδώ.
Φτιάξατε ενα σωρό θρησκείες για να στολίσετε την βία σας με μια δήθεν ευγένεια. Και τι ειρωνεία αυτές οι θρησκείες είναι τα χαλινάρια που σας κρατάνε οι ηγέτες σας για να μην ξεσπάσετε αυτήν την βία εναντίον τους αντί σε εμένα.
Αυτοί και οι νόμοι τους είναι οι ταραχοποιοί στον πλανήτη, όχι εγώ.
Αυτοί εισβάλλουν για ένα take-away delivery από τις ζούγκλες μας για να θρέψουν τον πολιτισμό σας.
Εσάς ο παρασιτισμός τον σκοτώνει, εξασθενεί το ανοσοποιητικό του μονο παίρνετε και δεν δίνετε τίποτα και είπα για τελευταια φορά να σας δείξω τι κάνετε αλλα μάταια… ειστε πάλι πολύ απασχολημένοι με το είδος σας.
Όλα τα πλασματα του πλανητη εφτασαν στις πόλεις σας οταν εισασταν κλεισμενοι μέσα,κατι ηθελαν να σας πουν αλλα δέν ακουσατε δεν ειδατε τίποτα βγηκατε ξανα εξω σας έδωσα καθαρό αέρα πήρατε τα παιδικά σας ποδήλατα περπατήσατε γειωθήκατε παίξατε με τα παιδιά σας σαν παιδιά ειπατε μια καλημέρα σε αγνώστους ακούσατε τα δέντρα και τα πουλιά θαυμάσατε τον αδειο απο αεροπλάνα ουρανό μα τίποτα…ειστε αχάριστοι.
Σεισμοι λοιμοί καταποντισμοι και δεν καταλαβαίνετε χριστό οι χειμωνες σας γιναν καλοκαίρια και αυτά καινε το σώμα σας περισσότερο απ οτι κανω εγώ,εχει γυρισει η πλάση ανάποδα και σεις κλαιτε μην τυχον και χασετε την ανεσή σας τον χρυσό σας την βολή σας..
Θα τα χάσετε ολα στο τέλος αν δεν σωσετε την φύση,εμεινε ορφανη απο γνώση γιατι της σκοτώνετε την σοφία.
Μοιαζετε σαν τρομακτικά πρόσωπα ενος μελλοντικου βιβλίου που θα βρουν οι τελευταίοι επιζώντες το 2080 σε μια εγκαταλελειμμένη βιβλιοθήκη μιας αδειας πόλης.
Aπ οτι φαίνεται ουτε το ξαδερφάκι μου η κλιματικη αλλαγή ουτε και γω ειναι αρκετά σημεια των καιρων για να εξεγερθείτε,εγω ομως θαμαι πάντα συντροφός σας απο δω και πέρα,κι αν φύγω για λίγο ηττημένος απο τα πολεμοχαρή εμβολιά σας θάρθω ξανα με άλλα ονόματα για ενα take-away delivery και γώ,σαν κλεφτης σαν σκοτεινός ζογκλέρ του χάους,γιατι μέ καταστήσατε ανεξέλεγκτο οπως το “υπέροχο” εγώ σας εκανε τον πλανήτη,θα θερίσω θύελλες και τα αφεντικα σας θα σπείρουν νεους ανέμους θα ψηφίσουν νεα μέτρα,αυτα που ζειτε τωρα ειναι μια πρόβα για αυτά που ερχονται,ενός κλιματικού εφιάλτη που σας περιμένει στην επόμενη διασταύρωση με την ιστορία,μιά μέσα μιά εξω θα σας έχουν οι ηγέτες σας οταν θα βρέχει φωτια ο ουρανός και θα γεμίζουν με καπνους και μικρόβια οι πόλεις σας.
Και πάλι ολο το φταίξιμο σε σάς θα το ρίχνουν.
Οσες καραντίνες βιώνετε τώρα άλλες τόσες θα σας επιβάλλουν για την κλιματική αλλαγή μαζι κι άλλους φόρους με πράσινους κόκκινους μπλέ και κίτρινους κόκκους.Ολους για το πλυντήριο της οικονομίας σας.
Αν και ειναι ήδη αργά μπορείτε να σώσετε την αξιοπρέπειά σας την ύστατη στιγμή,να γίνετε ή φωνή μου η φωνή του πλανήτη που ζητα πίσω τα δικαιώματά του την αναπνοή του την προσωπικοτητά του..να σταματησετε την φωτια πουχει αναψει “ο πολιτισμός σας” και (αν και δεν το υπόσχομαι πλέον),θα προσπαθήσω να κρυφτω ξανα,γιατι οπως σας ειπα δεν θελω παρτίδες μαζί σας..και ειμαι σίγουρος οτι τωρα ουτε και σείς..
ΠΗΓΗ: enallaktikos.gr
